«Η Αλίκη δε μένει πια εδώ» | Εκδόσεις Καστανιώτη

Η Αλίκη δε μένει πια εδώ

Η Αλίκη δε μένει πια εδώ
  • ISBN: 978-960-03-5783-7
  • σελ. 48
  • 6 Οκτωβρίου 2014
  • Εξαντλήθηκε

Περίληψη

Αυτό το βιβλίο είναι ένα πέρασμα απ’ το παρελθόν στο μέλλον. Μια συνέχεια από το θάνατο στη ζώη, απ’ το ψέμα στην αλήθεια. Η Αλίκη είναι η ψυχή μου που θέλει να ξεφύγει απ’ την κόλαση, φυλακισμένη είκοσι χρόνια τώρα. Καταλαβαίνει πως μόνη της θα γλείφει τις πληγές της. Μόνη της θα περπατάει πάνω στ’ αγκάθια. Η αγάπη πονάει. Πονάει όπως η αλήθεια. Και ό,τι γράφω σε αυτές τις ρίγες είναι αλήθεια. Η φαντασία μου παρέμεινε ίδια. Τώρα είμαι ελεύθερη, μεθυσμένη από ήλιο. Ζω, ξαναζώ. Νιώθω τις λέξεις που η μια δίπλα στην άλλη κάνουν προτάσεις ολόκληρες από ωραίες ή άσχημες εικόνες. Παίζω με τη φωτιά. Διηγούμαι παιδιά ευαίσθητα που δεν άντεξαν ντρόγκα και αλκοόλ. Σίγουρα ένα εισιτήριο χωρίς επιστροφή. Εγώ κατάφερα να την κοπανήσω. Να με. Η Αλίκη δε μένει πια εδώ. Σε ένα ταξίδι στη χώρα των θαυμάτων. Περπατάω με το κεφάλι ψηλά. Νίκησα. Τώρα η ψυχή μου ησύχασε. Αυτό το βιβλίο το χαρίζω σε όποιον αγωνίζεται ακόμα, γιατί «la vita è bella».

Μ.Τ.

Βιογραφικά στοιχεία

Μυρτώ Τάσιου

Γεννήθηκα στις 10 Οκτωβρίου 1967. Μητέρα μου είναι η Κατερίνα Γώγου, ηθοποιός και ποιήτρια. Πατέρας μου είναι ο Παύλος Τάσιος, σκηνοθέτης. Και οι δύο πέθαναν νέοι.

Όταν ήμουν μικρή, πήγα στη Σχολή Μοντεσόρι και μετά έβγαλα μια καλών τεχνών, γιατί είχα πάθος για τη ζωγραφική. Μετά ειδικεύτηκα στη βυζαντινή τέχνη. Άρχισα να δουλεύω με τον Μιχάλη Αγγελιδάκη. 

Στο μεταξύ έκανε μπαμ η επιτυχία της Κατερίνας. Δυστυχώς έφερε αντίθετα αποτελέσματα. Άρχισε να πίνει και να αυτοκαταστρέφεται με όλους τους τρόπους. Ένιωθα ενοχές που δεν μπορούσα να τη βοηθήσω και μπλέχτηκα κι εγώ μέσα. 

Ο πατέρας μου με παρακολουθούσε διακριτικά. Μου έκανε την πρόταση να πάω στην κοινότητα Saman στο Παλέρμο κι εγώ δέχτηκα.

Ένα χρόνο μετά το θάνατο της Κατερίνας άρχισα να παίρνω τα πάνω μου. Ξανάρχισα να ζωγραφίζω και να γράφω. Έβλεπα το μέλλον μου με διαφορετικό τρόπο. Όλες οι αναμνήσεις έγιναν πεταλούδες, πέρασαν. Είκοσι χρόνια πέταξαν. Το μόνο που ζητάω είναι να ζήσω ελεύθερη χρωματιστά.

 

Η Μυρτώ Τάσιου έφυγε από τη ζωή το 2015.