«Ο κόσμος του καθρέφτη στο έργο του Οδυσσέα Ελύτη» | Εκδόσεις Καστανιώτη

Ο κόσμος του καθρέφτη στο έργο του Οδυσσέα Ελύτη

Σύνθεση εξωφύλλου: egreen|E. ΠAΓKAΛOY
Φωτογραφία εξωφύλλου: Ξ. A. Kοκόλης

Ο κόσμος του καθρέφτη στο έργο του Οδυσσέα Ελύτη
  • ISBN: 978-960-03-4402-8
  • σελ. 104
  • 15 Μαΐου 2007
  • Εξαντλήθηκε

Περίληψη

Στο έργο του Οδυσσέα Ελύτη οι κατοπτρισμοί περιέχουν έναν ολόκληρο κόσμο: πλούσιο, ποικίλο, κάποτε ανησυχητικό, πάντοτε όμως γόνιμα ερεθιστικό για τη φαντασία μας. Και, όπως επιμένει ο ποιητής, «είναι η απουσία της φαντασίας που μεταβάλλει τον άνθρωπο σε ανάπηρο της πραγματικότητας». Οι υδάτινες επιφάνειες καθρεφτίζουν τον ουρανό και την ξηρά· ο κάτω κόσμος και ο ουρανός αλληλοκατοπτρίζονται· η θάλασσα και η ξηρά εισδύουν η μία στην άλλη· τα όρια, οριζόντια και κάθετα, καταλύονται· η κατάδυση προς το βυθό είναι μαζί και μια ανάδυση προς τους εφτά ουρανούς· οι φίλοι γίνονται άγγελοι· και αντιστρόφως.
Τίτλοι μερικών επιμέρους παραγράφων: «Η Σελήνη, η γεωμετρία: καθρέφτες. Ο καθρέφτης του ύπνου», «Μια λογοτεχνική ηρωίδα στον καθρέφτη του ύπνου: Η Preciosa του Λόρκα», «Ο καθρέφτης του ήλιου», «Ο καθρέφτης του ματιού», «Οφθαλμός οφθαλμόν θεώμενος...», «Άλλοι καθρέφτες: ο κενός· ο υποδόριος· αυτός που αλλοιώνει· αυτός που κρύβει».

Βιογραφικά στοιχεία

Ξ. Α. Κοκόλης

O Ξ(ενοφών του) Α(στερίου) Κοκόλης (1939) έζησε στη Θεσσαλονίκη. Δίδαξε νεοελληνική λογοτεχνία στο ΑΠΘ από το 1965 ώς το 2005. Εκτός από τη συγγραφή βιβλίων και άρθρων, επιμελήθηκε φιλολογικά τους δίσκους «Η Ζωή Καρέλλη διαβάζει Καρέλλη» (1988), «Η Θεσσαλονίκη στα ρεμπέτικα» 1 και 2 (1988, 1991) και «Άνοιξη στη Σαλονίκη - Primavera en Salonico, Σεφαραδίτικα λαϊκά τραγούδια» (1994).

Έργα του: Πίνακας λέξεων των «Ποιημάτων» του Γ. Σεφέρη, 1970, β' έκδ. 1975, «Λέξεις-άπαξ»: στοιχείο ύφους. Θεωρητική εξέταση. Καταγραφή στα «Ποιήματα» του Γ. Σεφέρη, 1975, Πίνακας λέξεων των 154 ποιημάτων του Κ. Π. Καβάφη (σε παράρτημα: σημεία στίξης), 1976, Τρεις μελέτες για μεταφράσεις (Lorca, Apollinaire, Moreas), 1977, β' έκδ. με τίτλο: Μικροσκόπηση μεταφράσεων: Lorca, Apollinaire, Moreas, 1985, Δώδεκα ποιητές: Θεσσαλονίκη 1930-1960, 1979, Μανόλης Τριανταφυλλίδης: Επιλογή από το έργο του (επιμέλεια), 1982, Σεφερικά 1, 1982, Για το «Άξιον Εστί» του Ελύτη. Μια οριστικά μισοτελειωμένη ανάγνωση, 1984, «Θερμοπύλες» και «Πάρθεν»: ένα πλην και ένα συν στην ποίηση του Καβάφη, 1985, Ποιητική πράξη και σύμπραξη (Σεφερικά 2), 1985, «δεν είναι πια τραγούδι αυτό». Ο μελοποιημένος Καρυωτάκης, 1987, Ραφαήλ Αλμπέρτι, «Επί των αγγέλων» (μετάφραση και σημειώσεις), 1989, Στιχάκια του φλαμένκο, επιλογή, μετάφραση, σημειώσεις, 1989, «Αλληλεγγύη»: Λογοτέχνες και λογοτεχνήματα στην πεζογραφία του Τόλη Καζαντζή, 1992, Σεφερικά μιας εικοσαετίας, 1993, Δύο μελετήματα για τη «Φόνισσα» του Παπαδιαμάντη, 1993, Η ομοιοκαταληξία. Τύποι και λειτουργικές διαστάσεις του φαινομένου, 1993, Σαρκολατρία: μια αποσιωπημένη διάσταση της ποίησης του Παλαμά (εισαγωγή, ανθολογία), 1999, «σε τί βοηθά λοιπόν...» Η ποίηση του Μανόλη Αναγνωστάκη. Μελέτες και σημειώματα, 2001, Ο μεταφραστής Σεφέρης (Aρνητική κριτική), 2001, Άνθρωποι και μη: τα όρια της φαντασίας στο Σκαρίμπα, 2001, Κωστής Παλαμάς, «Σατιρικά Γυμνάσματα», νέα σχολιασμένη έκδοση, 2005.

Πέθανε το 2012.




Βιβλιογραφία