Νέα - Δελτία τύπου

Τη χαρά να συναντήσουμε τη βραβευμένη με Booker (2007) ιρλανδή συγγραφέα Ανν Ένραϊτ θα έχουμε μέσα στο Μάρτιο.

Η Ανν Ένραϊτ θα βρίσκεται στην Αθήνα την Πέμπτη 16 Μαρτίου 2017, όπου θα συνομιλήσει με τη δημοσιογράφο Μαριλένα Αστραπέλου στο πλαίσιο των συναντήσεων «Οι συγγραφείς του κόσμου στον Ιανό».

Το τελευταίο της μυθιστόρημα Ο χορταριασμένος δρόμος  (μτφρ. Αντώνης Καλοκύρης, Εκδόσεις Καστανιώτη, 2015) διαδραματίζεται σε μια μικρή πόλη της Ιρλανδίας, στις ακτές του Ατλαντικού. Είναι μια ιστορία για την οικογένεια, τον αποχωρισμό, τον οίκτο και την ιδιοτέλεια, για τα κενά στην ανθρώπινη καρδιά και τον αγώνα μας να τα καλύψουμε.

Στο βιβλίο ξεδιπλώνεται η ιστορία της Ρόζαλιν, κυρίαρχης προσωπικότητας στην οικογένεια των Μάντιγκαν που βρίσκεται ένα βήμα πριν από την απόλυτη ένωση ή την ανεπανόρθωτη διάλυση. Όταν μεγαλώνουν, τα τέσσερα παιδιά της Ρόζαλιν εγκαταλείπουν τη δυτική Ιρλανδία για να βιώσουν ζωές που δεν μπορούσαν ποτέ να φανταστούν – στο Δουβλίνο, στη Νέα Υόρκη και στο Μάλι της Αφρικής. Στις αρχές της τρίτης ηλικίας η δύστροπη, υπέροχη μητέρα τους ανακοινώνει πως αποφάσισε να πουλήσει το σπίτι και να τους δώσει τα μερίδιά τους. Τα ενήλικα τέκνα της επιστρέφουν για τα τελευταία Χριστούγεννα στο σπίτι, με την αίσθηση ότι η παιδική τους ηλικία εξαφανίζεται, ότι οι προσωπικές τους ιστορίες γίνονται αντικείμενο αγοραπωλησίας. Ένα βαθιά συγκινητικό μυθιστόρημα για την απέλπιδα προσπάθεια των μελών μιας οικογένειας να ανακτήσουν τις σχέσεις που έχασαν και να σφυρηλατήσουν όσες δεν είχαν ποτέ.

Ο χορταριασμένος δρόμος είναι το πιο ώριμο και ολοκληρωμένο μυθιστόρημα της Ανν Ένραϊτ, μιας επιβλητικής συγγραφέως που ενσωματώνει στο έργο της όλο το δυναμισμό και την απαστράπτουσα ένταση της ιρλανδικής παράδοσης.

ΟΙ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΣΤΟΝ ΙΑΝΟ

Πέμπτη 16 Μαρτίου 2017 και ώρα 8.30 η Ανν Ένραϊτ συνομιλεί με τη δημοσιογράφο Μαριλένα Αστραπέλου. Θα υπάρχει διερμηνεία.

ΙΑΝΟΣ: Σταδίου 24, Αθήνα, τηλ. 210 32.17.917

Αποσπάσματα κριτικών για το μυθιστόρημα Ο χορταριασμένος δρόμος

«[...] Με περισσή λοιπόν αυτοπεποίθηση και αρκετές δόσεις (αυτο)σαρκασμού, η συγγραφέας σαλπάρει για να ανατμήσει την ίδια της την κοινωνία, χρησιμοποιώντας την οικογένεια ως στοιχειώδη μονάδα. Καθώς διαθέτει έναν ασυνήθιστο συνδυασμό ταλέντων – παρατηρητικότητα, σαρκασμό, ισορροπημένη δοσολογία λυρισμού και νατουραλισμού, αιφνιδιασμό στον αναγνώστη με εικόνες και απρόσμενους προσδιορισμούς – τα καταφέρνει εξαιρετικά καλά [...]».

Μιχάλης Μοδινός, Τα Νέα, 16.04.2016

«[...] Η Ένραϊτ γράφει ένα μυθιστόρημα γεμάτο κραδασμούς και εσωτερικές σπείρες. Είναι γραμμένο με τον μόνο ανθρώπινο τρόπο: τη συμπόνια και την κατανόηση. Κάθε ιστορία μοιάζει να διεκδικεί την αυτονομία της, κι όντως, το καταφέρνει. Η θητεία της Ένραϊτ στο διήγημα τη βοηθάει να φτιάξει παράλληλες ιστορίες που όλες μαζί ενθέτονται σε ένα βασικό κορμό. Είναι ένα μυθιστόρημα μύησης στην απώλεια και στον ετεροκαθορισμό. Ένα ταξίδι στον εσωτερικό, χορταριασμένο δρόμο των ανθρώπων. Η πολύ καλή μετάφραση ανήκει Αντώνη Καλοκύρη».

Διονύσης Μαρίνος, www.fractalart.gr, Δεκέμβριος 2015

Αποσπάσματα κριτικών για το μυθιστόρημα Το ξεχασμένο βαλς

«Σε μια πρώτη ανάγνωση, το βιβλίο της Ανν Ένραϊτ είναι μια ιστορία απιστίας, μια σύντομη σπουδή στη μοιχεία, τους κλυδωνισμούς και τις μεταπτώσεις της. [...] Ωστόσο, εκτός από ιστορία μιας απιστίας, το ωραίο μυθιστόρημα της πολυβραβευμένης Ένραϊτ είναι η αφήγηση της σταδιακής επικυριαρχίας του παιδιού, της κλιμακούμενης ανάδυσής του, άπαξ και υπάρχει, ως επίκεντρου κάθε ενήλικης σχέσης: η πρωταγωνίστρια, παρά το ανελέητο χιούμορ της, την αποστασιοποίησή της από την ηθική παράμετρο της επιλογής της, την κριτική ματιά της απέναντι στο ίδιο το ερωτικό βίωμα, τη συνεχή αυτοπαρατήρησή της, αφήνεται στη σαγήνη που της ασκεί ο τρίτος πόλος της σχέσης της με τον αγαπημένο, η μικρή (και μάλλον επιληπτική) κόρη του, η Έβι. Το βλέμμα αυτού του παιδιού, τόσο ευθύ και τόσο άδολο, είναι το μέτρο του έρωτά της, υπενθυμίζοντάς της την ευτέλεια, τη μικρότητα της κλεψιγαμίας».

Κατερίνα Σχινά, Η Καθημερινή, 10 Ιουνίου 2012

«Πόσο ενδιαφέρον να έχει η ιστορία μιας συνηθισμένης εξωσυζυγικής απιστίας στη σημερινή Ιρλανδία; Τι το συναρπαστικό να υπάρχει στο χρονικό της, όταν γνωρίζεις εκ των προτέρων το άδοξο τέλος της; Και πώς γίνεται να κρεμιέσαι από το στόμα εκείνης που την έζησε και την αφηγείται, όταν δεν μπαίνει καν στον κόπο να σου γίνει συμπαθής; Κι όμως, στο Ξεχασμένο βαλς της Ανν Ένραϊτ υπάρχει τόση ειλικρίνεια, τόση αμεσότητα και τόσο καυστικό χιούμορ, που δεν τ' αφήνεις από τα χέρια σου. [Η Ένραϊτ] είναι από τους συγγραφείς που παίζουν στα δάχτυλα τα ζητήματα της αγάπης και του έρωτα, και οι οποίοι, εστιάζοντας στις πιο περίπλοκες οικογενειακές σχέσεις, είναι ικανοί  να μεταφέρουν το σφυγμό μιας ολόκληρης εποχής».

Σταυρούλα Παπασπύρου, www.protagon.gr, Ιούνιος 2012

Αποσπάσματα κριτικών για το μυθιστόρημα Η συγκέντρωση

«Δώδεκα αδέλφια "ελευθέρας βοσκής". Θερμόαιμοι, οξύθυμοι, αυτοκαταστροφικοί. Όταν ο αγαπημένος της αδελφός αυτοκτονεί, η σαραντάχρονη αφηγήτρια γυρνά στο παρελθόν. Το ανασυντάσσει, το προσλαμβάνει διαφορετικά. Η Ανν Ένραϊτ γράφει ένα βιβλίο για το στοργικό τέρας που λέγεται οικογένεια και... παίρνει το βραβείο Booker. [...] Η συγκέντρωση δεν είναι μυθιστόρημα πλοκής. Η πλοκή είναι υποτυπώδης, σχεδόν μπανάλ. Το βιβλίο χαρτογραφεί την εσωτερική ζωή και όχι τη δράση των ηρώων του. Κι αυτό το κάνει με παρατηρητικότητα που εμβολίζει τα συμβάντα. Η αφηγήτρια αναζητεί την αισθηματική εκπυρσοκρότηση που αυτά προκάλεσαν».

Σοφία Νικολαΐδου, Τα Νέα, 12.01.2008