«Πολυτεχνείο 1973 - Το αίμα το αδικαίωτο ποτέ δεν ησυχάζει» | Εκδόσεις Καστανιώτη

Πολυτεχνείο 1973 - Το αίμα το αδικαίωτο ποτέ δεν ησυχάζει

Η εξέγερση μέσα από τις καταθέσεις συγγενών νεκρών, τραυματιών και αυτοπτών μαρτύρων – Aστυνομικά ντοκουμέντα για τους νεκρούς και τους τραυματίες

Επιμέλεια – Εισαγωγικά κείμενα: Ιερώνυμος ΛύκαρηςΕπίμετρο: Μαριάννα Τζιαντζή
Πολυτεχνείο 1973 - Το αίμα το αδικαίωτο ποτέ δεν ησυχάζει
  • ISBN: 978-960-03-7200-7
  • Σκληρό εξώφυλλο
  • σελ. 752
  • 30 Οκτωβρίου 2023
  • Εξαντλήθηκε

Περίληψη

Πολυτεχνείο 1973. Πενήντα χρόνια μετά, 23 συγγενείς νεκρών, 133 τραυματίες, 2 συγγενείς τραυματιών και 25 αυτόπτες μάρτυρες δολοφονιών και τραυματισμών παίρνουν ξανά τον λόγο. Οι ξεχασμένες καταθέσεις τους στα δικαστήρια ζωντανεύουν το μεγαλείο της εξέγερσης μέρα τη μέρα, ώρα την ώρα, δρόμο τον δρόμο, αλλά και τη δολοφονική καταστολή της από την αστυνομία και τον στρατό, η οποία είχε όλα τα χαρακτηριστικά ατιμώρητων καθεστωτικών εγκλημάτων πολέμου.

Μέσα από την πολυφωνική αφήγηση προσωπικών βιωμάτων, αναδεικνύονται όλες οι συνισταμένες της διαλεκτικής ενός λαϊκού ξεσηκωμού, από τη συνειδητή μάχιμη συμμετοχή μέχρι τη συμπτωματική παρουσία στα διαρκώς μετατοπιζόμενα πεδία των ταυτόχρονων συγκρούσεων. Αποτυπώνονται λεπτομέρειες και στιγμιότυπα, πολύτιμες ψηφίδες της εξέγερσης, αναγκαίες για μια κατά το δυνατόν ολιστική εξιστόρηση της ενιαίας και αδιαίρετης δράσης των «εντός» και των «εκτός» του Πολυτεχνείου εξεγερμένων.

Μέσα από τη φωτιά των φραγμάτων πυρός ξεπροβάλλουν το μέγα πάθος, η επίμονη μαχητικότητα και η συντροφική αλληλεγγύη των ανθρώπων που βρέθηκαν να διαδηλώνουν δίπλα δίπλα, να σώζουν τραυματίες και τελικά να πεθαίνουν ή να τραυματίζονται και οι ίδιοι, χωρίς να ξέρει ο ένας το όνομα τουάλλου: στοιχεία που προσέδωσαν στην αυθόρμητη εκκίνηση της φοιτητικής κατάληψης τον χαρακτήρα γνήσιας λαϊκής εξέγερσης.

Η έκταση της φονικής καταστολής επιπλέον τεκμηριώνεται με άκρως απόρρητα αστυνομικά και άλλα έγγραφα από τον «Φάκελο 650» του Γραφείου Εθνικής Ασφάλειας τα οποία αναφέρονται:

Βιογραφικά στοιχεία

Ιερώνυμος Λύκαρης

Το 2011 εκδόθηκε το πρώτο του μυθιστόρημα, Το ρομάντζο των καθαρμάτων, στο οποίο αναδεικνύονται ως φάρσες και τραγωδίες οι πολυδαίδαλες σχέσεις του οργανωμένου εγκλήματος με επιχειρηματίες, δημοσιογράφους και πολιτικούς. Ακολούθησαν το πολιτικό νουάρ μυθιστόρημα Μαύρα κουφέτα (2013), ένα ρέκβιεμ για τη χαμένη ουτοπία του 20ού αιώνα, το Η ζήλια είναι μαχαιριά (2014) και το Άπληστε κόσμε, κάλπικε (2015), δυο μαύρες κωμωδίες στις οποίες κινητήρια δύναμη και καταλύτης των ανθρώπινων πράξεων είναι τα δύο από τα εφτά θανάσιμα αμαρτήματα. Το 2017 κυκλοφόρησε το Άκου, πτώμα, να μαθαίνεις, μια ψευδοντοκουμενταρισμένη αναπαράσταση της διαφθοράς στη νεοελληνική κωμικοτραγική πραγματικότητα, και το 2019 Η εκδίκηση του «Ναζωραίου», μια παρωδία που ανατέμνει την ασύμμετρα συμβιωτική σχέση της διαφθοράς στο πολιτικό σύστημα με τους κατασταλτικούς μηχανισμούς του κράτους και του παρακράτους. Το 2021 κυκλοφόρησε το Έβαφε ο Στάλιν τα μαλλιά του;, το οποίο διαδραματίζεται τον Φεβρουάριο του 1973, στις μέρες των φοιτητικών κινητοποιήσεων κατά της Χούντας, αλλά και του μακελειού και της σύλληψης του Νίκου Κοεμτζή. Την ίδια χρονιά συμμετείχε με το διήγημά του «Λίζα» στη συλλογική έκδοση Θερινοί έρωτες. Το 2022 εκδόθηκε το Πάσα Θανάτου, graphic novel (σε συνεργασία με τον Παναγιώτη Τσαούση), βασισμένο στο πραγματικό γεγονός της δολοφονίας από αστυνομικό ενός νεαρού Ρομά στο Ζεφύρι. Το 2023 κυκλοφόρησε το ερευνητικό έργο του για την εξέγερση του Πολυτεχνείου, Πολυτεχνείο 1973, Το αίμα το αδικαίωτο ποτέ δεν ησυχάζει, στο οποίο ανασυστήνεται ανά ημέρα και ώρα το ξέσπασμα και η καταστολή της εξέγερσης μέσα από τις δικαστικές καταθέσεις συγγενών νεκρών, τραυματιών και αυτοπτών μαρτύρων καθώς και από αστυνομικά ντοκουμέντα για τους νεκρούς και τους τραυματίες. Την ίδια χρονιά συνεργάστηκε με τον σκηνοθέτη Σταύρο Στάγκο ως ερευνητής σύμβουλος για το ντοκιμαντέρ του Εμείς, όχι εγώ, συμπαραγωγής Δήμου Χαλανδρίου και ΕΡΤ, το οποίο ζωντανεύει το πνεύμα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου μέσα από προσωπικές μαρτυρίες και ντοκουμέντα.

Το καλοκαίρι του 2024 διανεμήθηκε με την Εφημερίδα των Συντακτών ‒ Σαββατοκύριακο το μυθιστόρημά του Το πιεσόμετρο, με θέμα την ιστορία μιας παιδικής φιλίας στο πέρασμα τριών εποχών και ανάμεσα σε τρεις κόσμους.

Το διήγημά του «Αχ, τι μέρα κι αυτή!» συμπεριλήφθηκε στην τουρκική συλλογή διηγημάτων Yunankarası-Yuna­nistan’dan 11 Çağdaş Polisiye Öykü (επιμέλεια: Βασίλης Δανέλλης-Damla Demirözü, μετάφραση: Asli Damar, Ιστανμπούλ, İSTOS, 2018) και στη γερμανική ανθολογία Hellas Noir: Griechische Kriminalliteratur, με τίτλο «Η κατάρα της Άνγκελα» (επιμέλεια: Κώστας Θ. Καλφόπουλος, μετάφραση: Ulf-Dieter Klemm, Βερολίνο, Edition Romiosini / CeMoG, 2019).

Το διήγημά του «Η φαντασιακή αντανάκλαση μιας αχρείαστης απόπειρας φόνου», περιλαμβάνεται στην ιαπωνική έκδοση των Ελληνικών εγκλημάτων 5 (μετάφραση: Takashi Tachibana, Τόκιο, Takeshobo, 2023).


email

Βιβλιογραφία