Ο έρωτας δεν είναι πάντα τοκογλύφος

Περίληψη

Την ευλογία να τη γεννήσει ο έρωτας έχει η Ηλέκτρα κι η μοίρα της χαϊδεμένη από τούτη την τύχη. Ο έρωτας της γυναίκας για τον άντρα, κι ας αδυνατεί απ' την πλευρά του να ανταποκριθεί. Και κανέναν εγωισμό να μη συνεπάγεται η απόρριψη. Η άμυνα της αυτοσυντήρησης, το «συνεχίζω να ζω», δεν πέφτει στην παγίδα να αδικήσει τον άντρα, να τον κατακρίνει, να τον αποκλείσει από τη ζωή της Ηλέκτρας, ως αντίποινα... Η αγάπη που ενώνει, σε πείσμα της απόστασης, σε πείσμα της μοναξιάς και της οδύνης της. Η Ηλέκτρα αγνοεί το πρόσωπο του πατέρα, μα είναι δεμένη μαζί του, μέσα απ' τον έρωτα της μητέρας, τον γνωρίζει, τον αποκρυπτογραφεί, τον αισθάνεται στα κύτταρά της, τον ζει –μ' ένα μεταφυσικό τρόπο– και μεγαλώνει έτσι και κοντά του. Η απουσία της ανθρώπινής του υπόστασης δίνεται να κατανοηθεί στο παιδί με σεβασμό και λατρεία, που επουλώνουν τις πληγές της στέρησής του πριν αυτές ματώσουν κι αφήσουν σημάδια.