«Χαμένα όνειρα, κρυφές επιθυμίες της ψυχής» | Εκδόσεις Καστανιώτη

Χαμένα όνειρα, κρυφές επιθυμίες της ψυχής

Σύνθεση εξωφύλλου: Αντώνης Αγγελάκης
Στο εξώφυλλο λεπτομέρεια από το έργο του Gustav Klimt, «Death and Life», Vienna 1916

Χαμένα όνειρα, κρυφές επιθυμίες της ψυχής
  • ISBN: 960-03-4160-5
  • σελ. 88
  • 7 Φεβρουαρίου 2006
  • € 10,60

Περίληψη

Τι είναι αυτό που ονομάζουμε «εαυτός μας»; Μέσα από ποιες αέναες υπόγειες διαδρομές διαμορφώνεται αυτή η ψυχική υπόσταση και πώς επηρεάζει τη ζωή μας; Πώς οργανώνεται η ταυτότητα ενός ψυχαναλυτή; Πώς καταφέρνει να διανύσει μια επίπονη, μοναχική διαδρομή μέσα από ταυτίσεις, αποταυτίσεις και διαγενεαλογικές περιπλανήσεις στο πλαίσιο μιας «ενδογαμικής ψυχαναλυτικής κοινότητας»; Θα μπορέσει να κατανοήσει και να αντέξει την απορία, την αστάθεια και την αβεβαιότητα, ώστε να προσεγγίσει μια λυτρωτική «ματαίωση της ελπίδας» ή «μια απώλεια της παντοδυναμίας όπου κάθε δημιουργική δύναμη θα μπορεί να ανανεώνεται επ' άπειρο»; Πώς ένας άνθρωπος αναμετριέται με τα όρια και τους περιορισμούς της προσωπικής του ιστορίας και τους ακρωτηριασμούς της σκέψης του; Και, ακόμη περισσότερο, πώς θα συνδιαλλαγεί με το ίδιο του το σώμα, με τα αντικείμενα που νομίζει ότι το κατοικούν, και πώς θα μπορέσει να το εσωτερικεύσει και να το συμβολοποιήσει;
Αυτά είναι μερικά από τα ερωτήματα στα οποία προσπαθεί να απαντήσει αυτό το καινούργιο βιβλίο της Θάλειας Βεργοπούλου η οποία, με μοναδική ευαισθησία και σοφία που πηγάζει από την πολύχρονη ψυχαναλυτική της εμπειρία, μας υπενθυμίζει ότι πρέπει να χάσουμε τον εαυτό μας για να τον ξαναβρούμε και να τον ανακτήσουμε μέσα από τις σύνθετες διεργασίες που επισυμβαίνουν κατά την ψυχαναλυτική διεργασία.
Mια πρόσκληση για μια πλούσια αναγνωστική εμπειρία.

Βιογραφικά στοιχεία

Θάλεια Βεργοπούλου

Η Θάλεια Βεργοπούλου γεννήθηκε στο Κάιρο και μετά τη φοίτησή της στο εκεί ελληνικό γυμνάσιο σπούδασε Ψυχολογία στη Γενεύη και μετεκπαιδεύτηκε στο Παρίσι (Lebovici), στο Λονδίνο (S.H. Foulkes) στην Ψυχοθεραπεία Ομάδας και στις ΗΠΑ ως Fullbright Scholar. Εργάστηκε επί μία δεκαετία περίπου στην Αθήνα (διευθύντρια του Ψυχολογικού Εργαστηρίου στο Δημόσιο Ψυχιατρείο, Δαφνί), ως ψυχολόγος στη Σχολή Μωραΐτη κ.α., αλλά κυρίως ιδιωτικά με παιδιά, εφήβους και ενήλικες. Το 1968 ο J. Piaget την προσκάλεσε να συνεργαστεί στο Centre d'Epistemologie Genetique, που διηύθυνε τότε στη Γενεύη, καθώς και στο Πανεπιστήμιο, όπου δίδαξε, μεταξύ άλλων θεμάτων, Ευαισθητοποίηση στη Δυναμική της Ομάδας, και ήταν σύμβουλος στα Πανεπιστημιακά Ψυχιατρικά Ιδρύματα Γενεύης (IUPG) μέχρι το 1995. Κυρίως όμως εργάστηκε ως ψυχαναλύτρια, μέλος και «διδάσκουσα» της Ελβετικής Ψυχαναλυτικής Εταιρείας, της Διεθνούς Ψυχαναλυτικής Ένωσης (ΙΡΑ) και αντεπιστέλλον μέλος της Ελληνικής Ψυχαναλυτικής Εταιρείας. Την τελευταία εικοσαετία έχει αφοσιωθεί κυρίως στην Ψυχανάλυση (πράξη και θεωρία) και ιδιαίτερα στις «οριακές περιπτώσεις», στην ψυχαναλυτική συμβολή του W.R. Bion, σε θέματα «μεταβίβασης και αντιμεταβίβασης», καθώς και στην Ψυχαναλυτική Εκπαίδευση, στο πλαίσιο της Ελβετικής Ψυχαναλυτικής Εταιρείας, της Ευρωπαϊκής Ψυχαναλυτικής Ομοσπονδίας και το 1996 εξελέγη «διδάσκον μέλος» της Ελληνικής Ψυχαναλυτικής Εταιρείας. Έχει δημοσιεύσει το βιβλίο Ο φθόνος δείκτης της επιθυμίας (Εκδόσεις Καστανιώτη, 1995) και σειρά ψυχαναλυτικών κειμένων.




Βιβλιογραφία