«Καντίς για ένα αγέννητο παιδί» | Εκδόσεις Καστανιώτη

Καντίς για ένα αγέννητο παιδί

Μυθιστόρημα

Μετάφραση:
Μάγκυ Κοέν

Καντίς για ένα αγέννητο παιδί
  • ISBN: 960-03-3578-8
  • σελ. 160
  • 8 Σεπτεμβρίου 2003
  • Εξαντλήθηκε

Περίληψη

Ξέρω πόσο δύσκολο σας είναι να αποδεχθείτε το ότι μας κυβερνάνε κοινοί εγκληματίες – είναι δύσκολο ακόμα και αν σε άλλες περιπτώσεις τους αποκαλείτε κοινούς εγκληματίες και τους αντιμετωπίζετε ως τέτοιους. Ωστόσο, όταν ένας παράφρων εγκληματίας καταλήγει, αντί στο φρενοκομείο ή στη φυλακή, στην Καγκελαρία ή σε κάποια άλλη διοικητική θέση, εσείς αρχίζετε ευθύς να αναζητάτε το νόημα, το πρωτότυπο, το εξαιρετικό – δεν τολμάτε να το πείτε μεγαλόφωνα, το λέτε όμως κρυφά: αναζητάτε σ' αυτόν το μεγαλείο, για να μην αναγκαστείτε να δείτε τους εαυτούς σας ως νάνους και την παγκόσμια ιστορία ως τεράστιο παραλογισμό.

Στο συγκλονιστικό αυτό μυθιστόρημα ο Ίμρε Κέρτες απευθύνει ένα καντίς –την επιμνημόσυνη προσευχή της εβραϊκής θρησκείας– για το παιδί που ο συγγραφέας αρνήθηκε να φέρει σε έναν κόσμο για πάντα τραυματισμένο από το Άουσβιτς. Είναι ένας πυκνός εσωτερικός μονόλογος –θυμίζει την Πτώση του Αλμπέρ Καμύ– που θέτει καίρια ιστορικά ερωτήματα και επαναπροσδιορίζει τα όρια της ατομικής και της συλλογικής ευθύνης. Εναλλάσσοντας διαρκώς τον καυστικό (αυτό) σαρκασμό με τον βαθύ φιλοσοφικό στοχασμό, ο συγγραφέας αποδεσμεύει τον αναγνώστη από το φορτίο του συναισθηματισμού και τον κάνει κοινωνό της δικής του απαράμιλλης διαύγειας και ελευθερίας σκέψης.

Βιογραφικά στοιχεία

Ίμρε Κέρτες

O Ίμρε Κέρτες γεννήθηκε το 1929 στη Βουδαπέστη. Το 1944 εκτοπίστηκε στο Άουσβιτς και ένα χρόνο αργότερα στο Μπούχενβαλντ. Έχοντας ζήσει πολλά χρόνια ως μεταφραστής (ανάμεσα στις μεταφράσεις του έργα των Φρόυντ, Νίτσε, Χόφμανσταλ κ.ά.), έγινε γνωστός το 1975 ήδη με το πρώτο του βιβλίο Μυθιστόρημα ενός ανθρώπου δίχως πεπρωμένο. Στη Γερμανία χαρακτηρίστηκε από τους κριτικούς ως ένα από τα σημαντικότερα βιβλία του αιώνα μας. Ακολούθησαν τα έργα του Το φιάσκο (1988), Η αγγλική σημαία (1990), Θρήνος για ένα αγέννητο παιδί (1990), Ημερολόγιο της γαλέρας (1992) και Εγώ, ένας άλλος (1997). Τα τελευταία χρόνια ζούσε στο Βερολίνο. Τον Oκτώβριο του 2002 βραβεύτηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας για το σύνολο του έργου του – και ήταν ένα Νόμπελ που δεν αμφισβητήθηκε από κανέναν. Έφυγε από τη ζωή το 2016.




Βιβλιογραφία

Βραβεία

  • 2002 ΝΟΜΠΕΛ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ