«Τσεβενγκούρ» | Εκδόσεις Καστανιώτη

Τσεβενγκούρ

Μυθιστόρημα

Μετάφραση:
Ελένη Μπακοπούλου

Τσεβενγκούρ
  • ISBN: 978-960-03-7196-3
  • Σκληρό εξώφυλλο
  • σελ. 576
  • 13 Μαΐου 2024
  • Εξαντλήθηκε

Περίληψη

Στη Ρωσία, μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση. Ο νεαρός Ντβάνοφ έχει συμμετάσχει ως θερμαστής στις εμφύλιες μάχες των Κόκκινων εναντίον των Λευκών. Ο διεθνιστής Κοπιόνκιν, καβάλα στο άλογο Προλεταριακή Δύναμη, αναζητά τον τάφο της Ρόζα Λούξεμπουργκ, στη μνήμη της οποίας θέλει να κάνει ανδραγαθήματα. Θα συναντήσουν άραγε στη διαδρομή τους την υλοποίηση του σοσιαλιστικού ιδεώδους; Φημολογείται ότι στο Τσεβενγκούρ, μια πόλη της στέπας, ο κομμουνισμός έχει ήδη ανατείλει. Έντεκα μπολσεβίκοι και ο αρχηγός τους αφανίζουν την τοπική μπουρζουαζία και χτίζουν τον παράδεισο επί της γης μαζί με τον πάμφτωχο πληθυσμό· μα η ιστορία τους είναι μια ιστορία κολοσσιαίας αποτυχίας, τα πάντα είναι πλέον βυθισμένα στη μελαγχολία και στο σκοτάδι. «Μέσα στη νύχτα, μια χούφτα άνθρωποι πέρασαν από τον κομμουνισμό στο Άγνωστο». Νέα μετάφραση και έκδοση για το διαχρονικό αριστούργημα του ιδιοφυούς Αντρέι Πλατόνοφ. Ο συγγραφέας είχε γράψει στον Μαξίμ Γκόρκι ότι το μόνο που επιδίωξε με το συγκεκριμένο μυθιστόρημα ήταν να σκιαγραφήσει τις απαρχές της κομμουνιστικής κοινωνίας. Ο άλλος έσπευσε να το επικρίνει με σφοδρότητα, αλίμονο, επειδή οι ήρωες παρουσιάζονταν ως ημίτρελοι και όχι ως επαναστάτες.

 

 

«Ρίχνω το βλέμμα πίσω στον [εικοστό] αιώνα και νομίζω πως είναι έξι οι συγγραφείς που τον καθιστούν αξιομνημόνευτο. Μαρσέλ Προυστ, Φραντς Κάφκα, Ρόμπερτ Μούζιλ, Γουίλιαμ Φώκνερ, Αντρέι Πλατόνοφ και Σάμιουελ Μπέκετ».

Γιόζεφ Μπρόντσκι

Βιογραφικά στοιχεία

Αντρέι Πλατόνοφ

Ο Αντρέι Πλατόνοβιτς Κλιμέντοφ (το Πλατόνοφ είναι ψευδώνυμο) συγκαταλέγεται στους κορυφαίους συγγραφείς στην ιστορία της ρωσικής λογοτεχνίας. Θεωρείται μάλιστα ιδιότυπη και μοναδική περίπτωση στο πλαίσιο αυτής της μεγάλης σχολής. Γεννήθηκε το 1899 σε πολύτεκνη οικογένεια εργατών του Βορόνιεζ. Το 1918 εισήχθη στην Πολυτεχνική Σχολή της ίδιας πόλης, έγινε ηλεκτρολόγος-μηχανικός και εργάστηκε διαδοχικά σε διάφορους τομείς που συνδέονταν με την ειδικότητά του. Παιδί της Επανάστασης ο ίδιος, έλαβε μέρος στον Εμφύλιο Πόλεμο και ασπάστηκε τις ιδέες για τη ριζική αλλαγή του κόσμου, πλην όμως, βιώνοντας εκ των έσω τα εγχειρήματα της εκβιομηχάνισης και της κολεκτιβοποίησης στη Σοβιετική Ένωση, η πίστη του μετεξελίχθηκε σταδιακά σε απογοήτευση και έμμεση κριτική, μέσω της εμπνευσμένης, ειρωνικής και «πρωτότυπης» γλώσσας του. Μεταξύ 1927 και 1932, καθοδηγούμενος από μια «ανήσυχη συνείδηση», έγραψε τα πιο επίμαχα έργα του. Πολλά δεν δημοσιεύθηκαν ποτέ, καθώς ο Στάλιν τον είχε χαρακτηρίσει «ταλαντούχο κάθαρμα». Πέθανε στη Μόσχα το 1951 από φυματίωση.




Βιβλιογραφία