Ο κόσμος του καθρέφτη στο έργο του Οδυσσέα Ελύτη
|
![]() |
Sorry mate, won't work any more.
Στο έργο του Οδυσσέα Ελύτη οι κατοπτρισμοί περιέχουν έναν ολόκληρο κόσμο: πλούσιο, ποικίλο, κάποτε ανησυχητικό, πάντοτε όμως γόνιμα ερεθιστικό για τη φαντασία μας. Και, όπως επιμένει ο ποιητής, «είναι η απουσία της φαντασίας που μεταβάλλει τον άνθρωπο σε ανάπηρο της πραγματικότητας». Οι υδάτινες επιφάνειες καθρεφτίζουν τον ουρανό και την ξηρά· ο κάτω κόσμος και ο ουρανός αλληλοκατοπτρίζονται· η θάλασσα και η ξηρά εισδύουν η μία στην άλλη· τα όρια, οριζόντια και κάθετα, καταλύονται· η κατάδυση προς το βυθό είναι μαζί και μια ανάδυση προς τους εφτά ουρανούς· οι φίλοι γίνονται άγγελοι· και αντιστρόφως.
Τίτλοι μερικών επιμέρους παραγράφων: «Η Σελήνη, η γεωμετρία: καθρέφτες. Ο καθρέφτης του ύπνου», «Μια λογοτεχνική ηρωίδα στον καθρέφτη του ύπνου: Η Preciosa του Λόρκα», «Ο καθρέφτης του ήλιου», «Ο καθρέφτης του ματιού», «Οφθαλμός οφθαλμόν θεώμενος...», «Άλλοι καθρέφτες: ο κενός· ο υποδόριος· αυτός που αλλοιώνει· αυτός που κρύβει».