Λιλίκα Νάκου

Η Λιλίκα Νάκου (Αθήνα 1899-1989) υπήρξε μια από τις μεγάλες ελπίδες της ελληνικής πεζογραφίας στη δεκαετία του 1930. Η παρουσία της στην Αθήνα, μετά την επάνοδό της από τη Γαλλία, και οι δραστηριότητες που αναπτύσσει κατά την περίοδο αυτή ως πεζογράφος και δημοσιογράφος όχι μόνο την καθιερώνουν ανάμεσα στους ομοτέχνους της, αλλά και ενισχύουν αποφασιστικά τη γενική εκτίμηση για το λογοτεχνικό κύκλο των γυναικών, που διευρύνεται με χαρακτηριστικούς εκπροσώπους την επομένη της Μικρασιατικής Καταστροφής. Το μυθιστόρημά της Παραστρατημένοι (1935) θεωρήθηκε από τους συγχρόνους της ότι εκφράζει τις τάσεις και την ατμόσφαιρα των αρχών της δεκαετίας του 1930 και κυκλοφόρησε και σε γαλλική μετάφραση. Εξάλλου η συλλογή διηγημάτων που δημοσιεύει η Λιλίκα Νάκου κατά την περίοδο της Κατοχής έξω από την Ελλάδα με τίτλο Η κόλαση των παιδιών (1944) αποτελεί τεκμήριο εποχής.

Από τις Εκδόσεις Καστανιώτη κυκλοφορούν:

• Μόσχω Τζαβέλλα, 1995