«Η μουσική κινεί τον χρόνο» | Εκδόσεις Καστανιώτη

Η μουσική κινεί τον χρόνο

Μετάφραση:
Κώστας Αθανασίου, Κώστας Κοσμάς

Σύνθεση εξωφύλλου: Αντώνης Αγγελάκης
Φωτογραφία εξωφύλλου: © Klaus Hennch By SIAE 2007

Η μουσική κινεί τον χρόνο
  • ISBN: 978-960-03-4876-7
  • σελ. 184
  • 26 Ιανουαρίου 2009
  • Εξαντλήθηκε

Περίληψη

«Αυτό το βιβλίο δεν είναι ούτε για μουσικούς ούτε για μη μουσικούς· είναι μάλλον ένα βιβλίο για όσους έχουν την περιέργεια να ανακαλύψουν τις αναλογίες ανάμεσα στη μουσική και τη ζωή, καθώς και εκείνη τη σοφία που μονάχα ένα σκεπτόμενο αυτί μπορεί να κατανοήσει. Αυτό δεν αποτελεί προνόμιο μόνο των εξαιρετικά ταλαντούχων μουσικών, που λαμβάνουν μουσική εκπαίδευση από πολύ νεαρή ηλικία, ούτε είναι ένας φιλντισένιος πύργος, μια πολυτέλεια μόνο για τους πλούσιους· είμαι απόλυτα πεισμένος ότι η ανάπτυξη της ευφυΐας του αυτιού είναι μια βασική αναγκαιότητα για όλους μας».
Ντάνιελ Μπάρενμποϊμ

Βιογραφικά στοιχεία

Ντάνιελ Μπάρενμποϊμ

Ο Ντάνιελ Μπάρενμποϊμ (Μπουένος Άιρες 1942) έδωσε το πρώτο του κονσέρτο σε ηλικία 7 χρόνων. Το 1952 μετακόμισε με την οικογένειά του στο Ισραήλ. Την ίδια χρονιά εμφανίζεται ως πιανίστας στη Βιέννη και στη Ρώμη. Από το 1955 εμφανίζεται στο Παρίσι, στο Λονδίνο και στη Νέα Υόρκη με τη διεύθυνση του Λέοπολντ Στοκόβσκι. Ακολουθούν τουρνέ σε όλο τον κόσμο. Στο διάστημα 1975-1989 εργάζεται ως Μουσικός Διευθυντής της Ορχήστρας του Παρισιού, και στο διάστημα 1991-2006 ως Μουσικός Διευθυντής της Συμφωνικής Ορχήστρας του Σικάγου. Από το 1992 κατέχει την ισόβια θέση του Γενικού Διευθυντή της Κρατικής Όπερας Unter den Linden του Βερολίνου. Το 1999, μαζί με τον Παλαιστίνιο διανοούμενο Έντουαρντ Σαΐντ, ίδρυσε την Ορχήστρα του Δυτικοανατολικού Διβανιού που αποτελείται από νέους μουσικούς από το Ισραήλ και τις αραβικές χώρες. Η φιλειρηνική και αντιδογματική του στάση (ήταν ο πρώτος αρχιμουσικός που τόλμησε να παίξει Βάγκνερ στο Ισραήλ) για το Μεσανατολικό, προκάλεσε αρκετές αντιδράσεις από τους πιο συντηρητικούς κύκλους του Ισραήλ. Έχει γράψει τα βιβλία Μια ζωή με μουσική (1991) και Παραλληλίες και παραδοξότητες (2004), το τελευταίο σε συνεργασία με τον Σαΐντ.