«Λέγοντας ιστορίες» | Εκδόσεις Καστανιώτη

Λέγοντας ιστορίες

 ΞΕΝΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ / ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ ΑΠ' ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

Επιμέλεια: Ναντίν Γκόρντιμερ

Μετάφραση:
Ά. Παπασταύρου, Στ. Παπασταύρου, Μ. Μακρόπουλος, Ι. Διονυσοπούλου, Γ. Λαγουδάκου, Τ. Κοβαλένκο, Τ. Σιέτη, Δ. Στεφανάκης, Α. Χρυσοστομίδης κ.ά.
Λέγοντας ιστορίες
  • ISBN: 960-03-3962-7
  • σελ. 336
  • 23 Φεβρουαρίου 2005
  • € 15,90

Περίληψη

Σας καλούμε να απολαύσετε τις ιστορίες που συγκεντρώνονται σε αυτό το βιβλίο. Θα είναι μια μοναδική εμπειρία για δύο λόγους. O πρώτος: Σπάνια τόσοι πολυδιάστατοι και καταξιωμένοι συγγραφείς απ' όλο τον κόσμο, ανάμεσά τους και πέντε Νομπελίστες, συναντιούνται στα περιεχόμενα της ίδιας ανθολογίας. Τα 21 διηγήματα είναι γραμμένα σε διάφορες «φωνές» –ξεχωριστά προσωπικά στυλ– με αποτέλεσμα να φανερώνουν τις υπέροχες δυνατότητες της χρήσης των λέξεων από ζώντες συγγραφείς. O δεύτερος λόγος: Oι 21 συγγραφείς έχουν προσφέρει το διήγημά τους δίχως αμοιβή ή διεκδίκηση πνευματικών δικαιωμάτων. Επίσης οι εκδοτικοί οίκοι, σε κάθε χώρα, κυκλοφόρησαν την ανθολογία χωρίς να έχουν χρηματικό κέρδος. Όλα τα πνευματικά δικαιώματα και τα έσοδα από τις διεθνείς πωλήσεις του Λέγοντας ιστορίες θα διατεθούν σε φορείς προληπτικής εκπαίδευσης κατά του AIDS, καθώς και για την ιατρική περίθαλψη ατόμων που ζουν με αυτό το νόσημα και με τα δεινά που έχει επιφέρει στον σύγχρονο κόσμο μας. Τα διηγήματα που θα διαβάσετε εδώ δεν αναφέρονται στο AIDS, αλλά τα έσοδα από το βιβλίο που κρατάτε θα διατεθούν για τη φροντίδα και την υποστήριξη των θυμάτων του στην Αφρική.

Βιογραφικά στοιχεία

Γούντι Άλεν



Τζων Άπνταϊκ

O Τζων Άπνταϊκ, ο πιο πολυβραβευμένος ίσως συγγραφέας του αγγλόφωνου κόσμου, γεννήθηκε στην Πενσυλβάνια το 1932. Έχει γράψει μυθιστορήματα, διηγήματα, ποιήματα, δοκίμια, θέατρο, βιβλία για παιδιά, βιβλία για τη ζωγραφική και έναν τεράστιο όγκο κειμένων λογοτεχνικής κριτικής.

Έφυγε από τη ζωή το 2009.




Βιβλιογραφία

Βραβεία

  • 0000 ΕΘΝΙΚΟ ΒΡΑΒΕΙΟ ΒΙΒΛΙΟΥ
Μάργκαρετ Άτγουντ



Τσινούα Ατσέμπε



Κρίστα Βολφ

Η πολυβραβευμένη Κρίστα Βολφ, πεζογράφος, κριτικός και δοκιμιογράφος, υπήρξε μία από τις κορυφαίες συγγραφείς του γερμανόφωνου κόσμου στον εικοστό αιώνα. Γεννήθηκε το 1929 στο Λάντσμπεργκ (που σήμερα ανήκει στην Πολωνία) και πέθανε στο Βερολίνο το 2011. Σπούδασε Φιλολογία στη Λειψία και στην Ιένα, ενώ εργάστηκε και για την Ένωση Συγγραφέων της πρώην Ανατολικής Γερμανίας. Από τις αρχές της δεκαετίας του ’60 αφιερώθηκε στη λογοτεχνία, κερδίζοντας την ευρύτερη αναγνώριση με τον Μοιρασμένο ουρανό. Καθιερώθηκε στις συνειδήσεις κριτικών και αναγνωστών με το βιβλίο Ένα πρότυπο παιδικής ηλικίας, μυθιστόρημα με έντονα αυτοβιογραφικά στοιχεία, όπου αφηγείται τα παιδικά της χρόνια κατά την περίοδο του ναζισμού. Ακολούθησαν πολλά και σημαντικά έργα, όπως η Κασσάνδρα, η Μήδεια και η νουβέλα Τι απομένει, το τρίτο της έργο στις Εκδόσεις Καστανιώτη μετά το μυθιστόρημα Με σάρκα και οστά (μτφρ. Χρήστος Αστερίου, 2005) και τα αφηγήματα Με άλλη ματιά (μτφρ. Γιώτα Λαγουδάκου, 2009). Η Πόλη των αγγέλων, το τελευταίο της βιβλίο, ετοιμάζεται.




Βιβλιογραφία

Ναντίν Γκόρντιμερ

H Nαντίν Γκόρντιμερ, κόρη Eβραίων μεταναστών ρωσικής καταγωγής, γεννήθηκε το 1923 στο Σπρινγκς, μια πολίχνη δίπλα στο Γιοχάνεσμπουργκ, στη Nότια Aφρική. Άρχισε να γράφει από εννέα χρόνων και στα δεκαπέντε της δημοσίευσε το πρώτο της διήγημα. H πρώτη της συλλογή διηγημάτων, με τίτλο Face to Face (Πρόσωπο με πρόσωπο), δημοσιεύτηκε το 1949. Ακολούθησαν άλλες οκτώ συλλογές διηγημάτων και έντεκα μυθιστορήματα. Το 1974 κέρδισε το Βραβείο Μπούκερ και το 1991 τιμήθηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας για το σύνολο του έργου της. Έζησε στη Νότια Αφρική. Έφυγε από τη ζωή το 2014.




Βιβλιογραφία

Βραβεία

  • 1991 ΝΟΜΠΕΛ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ
Γκύντερ Γκρας

Ο Γκύντερ Γκρας γεννήθηκε το 1927 στην ελεύθερη πόλη του Ντάντσιχ, το σημερινό Γκντανσκ της Πολωνίας, από πατέρα Γερμανό και μητέρα Πολωνέζα. Για να ξεφύγει από τα ασφυκτικά πλαίσια της «καθολικής μικροαστικής οικογένειάς του», όπως έχει πει ο ίδιος, προσελήφθη στα 15 του χρόνια στην Κρατική Υπηρεσία Εργασίας και δύο χρόνια αργότερα, τον Νοέμβριο του 1944, κατατάχθηκε στα διαβόητα Waffen SS, όπως εξομολογήθηκε στο βιβλίο του Ξεφλουδίζοντας το κρεμμύδι. Μετά τον πόλεμο έκανε διάφορες δουλειές, από ανθρακωρύχος έως λιθοξόος. Φοίτησε στην Ακαδημία Καλών Τεχνών του Ντύσελντορφ και στο Πανεπιστήμιο Καλών Τεχνών του Βερολίνου, όπου σπούδασε γλυπτική και γραφιστική, και έζησε λίγα χρόνια στο Παρίσι ερχόμενος σε επαφή με λογοτεχνικούς κύκλους. Στη συνέχεια ο Γκρας δραστηριοποιήθηκε στο πλαίσιο της «Ομάδας 47» –μαζί με τους Χανς Μάγκνους Εντσενσμπέργκερ, Μάρτιν Βάλζερ, Ζίγκφριντ Λεντς, Ίνγκεμπορ Μπάχμαν, κ.ά.– μια ομάδα διανοούμενων, που κοινό χαρακτηριστικό τους ήταν το πρόβλημα της συλλογικής συνείδησης στη μεταναζιστική Γερμανία. Απέκτησε παγκόσμια φήμη με την Τριλογία του Ντάντσιχ: Το τενεκεδένιο ταμπούρλο (1959), το οποίο και μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο από τον Φόλκερ Σλέντορφ είκοσι χρόνια αργότερα, Γάτα και ποντίκι (1961), Σκυλίσια χρόνια (1963). Ακολούθησαν μεταξύ άλλων Ο Μπουτ, το ψάρι (1979), Δυσοίωνα κοάσματα (1992), Ένα ευρύ πεδίο (1995), Ο αιώνας μου (1999), Σαν τον κάβουρα (2002) και φυσικά η αυτοβιογραφία του Ξεφλουδίζοντας το κρεμμύδι (2006). Σε όλη την πορεία του παρέμεινε –και παραμένει– έντονα πολιτικοποιημένος, υποστηρίζοντας το κόμμα των Σοσιαλδημοκρατών τη δεκαετία του 1960 (υπήρξε σύμβουλος του Βίλι Μπραντ). Έχει γράψει πύρινα άρθρα στον Τύπο εναντίον της χούντας στην Ελλάδα, των νατοϊκών βομβαρδισμών στη Σερβία, της αμερικανικής εισβολής στο Ιράκ, της επιθετικής πολιτικής της κυβέρνησης Νετανιάχου στο Ισραήλ. Έχει τιμηθεί μεταξύ άλλων με το σημαντικότερο γερμανικό βραβείο Γκέοργκ Μπύχνερ (1965) και το Βραβείο του Πρίγκιπα των Αστουριών (1999), που δίνει ο βασιλιάς της Ισπανίας. Το 1999 τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας για το σύνολο του έργου του.




Βιβλιογραφία

Πωλ Θερού



Χανίφ Κιουρέισι

O Xανίφ Kιουρέισι γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Kεντ. Σπούδασε φιλοσοφία στο King's College του Λονδίνου. Το 1981 κέρδισε το βραβείο George Devine για τα θεατρικά του Outskirts και Borderline και το 1982 απέκτησε αποκλειστική συνεργασία ως συγγραφέας με το Royal Court Theatre. Tο 1984 έγραψε το Ωραίο μου πλυντήριο που προτάθηκε για Όσκαρ Καλύτερου Σεναρίου. Μετά το δεύτερο σενάριό του, Ο Σάμι και η Ρόζι κάνουν έρωτα (1987), ακολούθησε το London Kills Μe (1991) που μετέφερε ο ίδιος στην οθόνη. Tο 1990, με το πρώτο του μυθιστόρημα Ο Βούδας των προαστίων κέρδισε το βραβείο Whitbread. Ακολούθησαν το μυθιστόρημα Black Album, η συλλογή διηγημάτων Love in a Blue Time, το μυθιστόρημα Οικείες απιστίες (μτφρ. Ελένη και Μαρία Παξινού, Eκδ. Καστανιώτη 1999), που έγινε ταινία και κέρδισε τη Χρυσή Άρκτο στο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ του Βερολίνου, η δεύτερη συλλογή διηγημάτων Μεσάνυχτα όλη μέρα (μτφρ. Άννα Παπασταύρου, Eκδ. Καστανιώτη, 2000), το μυθιστόρημα Το χάρισμα του Γκάμπριελ (μτφρ. Άννα Παπασταύρου, Eκδ. Καστανιώτη 2002), η συλλογή διηγημάτων Το σώμα και άλλες επτά ιστορίες, μτφρ. Άννα Παπασταύρου, Eκδ. Καστανιώτη 2004) καθώς και η συλλογή δοκιμίων Dreaming and Scheming που κυκλοφόρησαν το 2002. Το σενάριό του The Mother σκηνοθετήθηκε από τον Roger Michell και κυκλοφόρησε το 2003. Το 2004 δημοσίευσε το θεατρικό του When the Night Begins, κι ένα αυτοβιογραφικό κείμενο με τίτλο My Ear at His Heart. Το 2005 ακολούθησε μία δεύτερη συλλογή δοκιμίων με τίτλο The Word and the Bomb. Το σενάριό του Venus σκηνοθετήθηκε από τον Roger Michell το 2006. Του έχει απονεμηθεί ο τίτλος του Chevalier de l'Ordre des Arts et des Lettres.




Βιβλιογραφία

Κλάουντιο Μάγκρις

Ο Κλάουντιο Μάγκρις είναι μια σπουδαία προσωπικότητα των σύγχρονων γραμμάτων, κορυφαίος μελετητής της ευρωπαϊκής κουλτούρας και ταυτότητας. Γεννήθηκε το 1939 στην Τεργέστη όπου και ζει. Σήμερα είναι ομότιμος καθηγητής γερμανικής φιλολογίας στο πανεπιστήμιο της πόλης. Από το 1994 έως το 1996 υπηρέτησε στην Ιταλική Γερουσία. Πολυσχιδής διανοούμενος, συγγραφέας, δοκιμιογράφος, κριτικός, μεταφραστής και δημοσιογράφος, αρθρογραφεί στην εφημερίδα Corriere della Sera και συνεργάζεται με μεγάλα διεθνή έντυπα. Έχει τιμηθεί με πολλές σημαντικές διακρίσεις για το έργο του, το Βραβείο Έρασμος (2001), το Βραβείο Πρίγκιπας των Αστουριών (2004), το Βραβείο Ειρήνης των Γερμανών Βιβλιοπωλών (2009), τα Βραβεία Κάφκα (2016) και Τόμας Μαν (2019). Το Ένα ατέλειωτο ταξίδι είναι το τέταρτο βιβλίο του στις Εκδόσεις Καστανιώτη. Προηγήθηκαν: Στιγμιότυπα (2020), Μια άλλη θάλασσα (2018) και Υπόθεση αρχείου (2017). Στα ελληνικά έχουν κυκλοφορήσει άλλα τρία βιβλία του: Δούναβης (Βραβείο Καλύτερου Ξένου Δοκιμίου στη Γαλλία το 1990), Μικρόκοσμοι (Βραβείο Strega 1997) και Στα τυφλά.




Βιβλιογραφία

Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες



Άρθουρ Μίλερ

Αμερικανός θεατρικός συγγραφέας (1915-2005). Γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη από εύπορη εβραιο-πολωνική οικογένεια, η οποία καταστράφηκε οικονομικά στο κραχ του 1929. Φοιτητής ακόμα στο πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν, γράφει το πρώτο του θεατρικό, No villain, και κερδίζει το βραβείο Avery Hopewood και 250 δολάρια. Με το τέλος των σπουδών του αποφασίζει να ασχοληθεί με το θέατρο, παρότι του προσφέρουν δουλειά σεναριογράφου στην 20th Century Fox. Πιάνει δουλειά στο Federal Theater Project, το οποίο ο μακαρθισμός θα κλείσει ένα χρόνο αργότερα λόγω «κομουνιστικών διεισδύσεων». Είναι μια περίοδος έντονης πολιτικής δράσης για τον Μίλερ, ο οποίος όμως αργότερα θα πει ότι δεν είχε γίνει ποτέ κανονικό μέλος του Κομουνιστικού Κόμματος. Το 1940 παντρεύεται τη Μέρι Σλάτερι και αποκτούν δύο παιδιά. Γράφει το The man who had all the luck, που ανεβαίνει σε θέατρο του Νιου Τζέρσεϊ και κερδίζει το Εθνικό Βραβείο Θεάτρου. Παρά το βραβείο, το έργο θα έχει κακές κριτικές και θα κατέβει μετά από 4 παραστάσεις. Το 1941 αρχίζει και γράφει το All my sons (Ήταν όλοι τους παιδιά μου), που γίνεται μεγάλη επιτυχία στο Μπρόντγουεϊ (1946) και του χαρίζει το πρώτο βραβείο Tony της καριέρας του. Το 1948 γράφει το The death of a salesman (Ο θάνατος του εμποράκου), το οποίο ανεβαίνει στο Μπρόντγουεϊ σε σκηνοθεσία Ελία Καζάν και με πρωταγωνιστή τον Λι Κομπ και κερδίζει δεύτερο Tony, το βραβείο Pulitzer και το Βραβείο Κριτικών (πολλά χρόνια αργότερα Ο θάνατος του εμποράκου γίνεται τηλεταινία με πρωταγωνιστή τον Ντάστιν Χόφμαν και την παρακολουθούν 25 εκατομμύρια θεατές). Ο Μίλερ διακόπτει τις σχέσεις με τον Ηλία Καζάν, όταν ο δεύτερος καρφώνει εννέα ανθρώπους ως κομουνιστές στην περιβόητη Επιτροπή Αντιαμερικανικών Ενεργειών, και γράφει το έργο Crusible (Η δοκιμασία/Οι μάγισσες του Σάλεμ, το οποίο σαράντα τρία χρόνια αργότερα μεταφέρονται στη μεγάλη οθόνη από τη Ρεμπέκα Μέιλερ και τον Ντάνιελ Ντέι-Λιούις) εμπνευσμένος από το «κυνήγι των μαγισσών» του ΜακΚάρθι. Το 1956 παίρνει διαζύγιο και παντρεύεται αμέσως τη Μέριλιν Μονρόε. Eμφανίζονται μαζί (η Μονρόε με αυτή την πράξη της διακινδυνεύει την καριέρα της) ενώπιον της Επιτροπής Αντιαμερικανικών Ενεργειών. Αρνείται να καταδώσει συναδέλφους του. Το δικαστήριο τον καταδικάζει για περιφρόνηση του Κογκρέσου. Μπαίνει στη μαύρη λίστα και του αφαιρείται το διαβατήριο. Το 1962 γράφει το σενάριο για την ταινία του Χιούστον The misfits (Οι αταίριαστοι) με πρωταγωνιστές τη Μέριλιν Μονρόε, τον Κλαρκ Γκέιμπλ και τον Μοντγκόμερι Κλιφτ. Λίγο πριν από την πρεμιέρα της ταινίας, χωρίζει από τη Μονρόε και μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα παντρεύεται τη φωτογράφο Ίνγκε Μόραθ. Ο γάμος αυτός θα του δώσει άλλα δύο παιδιά. Ύστερα από αρκετά χρόνια συμφιλιώνεται με τον Καζάν, ο οποίος σκηνοθετεί το έργο του After the fall (1964). Ακολουθούν, μεταξύ πολλών άλλων, τα έργα Price (1965), το οποίο γνώρισε πολύ μεγάλη επιτυχία, το The creation of the world και Other business, τα οποία δεν γνωρίζουν καμιά επιτυχία (1972), The ride down Mt. Morgan (1991), The last yankee (1992), Broken glass (1994), Mr Peter's connections (1998), Το 2004 ανεβαίνει το τελευταίο του έργο Finishing the picture.

Έχει τιμηθεί με πολλά βραβεία μεταξύ των οποίων: το Εθνικό Βραβείο Τεχνών (1993), το βραβείο Dorothy & Lillian Gish (1999) και το βραβείο του Πρίγκιπα των Αστουριών (2002).




Βιβλιογραφία

Ιζέκιελ Εσ'κία Μφαλέλε



Τζαμπούλο Ντέμπελε



Κενζαμπούρο Όε

Ο Όε ήταν ο πρώτος πραγματικά μοντέρνος συγγραφέας της Ιαπωνίας, ένας επαναστάτης που έβγαλε το ιαπωνικό μυθιστόρημα από τη στατική παράδοση και το έφερε στη μεταπολεμική παγκόσμια λογοτεχνία. Γεννήθηκε το 1935 σε ένα χωριό του Σικόκου, του νησιού που βρίσκεται νοτιοανατολικά της ηπειρωτικής Ιαπωνίας. Αφού σπούδασε Γαλλική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο του Τόκιο, κέρδισε το πρώτο λογοτεχνικό του βραβείο –το περίφημο Βραβείο Ακουταγκάουα– για ένα διήγημά του, «Το κελεπούρι», σε ηλικία είκοσι τριών ετών. Παρά τη φήμη που του έφερε το βραβείο, ένα μυθιστόρημα που εκδόθηκε την επόμενη χρονιά (Η εποχή μας) δέχτηκε χείριστες κριτικές για το μηδενισμό που εξέφραζε σε μια υποτιθέμενη νέα λαμπρή περίοδο της ιαπωνικής Ιστορίας.

Στις ταραχές του 1960, που σημειώθηκαν για τη Συνθήκη Ασφαλείας, ο Όε πήγε στο Πεκίνο ως εκπρόσωπος των νέων Ιαπώνων συγγραφέων. Ένα χρόνο αργότερα ταξίδεψε στη Ρωσία και στη Δυτική Ευρώπη, όπου γνώρισε τον Σαρτρ, τον οποίο ο Όε θεωρούσε –μαζί με τον Νόρμαν Μέιλερ και τον Χένρυ Μίλερ– ως έναν ήρωα της λογοτεχνίας, που άσκησε αποφασιστική επιρροή στο γράψιμό του.

Από το 1962 ως το 1964 κυκλοφόρησαν άλλα τέσσερα μυθιστορήματά του. Το γνωστότερο από αυτά, Μια προσωπική υπόθεση (Εκδόσεις Καστανιώτη), μιλάει για έναν πατέρα που έρχεται αντιμέτωπος με τη γέννηση ενός εφιαλτικά ανώμαλου παιδιού. Ήταν το πρώτο του μυθιστόρημα που μεταφράστηκε στην αγγλική γλώσσα και κέρδισε το Λογοτεχνικό Βραβείο Σίντοσα.

Το καλοκαίρι του 1965 έλαβε μέρος στο Διεθνές Σεμινάριο Κίσιντζερ στο Χάρβαρντ, ενώ δύο χρόνια αργότερα εκδόθηκε Η σιωπηλή κραυγή, το δεύτερο μυθιστόρημά του που μεταφράστηκε στα αγγλικά (Εκδόσεις Καστανιώτη). Το τελευταίο μυθιστόρημα του Όε, που ζει στο Τόκιο με τη γυναίκα και τα τρία του παιδιά, κυκλοφόρησε το 1980.

Τιμήθηκε με το Βραβείο Νόμπελ το 1994.

Έφυγε από τη ζωή το 2023.




Βιβλιογραφία

Άμος Οζ

Ο Άμος Κλάουσνερ υπήρξε ένας από τους επιφανέστερους οικουμενικούς λογοτέχνες της εποχής μας, κορυφαίος πεζογράφος, διεισδυτικός δοκιμιογράφος και παρεμβατικός διανοούμενος του σύγχρονου Ισραήλ. Γεννήθηκε στην Ιερουσαλήμ το 1939 και πέθανε στο Τελ Αβίβ το 2018. Σε ηλικία δεκαπέντε ετών υιοθέτησε το επώνυμο «Οζ» που στα εβραϊκά σημαίνει «δύναμη», και στη συνέχεια εγκαταστάθηκε στο κιμπούτς Χούλντα. Μετά τις σπουδές φιλοσοφίας και φιλολογίας στο Εβραϊκό Πανεπιστήμιο της Ιερουσαλήμ, επέστρεψε εκεί και έζησε με την οικογένειά του για αρκετά χρόνια. Αργότερα έγινε και ακαδημαϊκός δάσκαλος. Σταθερός διεκδικητής του Βραβείου Νόμπελ Λογοτεχνίας και γνωστός για τους αγώνες του υπέρ της ειρήνευσης στη Μέση Ανατολή, απέσπασε ένα πλήθος εθνικών και διεθνών διακρίσεων για το εκτεταμένο έργο του που έχει μεταφραστεί σε περισσότερες από 40 γλώσσες. Από τις Εκδόσεις Καστανιώτη κυκλοφορούν στα ελληνικά τα σημαντικότερα βιβλία του, από το ημιαυτοβιογραφικό αριστούργημα Ιστορία αγάπης και σκότους ως τον πιο πρόσφατο Ιούδα, τα οποία επικύρωσαν την παγκόσμια εμβέλειά του.




Βιβλιογραφία

Βραβεία

  • 2007 ΠΡΙΓΚΙΠΙΣΣΑ ΤΗΣ ΑΣΤΟΥΡΙΑΣ - ΒΡΑΒΕΙΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ
Σαλμάν Ρούσντι



Ζοζέ Σαραμάγκου

Γιος κι εγγονός ακτημόνων αγροτών, ο Ζοζέ Σαραμάγκου γεννήθηκε στο χωριό Αζινιάγκα, στην επαρχία Ριμπατέζου, στις 16 Νοεμβρίου του 1922. Παρακολούθησε τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση (γενική και τεχνική), την οποία όμως, για οικονομικούς λόγους, δεν μπόρεσε να συνεχίσει. Η πρώτη του δουλειά ήταν σιδηρουργός, ενώ κατόπιν άσκησε διάφορα επαγγέλματα: σχεδιαστής, υπάλληλος υγείας και κοινωνικής πρόνοιας, μεταφραστής, εκδότης, συγγραφέας, δημοσιογράφος. Δημοσίευσε το πρώτο του βιβλίο, ένα μυθιστόρημα (Γη της αμαρτίας), το 1947, ενώ ακολούθησε μεγάλο διάστημα χωρίς άλλες δημοσιεύσεις, ως το 1966. Εργάστηκε για δώδεκα χρόνια σε εκδοτικό οίκο, στη λογοτεχνική διεύθυνση και τη διεύθυνση παραγωγής. Το 1972 και 1973 συμμετείχε στη σύνταξη της εφημερίδας Diário de Lisboa, όπου υπήρξε πολιτικός σχολιαστής, ενώ ταυτόχρονα συντόνιζε για ένα χρόνο το πολιτιστικό ένθετο της ίδιας εφημερίδας. Έλαβε μέρος στην πρώτη διεύθυνση της Πορτογαλικής Ένωσης Συγγραφέων και υπήρξε πρόεδρος της Γενικής Συνέλευσης της Πορτογαλικής Κοινωνίας Συγγραφέων την περίοδο 1987-1994. Από το Φεβρουάριο του 1993, εκνευρισμένος με την Εκκλησία της Πορτογαλίας, εγκατέλειψε την πατρίδα του και αποφάσισε να ζει στο νησί Λανθαρότε, του αρχιπελάγους των Καναρίων, στην Ισπανία. Το 1998 του απονεμήθηκε το βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας. Πέθανε το 2010.

Από τις Εκδόσεις Καστανιώτη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματά του Το κατά Ιησούν Ευαγγέλιο, Ιστορία της Πολιορκίας της Λισαβόνας, Η πέτρινη σχεδία, Περί τυφλότητος, Όλα τα ονόματα, Η σπηλιά, Ο άνθρωπος αντίγραφο, Περί φωτίσεως, Περί θανάτου, Κάιν, Ο φωταγωγός, η συλλογή διηγημάτων Η ιστορία της άγνωστης νήσου, το διήγημα Το ταξίδι του ελέφαντα, το αυτοβιογραφικό Μικρές αναμνήσεις, τα παιδικά παραμύθια Το μεγαλύτερο λουλούδι του κόσμου και Η σιωπή του νερού, καθώς και δύο συλλογές με κείμενα που γράφτηκαν για το blog του, Το τετράδιο και Το τελευταίο τετράδιο, όλα σε μετάφραση της Αθηνάς Ψυλλιά.


facebook

Βιβλιογραφία

Βραβεία

  • 1998 ΝΟΜΠΕΛ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ

Συνεντεύξεις

Σούζαν Σόνταγκ



Ίνγκο Σούλτσε

O Ίνγκο Σούλτσε γεννήθηκε το 1962 στη Δρέσδη της Ανατολικής Γερμανίας. Σπούδασε Φιλολογία και ασχολήθηκε από νέος με το θέατρο. Το πρώτο του βιβλίο, 33 στιγμές ευτυχίας (μτφρ. Γιώτα Λαγουδάκου, 2001) ήταν καρπός της εξάμηνης παραμονής του στη μετασοβιετική Ρωσία. Ακολούθησαν τα βιβλία Απλές ιστορίες (μτφρ. Αλεξάνδρα Παύλου, 2000), που τον έκανε γνωστό σε όλο τον κόσμο, Kαινούργιες ζωές (μτφρ. Γιώτα Λαγουδάκου, 2008) και η συλλογή διηγημάτων Το κινητό (μτφρ. Αλεξάνδρα Παύλου, 2009), τα οποία κυκλοφορούν στα ελληνικά από τις Εκδόσεις Καστανιώτη. Επίσης, ο Σούλτσε έλαβε μέρος μαζί με άλλους δεκατρείς συναδέλφους του από όλο τον κόσμο στη συγγραφή του Global Novel (Eκδ. Καστανιώτη 2003). Θεωρείται ο σημαντικότερος Γερμανός συγγραφέας της γενιάς του.




Βιβλιογραφία

Μισέλ Τουρνιέ