Μαρίνος Γερουλάνος

Ο Μαρίνος Γερουλάνος (1867-1960) υπήρξε μείζων μορφή της ιατρικής των πέντε πρώτων δεκαετιών του αιώνα μας. Διακεκριμμένος χειρουργός, πανεπιστημιακός καθηγητής και ακαδημαϊκός, συνέβαλε τα μέγιστα στην ανάπτυξη της χειρουργικής στην Ελλάδα, ενώ παράλληλα ανέπτυξε εξαιρετική κοινωνική και επιστημονική δράση. Αποφοίτησε από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου του Μονάχου, έγινε σε νεαρή ηλικία διδάκτωρ και άρχισε την σταδιοδρομία του στην Γερμανία. Ήταν ήδη καθηγητής του Πανεπιστημίου του Κιέλου όταν, το 1902, καλεσμένος από την βασίλισσα Όλγα, επανέκαμψε στην Ελλάδα όπου επρόκειτο να λάμψει στο πεδίο της ειδικότητάς του αλλά και στους ιατρικούς χώρους ευρύτερα και να καταστεί διεθνώς προσωπικότητα κύρους. Ανέλαβε την διεύθυνση, αρχικά, του χειρουργικού τμήματος του «Ευαγγελισμού», το οποίο οργάνωσε σε νέες βάσεις, ενώ παράλληλα δίδασκε ως τακτικός καθηγητής της χειρουργικής παθολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Και στους δύο τομείς ανέπτυξε εξαιρετική δραστηριότητα. Το 1917, για πολιτικούς λόγους, απολύθηκε από το Πανεπιστήμιο και αποφασίζει να πολιτευθεί εκλεγείς βουλευτής Κεφαλληνίας, της ιδιαίτερης πατρίδας του. Το 1922 επανήλθε στην καθηγητική έδρα. Έως το τέλος της ζωής του είχε αναπτύξει πλήρη δράση ως διευθυντής της χειρουργικής κλινικής στο Νοσοκομείο «Ελπίς» και στην αντίστοιχη του Λαϊκού. Διετέλεσε πρόεδρος της Ιατρικής Εταιρείας Αθηνών και υπήρξε ιδρυτής και πρώτος πρόεδρος της Ελληνικής Χειρουργικής Εταιρείας. Το 1940 έγινε Πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών. Ίδρυσε το Γερουλάνειον Ίδρυμα, συμμετέσχε εθελοντικά σε όλους τους πολέμους από το 1912 μέχρι το 1945 και διοργάνωσε και διοίκησε πολλά στρατιωτικά νοσοκομεία. Συνέγραψε πολλά επιστημονικά έργα. Το πρότυπο του επιστήμονα, του κοινωνικού αγωνιστή, του ανθρωπιστή.

Από τις Εκδόσεις Καστανιώτη κυκλοφορούν:

• Αναμνήσεις (1867-1957), 1995