Κωστής Μπαστιάς | Εκδόσεις Καστανιώτη



ΑΒΓΔΕΖΗΘΙΚΛΜΝ

ΞΟΠΡΣΤΥΦΧΨΩ



ABCDEFGHIJKLM

NOPQRSTUVWXYZ

Συγγραφείς

Βιογραφικά και βιβλιογραφικά στοιχεία που συνθέτουν το πορτραίτο των σημαντικότερων εκπροσώπων της σύγχρονης ελληνικής και ξένης λογοτεχνίας.

Οι Έλληνες αναγνώστες έχουν την ευκαιρία να γνωρίσουν όχι μόνο καταξιωμένους και βραβευμένους συγγραφείς, αλλά και νέους δημιουργούς που έχουν κάτι σημαντικό να πουν — και το λένε με τον καλύτερο τρόπο.

Κωστής Μπαστιάς

Ο Κωστής Μπαστιάς γεννήθηκε στην Ερμούπολη το 1901 και πέθανε στην Αθήνα το 1972. Από πολύ νέος ασχολήθηκε με την πεζογραφία, τη δημοσιογραφία και το θέατρο. Για πολλές δεκαετίες υπήρξε στο κέντρο των πολιτιστικών και πολιτικών γεγονότων, ασκώντας την επιρροή του ως εκδότης, αρχισυντάκτης ή χρονογράφος μεγάλων αθηναϊκών εφημερίδων και ως γενικός διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου (1937-1941), της Λυρικής Σκηνής (1940-1941 και 1959-1963) και του Εθνικού Ιδρύματος Ραδιοφωνίας (1961-1963). Η δημοσιογραφική του σταδιοδρομία αρχίζει στην Ακρόπολη του Βλάση Γαβριηλίδη. Το 1925 αναλαμβάνει αρχισυντάκτης και διευθυντής των εφημερίδων Δημοκρατία και Εσπέρα του Αλέξανδρου Παπαναστασίου. Το 1927 εκδίδει το μαχητικό περιοδικό της δημοτικής Ελληνικά Γράμματα, όπου στεγάζει την ομάδα του Αλέξανδρου Δελμούζου μετά τη διάσπαση του Εκπαιδευτικού Ομίλου. Το 1923, όταν είναι μόλις είκοσι δύο ετών, η Κυβέλη ανεβάζει το θεατρικό έργο του Πέτρα Σκανδάλου με θέμα τον Α. Δελμούζο και το Πρότυπο Παρθεναγωγείο Βόλου. Το 1924 και 1925 η Μαρίκα Κοτοπούλη ανεβάζει άλλα δύο θεατρικά έργα του. Με την ίδρυση του Εθνικού Θεάτρου το 1930, ο Γεώργιος Παπανδρέου τον διορίζει γενικό γραμματέα με διευθυντή τον Ιωάννη Γρυπάρη και σκηνοθέτη τον Φώτο Πολίτη. Το 1937 ο Ιωάννης Μεταξάς του αναθέτει τη γενική διεύθυνση Γραμμάτων και Τεχνών του Υπουργείου Παιδείας και τη γενική διεύθυνση του Εθνικού Θεάτρου. Κατά την παραμονή του στο Εθνικό καθιερώνει τα φεστιβάλ αρχαίου δράματος, προωθεί τις απόψεις του για την παρουσίαση των αρχαίων τραγικών μόνο στα αρχαία θέατρα, με παραστάσεις στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού, και το 1938, για πρώτη φορά από την αρχαιότητα, χρησιμοποιεί το αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου ανεβάζοντας την Ηλέκτρα του Σοφοκλή σε σκηνοθεσία Δημήτρη Ροντήρη. Δημιουργεί το «Βασιλικό» Θεσσαλονίκης (1940) και ιδρύει τη Λυρική Σκηνή (1940). Δημιουργεί επίσης το περιοδεύον θέατρο «Άρμα του Θέσπιδος» (1939), τη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών (1937) και εγκαινιάζει τον θεσμό των κρατικών λογοτεχνικών βραβείων (1939) και της Πανελλήνιας Καλλιτεχνικής Έκθεσης στο Ζάππειο (1938). Από τη λογοτεχνική του εργασία θα πρέπει να αναφέρουμε: Στεριές και θάλασσες (1932), Τ' Αλιευτικά (1935), Οι άνθρωποι και τα ζώα (1939), Λιμάνια (1939), Μηνάς ο Ρέμπελος, βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών (1939), Η Μπουμπουλίνα (1944), Αράχνη 44 (1946), Ο Παπουλάκος (1951), Νέον Κυριακοδρόμιον (1956) και το δοκίμιο Ο Παπαδιαμάντης (1962). Με την είσοδο των Γερμανών στην Αθήνα τον Απρίλιο του 1941, παραιτείται από το Εθνικό Θέατρο. Συλλαμβάνεται και φυλακίζεται διότι ασκεί «φιλοαγγλική προπαγάνδα». Το 1959 θα αναλάβει πάλι τη γενική διεύθυνση της Λυρικής Σκηνής και θα μετακαλέσει τη Μαρία Κάλλας για να ανεβάσει στην Επίδαυρο τις ιστορικές πλέον παραστάσεις της Νόρμας (1960) και της Μήδειας (1961). Το 1961 θα αναλάβει επίσης, ταυτοχρόνως με τη Λυρική, και τη γενική διεύθυνση του Εθνικού Ιδρύματος Ραδιοφωνίας και θα φροντίσει για την αγορά του οικοπέδου της Αγίας Παρασκευής και την ανέγερση του ραδιομεγάρου.

Από τις Εκδόσεις Καστανιώτη κυκλοφορούν: