«Αποχαιρετισμός στα όπλα» | Εκδόσεις Καστανιώτη

Αποχαιρετισμός στα όπλα

Μυθιστόρημα

Μετάφραση:
Άννα Παπασταύρου

Αποχαιρετισμός στα όπλα
  • ISBN: 978-960-03-3746-4
  • σελ. 400
  • 5 Μαΐου 2004
  • € 16,96

Περίληψη

Το 1918 ο Έρνεστ Χέμινγουεϊ πήγε «στον πόλεμο που θα έβαζε τέλος σε όλους τους πολέμους». Κατατάχθηκε ως εθελοντής τραυματιοφορέας στα ασθενοφόρα, τραυματίστηκε και παρασημοφορήθηκε. Από τις εμπειρίες του αυτές γεννήθηκε αυτό το μυθιστόρημα, που πολλοί θεωρούν ως το αριστούργημά του. Σ' αυτό αναπλάθει με τρόπο απόλυτα πειστικό το φόβο, τη συντροφικότητα, το θάρρος του νεαρού Αμερικανού εθελοντή και των ανδρών και γυναικών που γνωρίζει στην Ιταλία. Όμως το Αποχαιρετισμός στα όπλα δεν είναι μονάχα ένα πολεμικό μυθιστόρημα. Σ' αυτό ο Χέμινγουεϊ πλάθει μια ιστορία αγάπης βαθιά τραγική, παθιασμένη και ασυμβίβαστη - η συνισταμένη των τριών μεγάλων ερώτων του συγγραφέα στα χρόνια 1918-1929. Πέρα όμως και ανεξάρτητα από τα καθαρά αυτοβιογραφικά στοιχεία που περιέχονται στο βιβλίο του αυτό, το μυθιστόρημα σφύζει από πάθος και συγκλονιστικά συναισθήματα, που βρίσκουν το ιδεώδες σκηνικό τους στην Ιταλία, στα ταραγμένα και αδυσώπητα χρόνια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου.

Βιογραφικά στοιχεία

Έρνεστ Χέμινγουεϊ

Ο Έρνεστ Χέμινγουεϊ γεννήθηκε στο Όουκ Παρκ, προάστιο του Σικάγου, το 1899. Μετά την αποφοίτησή του από το γυμνάσιο πιάνει δουλειά ως ανταποκριτής στην εφημερίδα Star του Κάνσας Σίτι. Το 1918, στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, υπηρετεί εθελοντικά ως οδηγός ασθενοφόρου στον ιταλικό στρατό και τραυματίζεται σοβαρά από όλμο. Η σχέ­ση του με τη νοσοκόμα Άγκνες φον Kουρόφσκι κατά τη διάρκεια της ανάρρωσής του θα αποτελέσει τον άξονα του αυτοβιογραφικού του μυθιστορήματος Aποχαιρετισμός στα όπλα. Το 1920 επιστρέφει στις ΗΠΑ, όπου και συνεχίζει τη δημοσιογραφική του κα­ριέρα ως ανταποκριτής στη Star του Tορόντο και στη Star Weekly. Ύστερα από δύο χρόνια μετακομίζει στο Παρίσι, όπου συνεχίζει να εργάζεται ως ανταποκριτής σε αμερικανικές εφημερίδες (καλύπτει μεταξύ άλλων και τη Μικρασιατική Kαταστροφή) και παράλληλα συνάπτει φιλικές σχέσεις με την ελίτ των εκπατρισμένων Αμερικανών και Βρετανών διανοουμένων, όπως ο Σκοτ Φιτζέραλντ, η Γερτρούδη Στάιν, ο Φορντ Μάντοξ Φορντ, ο Έζρα Πάουντ κ.ά. Το 1925 εκδίδεται η πρώτη του συλλογή διηγημάτων με τίτλο Στην εποχή μας. Το 1936, έχοντας πλέον επιστρέψει στην Αμερική, καλείται να καλύψει τον Ισπανικό Eμφύλιο για λογαριασμό της Βορειοαμερικα­νικής Ένωσης Εφημερίδων. Το 1939 εγκαθίσταται στο κτήμα Φίνκα Βίχια στην Κούβα και ένα χρόνο αργότερα εκδίδεται το πιο φιλόδοξο μυθιστόρημά του, το Για ποιον χτυπά η καμπάνα, με θέμα τον Ισπανικό Eμφύλιο. Την περίοδο 1942-1944 γίνεται ανταποκριτής του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου στην Eυρώπη. Kατατάσσεται στη Bασιλική Aεροπορία, συμμετέχει στην απόβαση της Nορμανδίας, δίνει την προσωπική του μάχη για την απελευθέρωση του Παρισιού με τη συμμετοχή του στην κατάληψη του στρατηγικής σημασίας ξενοδοχείου «Pιτζ» και προσχωρεί στην Tέταρτη Mεραρχία Πεζικού. Το 1952 εκδίδεται η κλασική νουβέλα του Ο γέρος και η θάλασσα, για την οποία κερδίζει το βραβείο Πούλιτζερ. Το 1954 η Σουηδική Ακαδημία του απονέμει το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Ύστερα από πολλά ψυχολογικά και σωματικά προβλήματα, κι αφού επιστρέφει μετά από επιμονή της γυναίκας του στις ΗΠΑ, ο Χέμινγουεϊ αυτοκτονεί στις 2 Iουλίου 1961, σε ηλικία 62 ετών, με τον ίδιο τρόπο που είχε αυτοκτονήσει και ο πατέρας του, με κυνηγετική καραμπίνα, στη φάρμα του στο Άινταχο. Μετά το θάνατό του εκδίδονται τα έργα του Μια κινητή γιορτή (1964), αφήγημα το οποίο αναφέρεται στη ζωή και την καλλιτεχνική σκηνή του Παρισιού τη δεκαετία του ’20, το μυθιστόρημα Νησιά της Καραϊβικής (1970), το οποίο ο Χέμινγουεϊ είχε αρχίσει να γράφει τη δεκαετία του ’30, και το μυθιστόρημά του O κήπος της Eδέμ (1986), το οποίο ο Xέμινγουεϊ είχε αρχίσει να γράφει το 1946.


facebook

Βιβλιογραφία

Βραβεία

  • 1954 ΝΟΜΠΕΛ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ

Συνεντεύξεις