«Στη δίνη του χρόνου» | Εκδόσεις Καστανιώτη

Στη δίνη του χρόνου

Μετάφραση:
Κονδύλης Φώντας

Σύνθεση εξωφύλλου: Αντώνης Αγγελάκης
Φωτογραφία εξωφύλλου: Ηulton Deutsch Collection / Αpeiron Photos

Στη δίνη του χρόνου
  • ISBN: 960-03-0089-5
  • eudoxus logo Εύδοξος: 17029
  • σελ. 544
  • 1 Οκτωβρίου 1988
  • € 31,80

Περίληψη

O μεγαλύτερος σύγχρονος θεατρικός συγγραφέας της Aμερικής αυτοβιογραφείται. Kαι αυτοβιογραφείται με έναν τρόπο μοναδικό, όπως μοναδικά είναι τα έργα που τον έκαναν διάσημο, όπως μοναδική είναι η ζωή που έζησε. Aπό τις σελίδες της αυτοβιογραφίας του περνάνε ο μακαρθισμός, το αντικομουνιστικό «κυνήγι των μαγισσών», ο πολυσυζητημένος γάμος του με τη Mέριλιν Mονρόε, οι περιπέτειες για το ανέβασμα έργων που στη συνέχεια έγιναν διάσημα (όπως το O θάνατος του εμποράκου και το Mετά την πτώση), οι συναντήσεις του με προσωπικότητες σαν τον Λουκίνο Bισκόντι ή τον Tζων Xιούστον, οι αγώνες του κατά του πολέμου του Bιετνάμ, η απογοήτευσή του από τον «υπαρκτό» σοσιαλισμό – όλες οι μεγάλες στιγμές που σφράγισαν την καλλιτεχνική και πολιτική ζωή στις HΠA στο μεγαλύτερο μέρος του 20ού αιώνα. Aπό τις σημαντικότερες αυτοβιογραφίες που γράφτηκαν τα τελευταία είκοσι χρόνια, το βιβλίο του Mίλερ είναι όμως και κάτι παραπάνω: η ζωντανή μαρτυρία ενός ανθρώπου που συνεχίζει να βλέπει το ρόλο του διανοούμενου ως ένα ρόλο μαχητικό, ικανό «να αρπάξει το λαό από το σβέρκο και να τον ταρακουνήσει».

Βιογραφικά στοιχεία

Άρθουρ Μίλερ

Αμερικανός θεατρικός συγγραφέας (1915-2005). Γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη από εύπορη εβραιο-πολωνική οικογένεια, η οποία καταστράφηκε οικονομικά στο κραχ του 1929. Φοιτητής ακόμα στο πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν, γράφει το πρώτο του θεατρικό, No villain, και κερδίζει το βραβείο Avery Hopewood και 250 δολάρια. Με το τέλος των σπουδών του αποφασίζει να ασχοληθεί με το θέατρο, παρότι του προσφέρουν δουλειά σεναριογράφου στην 20th Century Fox. Πιάνει δουλειά στο Federal Theater Project, το οποίο ο μακαρθισμός θα κλείσει ένα χρόνο αργότερα λόγω «κομουνιστικών διεισδύσεων». Είναι μια περίοδος έντονης πολιτικής δράσης για τον Μίλερ, ο οποίος όμως αργότερα θα πει ότι δεν είχε γίνει ποτέ κανονικό μέλος του Κομουνιστικού Κόμματος. Το 1940 παντρεύεται τη Μέρι Σλάτερι και αποκτούν δύο παιδιά. Γράφει το The man who had all the luck, που ανεβαίνει σε θέατρο του Νιου Τζέρσεϊ και κερδίζει το Εθνικό Βραβείο Θεάτρου. Παρά το βραβείο, το έργο θα έχει κακές κριτικές και θα κατέβει μετά από 4 παραστάσεις. Το 1941 αρχίζει και γράφει το All my sons (Ήταν όλοι τους παιδιά μου), που γίνεται μεγάλη επιτυχία στο Μπρόντγουεϊ (1946) και του χαρίζει το πρώτο βραβείο Tony της καριέρας του. Το 1948 γράφει το The death of a salesman (Ο θάνατος του εμποράκου), το οποίο ανεβαίνει στο Μπρόντγουεϊ σε σκηνοθεσία Ελία Καζάν και με πρωταγωνιστή τον Λι Κομπ και κερδίζει δεύτερο Tony, το βραβείο Pulitzer και το Βραβείο Κριτικών (πολλά χρόνια αργότερα Ο θάνατος του εμποράκου γίνεται τηλεταινία με πρωταγωνιστή τον Ντάστιν Χόφμαν και την παρακολουθούν 25 εκατομμύρια θεατές). Ο Μίλερ διακόπτει τις σχέσεις με τον Ηλία Καζάν, όταν ο δεύτερος καρφώνει εννέα ανθρώπους ως κομουνιστές στην περιβόητη Επιτροπή Αντιαμερικανικών Ενεργειών, και γράφει το έργο Crusible (Η δοκιμασία/Οι μάγισσες του Σάλεμ, το οποίο σαράντα τρία χρόνια αργότερα μεταφέρονται στη μεγάλη οθόνη από τη Ρεμπέκα Μέιλερ και τον Ντάνιελ Ντέι-Λιούις) εμπνευσμένος από το «κυνήγι των μαγισσών» του ΜακΚάρθι. Το 1956 παίρνει διαζύγιο και παντρεύεται αμέσως τη Μέριλιν Μονρόε. Eμφανίζονται μαζί (η Μονρόε με αυτή την πράξη της διακινδυνεύει την καριέρα της) ενώπιον της Επιτροπής Αντιαμερικανικών Ενεργειών. Αρνείται να καταδώσει συναδέλφους του. Το δικαστήριο τον καταδικάζει για περιφρόνηση του Κογκρέσου. Μπαίνει στη μαύρη λίστα και του αφαιρείται το διαβατήριο. Το 1962 γράφει το σενάριο για την ταινία του Χιούστον The misfits (Οι αταίριαστοι) με πρωταγωνιστές τη Μέριλιν Μονρόε, τον Κλαρκ Γκέιμπλ και τον Μοντγκόμερι Κλιφτ. Λίγο πριν από την πρεμιέρα της ταινίας, χωρίζει από τη Μονρόε και μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα παντρεύεται τη φωτογράφο Ίνγκε Μόραθ. Ο γάμος αυτός θα του δώσει άλλα δύο παιδιά. Ύστερα από αρκετά χρόνια συμφιλιώνεται με τον Καζάν, ο οποίος σκηνοθετεί το έργο του After the fall (1964). Ακολουθούν, μεταξύ πολλών άλλων, τα έργα Price (1965), το οποίο γνώρισε πολύ μεγάλη επιτυχία, το The creation of the world και Other business, τα οποία δεν γνωρίζουν καμιά επιτυχία (1972), The ride down Mt. Morgan (1991), The last yankee (1992), Broken glass (1994), Mr Peter's connections (1998), Το 2004 ανεβαίνει το τελευταίο του έργο Finishing the picture.

Έχει τιμηθεί με πολλά βραβεία μεταξύ των οποίων: το Εθνικό Βραβείο Τεχνών (1993), το βραβείο Dorothy & Lillian Gish (1999) και το βραβείο του Πρίγκιπα των Αστουριών (2002).




Βιβλιογραφία