«Χούντα είναι. Θα περάσει; » | Εκδόσεις Καστανιώτη

Χούντα είναι. Θα περάσει;

Τα κινηματογραφικά Επίκαιρα στη διάρκεια της Δικτατορίας (1967-1974)

Χούντα είναι. Θα περάσει;
ebook
  • ISBN: 978-960-03-5666-3
  • epub logoePUB
  • σελ. 336
  • 25 Νοεμβρίου 2013
  • € 9,90

Περίληψη

Το 1967 κυρίαρχα μέσα κυβερνητικής προπαγάνδας στην Ελλάδα είναι το ραδιόφωνο και ο κινηματογράφος με τα Επίκαιρα ― τα δεκάλεπτα «εικονογραφημένα εμβατήρια» που προβάλλονται υποχρεωτικά κάθε εβδομάδα σε όλες τις αίθουσες της χώρας. Η μελέτη τους για την περίοδο 1967-1974 δείχνει την εικόνα που το καθεστώς της Χούντας σκηνοθετεί για τον εαυτό του, αλλά και κάτι σημαντικότερο ― το πόσο αλλάζει ριζικά στα χρόνια αυτά η όψη της Ελλάδας. Δεν είναι μόνο η κατάργηση νόμων και η θέσπιση της ανεξέλεγκτης δόμησης, ή οι εικόνες από τα στρατόπεδα, τις δοξολογίες, τις επετείους συντριβής του «κομμουνιστοσυμμοριτισμού»· ούτε οι εικόνες από τις διασκεδάσεις, τα τέια με επιδείξεις μόδας και κομμωτικής, τις πλαζ, τις διακοπές, τα θερινά θέρετρα που «ξεκουράζουν τον άνθρωπο» και λειτουργούν στην «υπηρεσία εκείνων που δεν κουράστηκαν ποτέ». Η Ελλάδα μετά το 1969 αποκτά ένα νέο κοινωνικό στρώμα ― αυτό των νεόπλουτων, που επιδιώκει πάνω απ’ όλα την καλοπέρασή του, προσφέροντας επιχειρήματα επιβεβαίωσης στο απολυταρχικό καθεστώς. Είναι η νοοτροπία που εκφράζεται με το σλόγκαν «Να περνάμε καλά», η οποία καθιερώνεται επί Χούντας, αλλά επιβιώνει μετά την πτώση της, σε όλη τη διάρκεια της αποκαλούμενης Μεταπολίτευσης.

 

Βιογραφικά στοιχεία

Φώτος Λαμπρινός

Aριστούχος του Iνστιτούτου Kινηματογραφίας της Mόσχας (1965-1970) στο εργαστήρι του Mιχαήλ Pομμ. Εργάστηκε ως σκηνοθέτης στο ραδιόφωνο (ΕΙΡ, 1961-1963 και 1981-1984) και στο θέατρο (Ιονέσκο, Το μάθημα, Γαλλικό Ινστιτούτο, 1958· θίασος Δημήτρη Χορν, θέατρο «Κεντρικόν», 1962-1964), και ως κριτικός κινηματογράφου στις εφημερίδες Αυγή και Δημοκρατική Αλλαγή (1961-1964).

Ερεύνησε διεξοδικά (1970-1973), σε συνεργασία με τους Κώστα Γαβρά, Νίκο Σβορώνο και Δημήτρη Δεσποτίδη, τα διεθνή κινηματογραφικά αρχεία Επικαίρων (Newsreels) στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ, γεγονός που βοήθησε στη μετέπειτα παραγωγή της σειράς Πανόραμα του αιώνα (1982-1987 – για λογαριασμό της ΕΡΤ). Συνέβαλε στην ίδρυση του κινηματογραφικού αρχείου του Υπoυργείου Εξωτερικών (1998-2000) και συνεργάστηκε ως τεκμηριωτής με το Εθνικό Οπτικοακουστικό Αρχείο (ΕΟΑ, 2008-2010). 

Σκηνοθέτησε πολλά ντοκυμανταίρ, μεταξύ των οποίων: 100 ώρες του Μάη (1963-1964, σε συνεργασία με τον Δήμο Θέο, σχετικά με τη δολοφονία του βουλευτή της Αριστεράς Γρηγόρη Λαμπράκη)· Επισκεφτείτε την Ελλάδα (Μόσχα 1970)· Μουσικό οδοιπορικό με τη Δόμνα Σαμίου (1976-1977 – για λογαριασμό της ΕΡΤ)· Ο Πειραιάς του Γιάννη Τσαρούχη (1980)· Πανόραμα του αιώνα (1982-1987, σε συνεργασία με τον Λέοντα Λοΐσιο)· Σεργκέι Παρατζάνωφ (1989-1990)· Η ομορφιά θα σώσει τον κόσμο (1992)· Αναζητώντας τη Βερενίκη (1997-1998)· Χούντα είναι. Θα περάσει; (2012-2013). 

Σκηνοθέτησε επίσης τις μεγάλου μήκους ταινίες: Άρης Βελουχιώτης – το δίλημμα (1981), Δοξόμπους (1987), Γλέντι γενεθλίων ή Μια βουβή βαλκανική ιστορία (1995), Καπετάν Κεμάλ, ο σύντροφος (2007), The Great Utopia (2017). 

Έχει διδάξει «Σχέσεις κινηματογράφου και ιστορίας» στα Πανεπιστήμια Κρήτης (Ρέθυμνο 1993-1996), Θεσσαλίας (Βόλος 2000-2002) και Πάντειο (Αθήνα 2003). Χρημάτισε υπεύθυνος του προγράμματος της ΕΡΤ για διεθνείς συμπαραγωγές ντοκυμανταίρ (History Doc) και έχει δημοσιεύσει κείμενα για το ελληνικό και βαλκανικό σινεμά σε εκδόσεις του εξωτερικού (Centre Georges Pompidou, 1995· La Biennale di Venezia, 2000) και του εσωτερικού (Ιστορία του νέου Ελληνισμού, τόμοι 6-10, Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα 1993). 

Έχει μεταφράσει Τσέχωφ (Εκδόσεις Καστανιώτη), Αντρέα Καμιλέρι (Εκδόσεις Πατάκη) και πρόσφατα Μαρίνα Τσβετάγιεβα (Ίκαρος). 

Από τις Εκδόσεις Καστανιώτη κυκλοφορούν τα βιβλία του: Ισχύς μου η αγάπη του φακού – Τα κινηματογραφικά Επίκαιρα ως τεκμήρια της ιστορίας (1895-1940) (2005)· Λευκά σοσόνια (2006)· Χούντα είναι. Θα περάσει; – Τα κινηματογραφικά Επίκαιρα στη διάρκεια της Δικτατορίας, 1967-1974 (2013)· Παλαμηδίου 10 (2019).




Βιβλιογραφία