«Ο μαύρος καλόγερος» | Εκδόσεις Καστανιώτη

Ο μαύρος καλόγερος

Μετάφραση:
Φώτος Λαμπρινός

Ο μαύρος καλόγερος
  • ISBN: 960-03-1932-4
  • σελ. 96
  • 2 Σεπτεμβρίου 1998
  • € 2,12

Περίληψη

Ο μαύρος καλόγερος, τον οποίο ο Λεβ Τολστόι αποκαλούσε «υπέροχο», ορίστηκε από τον ίδιο τον Αντόν Πάβλοβιτς Τσέχωφ ως διήγημα «ιατρικού χαρακτήρα». Σύμφωνα με το συγγραφέα, τα βιώματα και η «ασθένεια» του ήρωά του Κόβριν δεν περιέχουν αυτοβιογραφικά στοιχεία, ενά αντιθέτως Ο μαύρος καλόγερος γεννήθηκε μετά από κάποιο όνειρο που είδε ο Ρώσος συγγραφέας. Οι μεταφορικές προεκτάσεις που αναζήτησε η κριτική στο διήγημα δε βρήκαν καθόλου σύμφωνο τον Τσέχωφ, που ισχυρίστηκε ότι δεν κατάλαβαν το έργο του, ενώ συγχρόνως κάλυψε με πυκνό πέπλο τις προθέσεις του, ισχυριζόμενος ότι το μόνο που ήθελε ήταν να παρουσιάσει ένα νεαρό άνδρα που πάσχει από μεγαλομανία.

Βιογραφικά στοιχεία

Αντόν Πάβλοβιτς Τσέχοφ

Ο Αντόν Πάβλοβιτς Τσέχοφ υπήρξε πεζογράφος και δραματουργός. Γεννήθηκε το 1860 στο Ταγκανρόγκ, μια κωμόπολη της νότιας Ρωσίας. Έμαθε τα πρώτα του γράμματα στο ελληνικό σχολείο της περιοχής του. Αργότερα σπούδασε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Μόσχας. Επιφανής εκπρόσωπος της ρεαλιστικής σχολής στα τέλη του 19ου αιώνα, θεωρείται σήμερα ένας από τους κορυφαίους διηγηματογράφους στην ιστορία της παγκόσμιας λογοτεχνίας, ενώ με τα θεατρικά του έργα (Ο γλάρος, Ο θείος Βάνιας, Οι τρεις αδελφές, Ο βυσσινόκηπος κ.ά.) άσκησε μεγάλη επίδραση κατά τον 20ό αιώνα. Η Στέπα, από τα σημαντικότερα και πιο δημοφιλή εκτεταμένα πεζογραφήματά του, κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1888. Ο ίδιος, εξαντλημένος από την υπερκόπωση και τα προβλήματα υγείας, είχε πραγματοποιήσει το 1887 ένα ταξίδι αναψυχής στην Ουκρανία που αποδείχθηκε εξαιρετικά δημιουργικό. Η Στέπα αποτελεί αντιπροσωπευτικό δείγμα της ποιητικής του τσεχοφικού σύμπαντος. Πέθανε το 1904, από φυματίωση, στο Μπαντενβάιλερ της Γερμανίας.


facebook

Βιβλιογραφία