Τέλος του κόσμου, αγάπη μου
|
|
Sorry mate, won't work any more.
Ποτέ άλλοτε οι δεκαετίες του 1990 και του 2000 δεν αποδόθηκαν με τέτοια ακρίβεια, σκληρότητα και τρυφερότητα. Οι ηρωίδες και οι ήρωες του βιβλίου ισορροπούν μεταξύ θλίψης και ευφορίας, αγιοσύνης και κατάπτωσης, κινούνται ανάμεσα στη Σκύλλα της οικογενειακής τρέλας και στη Χάρυβδη της επικίνδυνης ζωής στους εναλλακτικούς κύκλους της Αγίας Πετρούπολης. Η Άλα Γκορμπουνόβα, το νέο αστέρι της ρωσικής λογοτεχνίας, απελευθερώνει θαυμάσια κομμάτια που παρελαύνουν μπροστά μας, σε διαφορετικές εκδοχές, με συνδυασμούς και επαναλήψεις, κλιμακώσεις και ανατροπές. Τα παιδικά και εφηβικά χρόνια στον μετασοβιετικό χωροχρόνο, οι εσχατολογικοί μύθοι, οι εφιάλτες μιας κατακερματισμένης κοινωνίας συγχωνεύονται σε ένα χαοτικό σύμπαν που εκτείνεται μέχρι τα δάση και τους βάλτους στα σύνορα Ρωσίας και Φινλανδίας, στους ενδιάμεσους σταθμούς του Υπερσιβηρικού, στις σκηνές των αυτοχθόνων του Βορρά αλλά και σε νοερά, φαντασιακά, ονειρικά τοπία. Με μια αφήγηση υβριδική και πολύπλευρη, αναζητώντας την αλήθεια μες στις αντιφάσεις του ανθρώπου και του κόσμου, η ξεχωριστή αυτή συγγραφέας συνθέτει το ψηφιδωτό μιας καταστροφής, γεμάτο βία και ομορφιά. Ένα έργο που αιφνιδιάζει με τη δομή του και σαγηνεύει με τη γλώσσα του.
«Αποκτά κανείς την αίσθηση πως το βιβλίο αυτό δεν γράφτηκε από άνθρωπο [...]. Ορισμένα μέρη του, μοιάζουν σαν να γράφτηκαν από έναν καλοπροαίρετο άγγελο [...]. Ο συνδυασμός αφενός αυτού του τόνου της ουράνιας ελαφρότητας και αφετέρου της εξιστορούμενης πραγματικότητας, αφήνει μια εντελώς σπαρακτική εντύπωση [...]. Όμως υπάρχει και πολλή αγάπη μέσα σε αυτό το βιβλίο, μια αγάπη, ξέρετε, ήρεμη, σιγανή, αγγελική».
Ντμίτρι Ντανίλοφ
«Βιβλίο εκπληκτικής δύναμης [...]. Οι εφηβικές νευρώσεις και οι παραλογισμοί των μετασοβιετικών οικογενειών συναντούν αρχέτυπα των παραμυθιών του πρώιμου μεσαίωνα και τη μαγεία του σκοτεινού δάσους, βρίσκοντας, εν κατακλείδι, το εκτυφλωτικό φως της αιώνιας παιδικής Πατρίδας [...]».
Γιούρι Σαπρίκιν
«Συνταρακτικά πολυσχιδές και συνάμα αψεγάδιαστα ακέραιο, απογυμνωτικά ειλικρινές και πληθωρικά εφευρετικό, αφελές και σοφό, τρομακτικό και οικείο, το βιβλίο είναι σαν να ξεγλιστρά σκόπιμα από κάθε μονοσήμαντο ορισμό ή, για την ακρίβεια, τους ενσωματώνει όλους, παραμένοντας ταυτόχρονα κάτι ασύγκριτα μεγαλύτερο και απλώς διαφορετικό».
Γκαλίνα Γιουζεφόβιτς