«Ενθυμού και μη λησμόνει...» | Εκδόσεις Καστανιώτη

Ενθυμού και μη λησμόνει...

Μυθιστορία

Στο εξώφυλλο πίνακας του Μανώλη Πολυμέρη

Ενθυμού και μη λησμόνει...
  • ISBN: 960-03-1811-5
  • σελ. 664
  • 21 Απριλίου 1997
  • € 19,08

Περίληψη

Mυθιστόρημα δεν είναι. Kι ωστόσο, σε πολλές σελίδες του, μοιάζει: Ο νεαρός αγρότης από την Κρήτη, που, για να γλυτώσει από τα νύχια των Τουρκαλάδων, καταφεύγει στην ευδαίμονα Σύρο, όπου και προκόβει· ο κρυφός του έρωτας με την κόρη του αφεντικού του που καταλήγει σε γάμο· ο σύνδεσμός του με την οικογένεια Βενιζέλου, όταν κι εκείνη ζήτησε άσυλο στην Ερμούπολη· η συμβολή του στο να αρθούν οι πατρικές αντιρρήσεις και να σταλεί ο Λευτεράκης για ανώτερες σπουδές στην Αθήνα κ.o.

Ούτε και βιογραφία μπορεί κανείς να το πει, αφού δεν αναφέρεται σ' ένα και μόνο πρόσωπο αλλά σε πάμπολλα και από διάφορους χώρους: καλλιτέχνες, λογοτέχνες, ήρωες της Εθνικής Αντιστάσεως, πολιτικούς, δημοσιογράφους κ.o. Μάλλον πρόκειται για ένα ανάγνωσμα που περιγράφει την κοινωνική και πνευματική ζωή στη Σύρο και στα Χανιά από τα μέσα του περασμένου αιώνα μέχρι τις αρχές του τωρινού, μετά περνάει στην αντίστοιχη εικόνα της Αθήνας τις παραμονές του τελευταίου πολέμου, για να καταλήξει στο έπος του '40-'41 και στην τριπλή κατοχή, με όλα τα παρεπόμενά της: τις σφαγές, τις εκτελέσεις, τις λεηλασίες, τη μαύρη αγορά, την πείνα. Κι όλ' αυτά μεσ' από πρίσμα αλλιώτικο από κείνο που προσπάθησε να μας επιβάλει μια φθίνουσα τα τελευταία χρόνια πολιτική παράταξη, δίχως όμως και να παραβλέπονται τα ασυγχώρητα λάθη της αντίπερα όχθης.

Βιογραφικά στοιχεία

Φραντζής Φραντζισκάκης

Ο Φραντζής Φραντζισκάκης γεννήθηκε το 1926 στα Χανιά της Κρήτης. Απ' το 1940 έως το 1963 εργάστηκε στο δημοσιογραφικό συγκρότημα Λαμπράκη. Μέσα στα καθήκοντά του ήτανε και το να γράφει τα δευτεροσέλιδα καλλιτεχνικά και μουσικά νέα. Το 1953 οργάνωσε την αίθουσα εκθέσεων του Βήματος. Σ' αυτήν εξέθεσαν ο Γαλάνης, ο Τάσσος, ο Καπράλος, ο Βασιλείου, ο Σικελιώτης κ.o. Στο περιθώριο της κυρίως δουλειάς του, της δημοσιογραφικής, έστησε την αίθουσα εκθέσεων της διαφημιστικής εταιρείας Α.Δ.Ε.Λ. Το 1955 έθεσε σε κυκλοφορία το περιοδικό Ζυγός. Συνεργάτες του οι επιφανέστεροι καλλιτέχνες, ιστορικοί της Τέχνης, αρχαιολόγοι, αρχιτέκτονες, λαογράφοι και κριτικοί. Πολύτιμη στην έκδοση του περιοδικού καθώς και σ' άλλες δραστηριότητές του στάθηκε η συμβολή της συντρόφου του Αικατερίνης, το γένος Γκέρτσου. Σ' αυτήν χρωστάει και τους δυό του γιους, τον Ίωνα και τον Λίνο. Ένα χρόνο μετά θέτει σε λειτουργία στο κέντρο της Αθήνας -Βουκουρεστίου 11 και Πανεπιστημίου- την «Γκαλερί Ζυγός», στην οποία εμφανίστηκαν οι σημαντικότεροι ζωγράφοι του μεσοπολέμου καθώς και αρκετοί νεότεροι. Μέσα από κει ξεπήδησαν ο Φασιανός, ο Μυταράς, ο Μανουσάκης, ο Καράς κ.o. Αργότερα η γκαλερί μεταφέρθηκε στην οδό Ομήρου 8 και ύστερα από μερικά χρόνια στην οδό Ιοφώντος. Εύχυμος καρπός της τελευταίας περιόδου, ο Μανώλης Πολυμέρης.

Το 1958, σε συνεργασία με την Ελένη και τον Γιώργο Βακαλό και με τον Π. Τέτση, ίδρυσε το Ελεύθερο Σπουδαστήριο Καλών Τεχνών, μετέπειτα Σχολή Βακαλό. Φλεγόμενος απ' την επιθυμία να δώσει κάποιαν ώθηση στις εφαρμοσμένες τέχνες, δημιούργησε το 1963, στην Πλάκα, το «Ρολόι», πρότυπον εκθεσειακό χώρο, όπου πρωτόκαναν την εμφάνισή τους νέες φόρμες, νέες ιδέες, νέα αντικείμενα σχεδιασμένα ή ζωγραφισμένα από γνωστούς καλλιτέχνες. Τον επόμενο χρόνο εκλήθη από την Ελένη Βλάχου ν' αναδιοργανώσει το περιοδικό Εικόνες. Το 1967 ανέλαβε την έκδοση του ξενόγλωσσου περιοδικού Quality του Εθνικού Οργανισμού Ελληνικής Χειροτεχνίας. Από το 1968 έως το 1972 ασχολήθηκε κυρίως με την επιμέλεια εκδόσεων. Το 1976 ανέλαβε υπηρεσία στην ΕΡΤ ως υπεύθυνος του προγράμματος της «Φωνής της Ελλάδος», που μεταδίδεται απ' τον σταθμό των βραχέων.

Τον Ιούλιο του 1981 παραιτήθηκε από την ΕΡΤ για ν' αφοσιωθεί στην γκαλερί. Και το 1993 έφυγε από τήν Ελλάδα κι εγκαταστάθηκε σε μια μικρή, χαριτωμένη πόλη της Καλιφόρνια, την Πεταλούμα, για να περάσει το υπόλοιπο του βίου του με διαβάσματα και γραψίματα. Πότε πότε παίρνει και κανένα fax από την Ελλάδα, σταν αριθμό του: 001-707-778-6222.