«Η γλώσσα και η σκέψη του παιδιού» | Εκδόσεις Καστανιώτη

Η γλώσσα και η σκέψη του παιδιού

Μελέτες για τη λογική του παιδιού

Πρόλογος και Επιστημονική επιμέλεια: Σταυρούλα Σαμαρτζή

Μετάφραση:
Μαρία Αβαριτσιώτη

Σύνθεση εξωφύλλου: egreen|E. ΠAΓKAΛOY

Η γλώσσα και η σκέψη του παιδιού
  • ISBN: 978-960-03-4563-6
  • eudoxus logo Εύδοξος: 16921
  • σελ. 368
  • Επανέκδοση
  • 4 Οκτωβρίου 2007
  • Εξαντλήθηκε

Περίληψη

Το βιβλίο αυτό, του οποίου η πρώτη έκδοση κυκλοφόρησε το 1923, είναι το πρώτο μιας μεγάλης σειράς έργων που δημοσίευσε ο Ζαν Πιαζέ. Αμέσως προκάλεσε το ενδιαφέρον –και μερικές φορές την κριτική– των ψυχολόγων όλου του κόσμου. Σήμερα, τρία τέταρτα του αιώνα από τη στιγμή που πρωτοκυκλοφόρησε, είναι πάντα επίκαιρο και αποτελεί ένα πολύτιμο κείμενο για τους ψυχολόγους και τους παιδαγωγούς που ενδιαφέρονται να ανακαλύψουν τις σχέσεις ανάμεσα στην κατάκτηση της γλώσσας και την ανάπτυξη της λογικής.
Ύστερα από παρατηρήσεις πάνω στην αυθόρμητη γλώσσα παιδιών ηλικίας 4 έως 8 ετών, ο συγγραφέας συνέλαβε το λειτουργικό πυρήνα της γνώσης στον οποίο στηρίζεται η γλώσσα των μικρών παιδιών, τον εγωκεντρισμό της σκέψης τους. Ο εγωκεντρισμός αυτός εξηγεί τη δυσκολία του μικρού παιδιού να διαφοροποιήσει τη δική του άποψη από εκείνη του συνομιλητή του.
Ο συγγραφέας επίσης δείχνει με ποιον τρόπο το παιδί, κατά τη διάρκεια της ανάπτυξής του, κατορθώνει προοδευτικά να τοποθετείται σε σχέση με την άποψη του άλλου και να οργανώνει το λόγο του σύμφωνα με το συνομιλητή του.

Βιογραφικά στοιχεία

Ζαν Πιαζέ

O Zαν Πιαζέ γεννήθηκε στην Eλβετία το 1896. Tο πρώτο του άρθρο το δημοσίευσε το 1907, σε ηλικία μόλις έντεκα ετών, και ως το θάνατό του, το 1980, παρήγαγε επιστημονικό έργο ανεκτίμητο. Oλοκλήρωσε τις πανεπιστημιακές του σπουδές στη φιλολογία και πήρε το διδακτορικό του δίπλωμα στις φυσικές επιστήμες. Aσχολήθηκε με τις φυσικές επιστήμες, τη φιλοσοφία, τη λογική, την εκπαίδευση και την ψυχολογία, στον επιστημονικό χώρο της οποίας, έπειτα από σημαντικές έρευνές του, καθιερώθηκε ως ψυχολόγος. Tο ενδιαφέρον του για τη μελέτη της σκέψης των παιδιών προερχόταν από την επιστημολογία και εστιαζόταν ιδιαίτερα στη «γένεση» και στους μηχανισμούς απόκτησης της γνώσης. H θεωρία του έγινε γνωστή ως Γενετική Ψυχολογία, αν και ο ίδιος θεωρείται επίσης θεμελιωτής της Γενετικής Eπιστημολογίας. H προσέγγισή του εκλαμβάνει τη νοητική ανάπτυξη ως αποτέλεσμα της συνεχούς αλληλεπίδρασης μεταξύ οργανισμού (παιδιού) και περιβάλλοντος. Ήταν ο πρώτος που κατέδειξε ότι η ανάπτυξη αυτή δε συντελείται με απλό, γραμμικό τρόπο και ότι διέρχεται καθορισμένα στάδια. Oι νοητικές ικανότητες του παιδιού σε κάθε ηλικιακή περίοδο ορίζουν το αντίστοιχο στάδιο ανάπτυξης και η κατάκτησή τους αποτελεί προϋπόθεση για το πέρασμα στο αμέσως επόμενο στάδιο. Aσχολήθηκε με τη μελέτη επιμέρους γνωστικών λειτουργιών, όπως είναι η αντίληψη και η γλώσσα, με στόχο τη διερεύνηση της σχέσης που τις συνδέει με τις νοητικές δομές και τις νοητικές λειτουργίες γενικότερα.
Tο έργο του Πιαζέ βρήκε παγκόσμια απήχηση. Δίδαξε στα Πανεπιστήμια της Γενεύης, της Λωζάνης και της Σορβόνης και έδωσε διαλέξεις σε πολλά μέρη του κόσμου. Διετέλεσε υπεύθυνος του Iνστιτούτου Jean-Jacques Rousseau (Παιδαγωγικό Iνστιτούτο της Γενεύης) και διηύθυνε για πολλά χρόνια το Διεθνές Γραφείο Eκπαίδευσης και το Διεθνές Kέντρο Γενετικής Eπιστημολογίας.
Έχουν δημοσιευθεί περισσότερα από εκατό έργα του, μεταξύ των οποίων βιβλία σε πολλαπλές εκδόσεις και μεταφρασμένα σε διάφορες γλώσσες. Tο βιβλίο H γλώσσα και η σκέψη του παιδιού είναι το πρώτο σημαντικό έργο του Πιαζέ και μέχρι σήμερα έχει μεταφραστεί σε τουλάχιστον έντεκα γλώσσες.




Βιβλιογραφία