«Μια ζωή γεμάτη» | Εκδόσεις Καστανιώτη

Μια ζωή γεμάτη

Στο εξώφυλλο: ο θάλαμος των φυλακών της Αίγινας, σε σκίτσο του Δ. Ξυριτάκη. Σύνθεση εξωφύλλου: Κλαίρη Σταμάτη

Μια ζωή γεμάτη
  • ISBN: 978-960-03-6638-9
  • σελ. 544
  • 4 Μαΐου 2020
  • € 18,00

Περίληψη

Ο Φοίβος Ιωαννίδης, ο «μάγκας της Δημοκρατίας», φωτίζει με μοναδικό τρόπο την ιστορία της Ελλάδας από το Μεσοπόλεμο ως τις αρχές του 21ου αιώνα. Εύπορα παιδικά χρόνια στη Σητεία, σκοτωμός του αντιστασιακού πατέρα του Γιάννη από τους Γερμανούς λίγο πριν από την απελευθέρωση, μετακόμιση στο Ηράκλειο, απόλυτη φτώχεια, που ξεπερνιέται χάρη στην άριστη Αριστέα, τη χήρα μάνα με τα τέσσερα παιδιά,  που όλα τα σπούδασε. Υπότροφος στο Κολλέγιο Αθηνών, η ατίθαση εφηβεία του δεν άντεξε το Οικοτροφείο και επέστρεψε στο Ηράκλειο, στο Λύκειο «Κοραής». Νομική Σχολή Αθηνών, μποέμικη ζωή στην αρχή, πολιτική στράτευση στη συνέχεια ως ηγετικό στέλεχος της ΕΔΗΝ και αγαπημένος του «Γέρου της Δημοκρατίας». Ανένδοτος, κυβέρνηση Κέντρου, Αποστασία: Οι μαρτυρίες του για την περίοδο και για τις σχέσεις Αντρέα-«Γέρου» αποτελούν συμβολή στη νεότερη Ιστορία μας. Δικτατορία, δυναμική ένοπλη αντίσταση, σύλληψη, βασανιστήρια. Έξι χρόνια φυλακή, άλλο ένα «πανεπιστήμιο» ζωής και μόρφωσης. Συγκρατούμενος  με εξέχοντες πολιτικούς αλλά και με ποινικούς, σπαρταριστές αφηγήσεις. Μεταπολίτευση, Ένωση Κέντρου - Νέες Δυνάμεις, Σοσιαλιστική Πρωτοβουλία, ΠΑΣΟΚ, διοικητής του ΙΚΑ, βουλευτής, υφυπουργός, κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος, πρόεδρος της Επιτροπής Αναθεωρήσεως του Συντάγματος του 2001.

Γεώργιος Παπανδρέου, Παναγιώτης Κανελλόπουλος, Ανδρέας Παπανδρέου, Λεωνίδας Κύρκος, Κώστας Σημίτης, Μίκης, Μάνος, Ελύτης, Αλέκος Παναγούλης, Σωτηρία Μπέλλου, δίκη 17ης Νοέμβρη. Μια ζωή γεμάτη...

Βιογραφικά στοιχεία

Φοίβος Ι. Ιωαννίδης

Γεννήθηκε στη Σητεία το 1936. Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ως φοιτητής είχε έντονη συνδικαλιστική δράση στο Σύλλογο Κρητών Σπουδαστών.

1961-1964: Πρόεδρος της Νεολαίας της Ένωσης Κέντρου στο νομό Ηρακλείου στον Α΄ Ανένδοτο Αγώνα.

1963: Δικηγόρος στο Ηράκλειο Κρήτης.

1964-1965: Μέλος της Κεντρικής Διοίκησης της ΕΔΗΝ και γραμματέας της περιφερειακής οργάνωσης Κρήτης-Δωδεκανήσου-Χίου. Ειδικός σύμβουλος στο Υπουργείο Πρόνοιας. Παραιτείται αμέσως μετά την Αποστασία.

1965-1966: Ως υπεύθυνος της ΕΔΗΝ πρωτοστατεί στο Β΄ Ανένδοτο Αγώνα.

1966. Γάμος με τη Μαρία Λυγιδάκη, αρχιτέκτονα, από τον οποίο απέκτησαν δύο παιδιά, τον Γιάννη, δικηγόρο, και τη Μυρτώ, βιολόγο.

1967: Ηγετικό στέλεχος του αντιδικτατορικού αγώνα στην Κρήτη. Καταδικάζεται σε κάθειρξη έντεκα χρόνων από το Έκτακτο Στρατοδικείο Χανίων για την αντιστασιακή του δράση κατά του δικτατορικού καθεστώτος και μένει στις φυλακές μέχρι το 1973 (έξι χρόνια).

1974: Ιδρυτικό μέλος και μέλος της Κεντρικής Επιτροπής των Νέων Πολιτικών Δυνάμεων. Υποψήφιος βουλευτής Ενώσεως Κέντρου - Νέων Δυνάμεων στο νομό Ηρακλείου.

1976-1978: Ως γραμματέας της Σοσιαλιστικής Πρωτοβουλίας προσκλήθηκε και παρακολούθησε τα συνέδρια του Σοσιαλιστικού Κόμματος της Πορτογαλίας και του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος της Σουηδίας.

1981-1982: Προάγεται σε δικηγόρο παρ’ Αρείω Πάγω. Ορίζεται μέλος του Δ.Σ. της Εθνικής Τράπεζας. Υποψήφιος δήμαρχος Ηρακλείου.

1987: Διοικητής του ΙΚΑ μέχρι τον Μάιο του 1989.

1989: Τον Ιούνιο εκλέγεται για πρώτη φορά βουλευτής Λασιθίου.

1990: Επανεκλέγεται βουλευτής. Εκλέγεται γραμματέας του κοινοβουλευτικού τομέα Δικαιοσύνης του ΠΑΣΟΚ. Στις εκλογές της 10.10.1993 επανεκλέγεται βουλευτής Λασιθίου του ΠΑΣΟΚ.

1993 - Σεπτέμβριος 1995: Υφυπουργός Κοινωνικών Ασφαλίσεων στην κυβέρνηση του Α. Παπανδρέου.

Ιανουάριος 1996: Υφυπουργός Βιομηχανίας, Ενέργειας και Τεχνολογίας στην κυβέρνηση του Κ. Σημίτη.

1997-1998: Κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ.

1998-2000: Υφυπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων στην κυβέρνηση του Κ. Σημίτη.

2000: Πρόεδρος της Επιτροπής Αναθεώρησης του Συντάγματος της Ζ΄ Αναθεωρητικής Βουλής.

2002: Πρόεδρος της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής. Μέλος της Επιτροπής Δημόσιων Επιχειρήσεων Τραπεζών και Οργανισμών της Βουλής.

Μέλος της Επιτροπής Δικαιοσύνης, Διοίκησης και Δημόσιας Τάξης της Βουλής.




Βιβλιογραφία