«Ο Προμηθέας ελεύθερος δεσμώτης» | Εκδόσεις Καστανιώτη

Ο Προμηθέας ελεύθερος δεσμώτης

Νουβέλες

Συλλογή Βραβεία Νόμπελ

Τεύχος 23

Μετάφραση:
Γεωργία Ζακοπούλου

Σχεδιασμός εξωφύλλου: Αντώνης Αγγελάκης

Ο Προμηθέας ελεύθερος δεσμώτης
  • ISBN: 978-960-03-5074-6
  • Σκληρό εξώφυλλο
  • σελ. 192
  • 12 Αυγούστου 2010
  • Εξαντλήθηκε

Περίληψη

Τα Τέλματα και Ο Προμηθέας ελεύθερος δεσμώτης είναι δύο από τις τρεις αλληγορικές φάρσες που έγραψε ο Ζιντ. Το 1893, θέλοντας να ξεφύγει από την πνιγηρή ατμόσφαιρα των λογοτεχνικών σαλονιών και να απελευθερωθεί από την πουριτανική διαπαιδαγώγησή του, ο νεαρός Αντρέ Ζιντ φεύγει για ένα ταξίδι στη Βόρεια Αφρική, όπου ανακαλύπτει την απόλαυση και την ηδονή. Επιστρέφοντας μεταμορφωμένος και αναζητώντας μια διέξοδο στην αποξένωση που ένιωθε, αποφασίζει να γράψει τα Τέλματα, όπου η γραφή του, απελευθερωμένη πια όπως κι εκείνος, τον οδηγεί στη σύλληψη της ιδέας της ελεύθερης ή αναίτιας πράξης, την οποία ενδυναμώνει με ένα σύμβολο στον Προμηθέα ελεύθερο δεσμώτη, για να την τελειοποιήσει στα Υπόγεια του Βατικανού στο πρόσωπο του Λαφκάντιο.

Βιογραφικά στοιχεία

Αντρέ Ζιντ

Ο Αντρέ Ζιντ γεννήθηκε το 1869 στο Παρίσι από έναν προτεστάντη πατέρα και μια καθολική μητέρα. Ζει δύσκολα παιδικά χρόνια, εν μέρει λόγω του θανάτου του πατέρα του και εν μέρει λόγω των ασθενειών που τον ταλαιπωρούν και θα τον κάνουν να μην παρακολουθήσει ποτέ συστηματικά το σχολείο. Το 1891 εκδίδει ανώνυμα και με δικά του έξοδα το ποιητικό κείμενο Τα τετράδια του Αντρέ Βαλτέρ. Το 1893, σε ένα ταξίδι του στην Αλγερία θα έχει την πρώτη του ομοφυλοφιλική εμπειρία. Το 1895 παντρεύεται την εξαδέλφη του σε ένα γάμο που θα μείνει για πάντα λευκός. Την ίδια χρονιά εκδίδει τα Τέλματα και τέσσερα χρόνια αργότερα το Προμηθέας ελεύθερος δεσμώτης. Το 1902 θα περάσει απαρατήρητο το αφήγημα Ο ανηθικολόγος, γεγονός που θα τον βυθίσει σε θλίψη και θα τον σπρώξει να μη γράψει τίποτα για έξι χρόνια. Το 1912 ορίζεται δικαστής στο κακουργιοδικείο της Ρουέν. Το 1924 κυκλοφορεί το Κοριντόν, ένας πλατωνικός διάλογος για την ομοφυλοφιλία που θα τον απομονώσει από πολλούς φίλους του. Το 1937, δημοσιεύοντας τις εντυπώσεις του από ένα ταξίδι στην ΕΣΣΔ θα κάνει γνωστή τη ρήξη του με το κομουνιστικό κίνημα. Το 1947 του απονέμεται το Νόμπελ Λογοτεχνίας, αλλά λόγω της κακής του υγείας δεν θα παραστεί στην τελετή απονομής. Στις 19 Φεβρουαρίου 1951 πεθαίνει στο σπίτι του στο Παρίσι από πνευμονικό οίδημα. Ένα χρόνο αργότερα ένα διάταγμα της Ανωτάτης Ιεράς Συναθροίσεως κατατάσσει το σύνολο του έργου του στον Πίνακα απαγορευμένων από την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία βιβλίων.