«Αφού με ρωτάτε, να θυμηθώ...» | Εκδόσεις Καστανιώτη

Αφού με ρωτάτε, να θυμηθώ...

Περιλαμβάνονται δύο ένθετα 16σέλιδα με φωτογραφικό υλικό

Στο εξώφυλλο: Η Μαρία Μπέικου με μαυροσκούφη του Άρη στη Λαμία, αμέσως μετά την απελευθέρωση.

Αφού με ρωτάτε, να θυμηθώ...
ebook
  • ISBN: 978-960-03-5283-2
  • eudoxus logo Εύδοξος: 12950430
  • epub logoePUB
  • σελ. 272
  • 28 Μαρτίου 2011
  • € 9,90

Περίληψη

Γεννήθηκα στην Ιστιαία της Εύβοιας. Στον πόλεμο βρίσκομαι στην Αθήνα, φοιτήτρια της Ιατρικής. Οργανώνομαι και δουλεύω παράνομα με τον Λεωνίδα Κύρκο στο πανεπιστήμιο. Συλλαμβάνεται ο αδερφός μου. Οδηγείται στις φυλακές. 

Παρά την αντίθεση των γονιών μου, κατατάσσομαι στον ΕΛΑΣ. Λαχταρώ να πολεμήσω με το όπλο στο χέρι. Η πρώτη μου μάχη είναι στο Καρπενήσι. Ξέρω ότι αμύνομαι, δεν θέλω να κάνω κακό σε κανέναν, απέναντί μου όμως είναι ο εχθρός. Σημαδεύω και πυροβολώ. Φοβάμαι. Καταλαβαίνω στο πρόσωπο του διπλανού μου τι σημαίνει σύντροφος. Κόβω την κοτσίδα μου για να παρελάσω στην απελευθέρωση. Παραδίδω το όπλο μου στη Βάρκιζα. 

Παντρεύομαι τον Γεωργούλα Μπέικο. 

Ξαναπιάνω το ντουφέκι για να αμυνθώ, δεύτερη φορά, με τον Δημοκρατικό Στρατό. Το αφήνω, ηττημένη πια, στα αλβανικά σύνορα και φεύγω περνώντας στο άγνωστο. Τρομάζω. 

Ζω είκοσι επτά χρόνια στη Σοβιετική Ένωση. Φοιτήτρια στο Ινστιτούτο Κινηματογραφίας της Μόσχας, στην τάξη του Μιχαήλ Ρομ, με το συμφοιτητή και πολύ καλό φίλο μου Αντρέι Ταρκόφσκι. Σκηνοθετούμε από κοινού τους «Φονιάδες» του Χέμινγουεϊ. Δουλεύω ως εκφωνήτρια στον Ραδιοφωνικό Σταθμό της Μόσχας. Είκοσι επτά χρόνια χωρίς ιθαγένεια. Ψάχνω κάποιον ν’ ακούσει την ιστορία μου. Τη λέω παντού. 

Η επιστροφή. Επιστρέφω στην Ελλάδα με την τέφρα του Γεωργούλα, σαν την Ηλέκτρα. Η Ελλάδα. Στα όνειρά μου βλέπω ακόμα ότι τρέχω στα βουνά. Πατρίδα μου είναι όλα αυτά.

Βιογραφικά στοιχεία

Μαρία Μπέικου

Η Μαρία Μπέικου γεννήθηκε το 1925 στην Ιστιαία Ευβοίας. Από το γυμνάσιο ακόμη συμμετείχε στην Εθνική Αλληλεγγύη και δούλευε στην ΕΠΟΝ. Τελειώνοντας το σχολείο, ήρθε στην Αθήνα για να σπουδάσει Ιατρική, κατέληξε όμως στο αντάρτικο του ΕΛΑΣ. Το 1945 παντρεύεται με τον Γεωργούλα Μπέικο, ο οποίος συλλαμβάνεται λίγους μήνες αργότερα και η ίδια, μετά από πολλές κακουχίες, προσχωρεί στον ΔΣΕ. Με την ήττα του ΔΣΕ, το 1949, καταφεύγει στην Τασκένδη και στη συνέχεια, το 1952, στη Μόσχα, όπου εργάζεται στον εκεί ραδιοσταθμό και ξεκινάει σπουδές στο Ινστιτούτο Κινηματογράφου με συμφοιτητή τον Αντρέι Ταρκόφσκι, με τον οποίο γύρισαν την ταινία «Φονιάδες» και συνδέθηκαν με στενή φιλία. Ξαναβρίσκεται με τον άντρα της το 1961, όταν εκείνος μεταβαίνει στη Μόσχα με διαπίστευση της Αυγής, και τελικά επιστρέφει στην Ελλάδα το 1975, με τη Μεταπολίτευση, όπου εργάστηκε, μεταξύ άλλων στη Μεγάλη Σοβιετική Εγκυκλοπαίδεια στο Έθνος, καθώς και στις διαπραγματεύσεις για τις μετακλήσεις μεγάλων σοβιετικών καλλιτεχνών στην Ελλάδα. Πέθανε στην Αθήνα το 2011.




Βιβλιογραφία

Συνεντεύξεις