«Διηγήματα 1977-2002» | Εκδόσεις Καστανιώτη

Διηγήματα 1977-2002

Επιλογή-Εισαγωγή: Αλέξης Ζήρας
Διηγήματα 1977-2002
  • ISBN: 960-03-3964-3
  • σελ. 400
  • 16 Σεπτεμβρίου 2005
  • € 19,08

Περίληψη

Tριάντα δύο διηγήματα από την εικοσιπεντάχρονη πεζογραφική πορεία του Περικλή Σφυρίδη, σε επιλογή του κριτικού Aλέξη Zήρα. Τα «Eρωτικά» διηγήματα είναι πικρές ερωτικές ιστορίες, όπου όνειρα διαψεύδονται και προσδοκίες τσακίζονται, με «πρώτη δύναμη» τη γυναίκα. Όλα σχεδόν τα πρόσωπα, αρσενικά και θηλυκά, δεν είναι παρά μορφές αλλοτριωμένες και σπασμωδικές μες στο ψυχρό φως μιας γκρίζας ζωής.
Στα διηγήματα «Aπό τη θητεία στην ιατρική», ο συγγραφέας αξιοποιεί τα βιώματά του για να παρουσιάσει μια νέα κατάσταση που δημιουργείται στο χώρο της υγείας, όπου τον πρώτο λόγο έχει η εκμετάλλευση του ανθρώπινου πόνου.
Οι «Iστορίες με ζώα» είναι δραματικά περιστατικά που ως κοινή μοίρα έχουν το θάνατο των ζώων και το σπαραγμό των ανθρώπων που είχαν δεθεί μαζί τους, έτσι που αυτές οι απλές ιστορίες να «συγκροτούν μια μαθητεία προσωπική πάνω στα μεγάλα θέματα της ζωής και του θανάτου».
Την «Παλίνδρομο μνήμη» αποτελούν διηγήματα από τη ζωή του συγγραφέα. Ξεκινούν από την παιδική και εφηβική του ηλικία κι αφού διατρέξουν την Κατοχή, τον Εμφύλιο, τη ζωή του στο στρατό και την περίοδο της Αντιπαροχής, καταλήγουν στην εγκαρτέρηση της τρίτης ηλικίας με φόντο τις ιδιαίτερες πατρίδες του: Θεσσαλονίκη και Σκύρο.

Βιογραφικά στοιχεία

Περικλής Σφυρίδης

Ο Περικλής Σφυρίδης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1933, όπου και ζει. Απόφοιτος του Αμερικανικού Κολεγίου «Ανατόλια» της τάξης του 1952. Σπούδασε Ιατρική στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (ως μαθητής της Στρατιωτικής Ιατρικής Σχολής) και εργάστηκε ως καρδιολόγος μέχρι το 1994. Διετέλεσε πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης από το 1975 ως το 1981. Στα γράμματα εμφανίστηκε το 1974 και συνεργάστηκε στενά με το λογοτεχνικό περιοδικό Διαγώνιος. Από το 1985 έως το 1990 επιμελήθηκε την ετήσια έκδοση με ανέκδοτα κείμενα πεζογράφων της Θεσσαλονίκης Παραφυάδα. Από το 1987 έως το 1996 ήταν σύμβουλος έκδοσης (υπεύθυνος ύλης) του περιοδικού Το Τραμ. Διοργάνωσε το συνέδριο «Παραμυθία Θεσσαλονίκης» για την πεζογραφία της πόλης από το 1912 έως το 1995 και επιμελήθηκε τα πρακτικά του. Το 2001 συνδιοργάνωσε μαζί με το Tμήμα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας του Α.Π.Θ. και τη Δημοτική Βιβλιοθήκη το συνέδριο «Η ποίηση στη Θεσσαλονίκη τον 20ό αιώνα» και επιμελήθηκε τα πρακτικά του. Το 2005 διοργάνωσε το συνέδριο «Φυτώρια Λογοτεχνίας στη Θεσσαλονίκη. Τα λογοτεχνικά περιοδικά της πόλης στον 20ό αιώνα» και επιμελήθηκε τα πρακτικά του. Για το 2008 (Οκτώβριος) διοργανώνει στη Δημοτική Βιβλιοθήκη Θεσσαλονίκης, στο πλαίσιο των «Δημητρίων» πάντα, το τέταρτο συνέδριο «Η κριτική και οι κριτικοί της Θεσσαλονίκης στον 20ό αιώνα». Στο διήγημά του «Το μυστικό» βασίζεται η ταινία του Τάσου Ψαρρά Η άλλη όψη, το σενάριο της οποίας έγραψε ο ίδιος μαζί με τον σκηνοθέτη. Άλλα δύο διηγήματά του έχουν γίνει τηλεταινίες. Επίσης έγραψε το σενάριο της σειράς ντοκιμαντέρ «Λογοτεχνία και κοινωνική πραγματικότητα στη Θεσσαλονίκ» του Τάσου Ψαρρά, που προβλήθηκε το 1997 από την ΕΤ-3.

Έχει εκδώσει δύο ποιητικές συλλογές, δέκα συλλογές διηγημάτων, δύο μυθιστορήματα και ένα αυτοσχόλιο πνευματικής πορείας. Κυκλοφόρησε μελέτες για λογοτέχνες, ζωγράφους και τρεις ανθολογίες για τους πεζογράφους της Θεσσαλονίκης, μία εκ των οποίων μεταφράστηκε στα γερμανικά και άλλη στα αγγλικά. Συνεργάστηκε με τα περισσότερα ελληνικά λογοτεχνικά περιοδικά. Διηγήματά του έχουν μεταφραστεί στα γερμανικά, στα αγγλικά και στα ολλανδικά. Για το πεζογραφικό του έργο έχουν δημοσιευτεί περισσότερες από εκατό σοβαρές κριτικές και σε αυτοτελείς τόμους οι μελέτες: Αλέξης Ζήρας, Η πεζογραφία του Περικλή Σφυρίδη. Αυτοβιογραφικός λόγος και μυθοπλασία, Αθήνα 2000 (Μπιλιέτο), Παν. Μουλλάς, «Περικλής Σφυρίδης. Μια παρουσίαση», στον τόμο Εν Θεσσαλονίκη, 13 σύγχρονοι πεζογράφοι, Θεσσαλονίκη 2001 (Ιανός), Ηλίας Γκρης, Ο Περικλής Σφυρίδης χωρίς περιστροφές, Εισαγωγικός λόγος και συνομιλία, Θεσσαλονίκη 2004 (Ιανός). Τον Νοέμβριο του 2007 τιμήθηκε από τον Δήμο Θεσσαλονίκης για το πεζογραφικό και κριτικό του έργο.




Βιβλιογραφία