Η πολιτική φιλοσοφία του Νίκου Καζαντζάκη
|
![]() |
Sorry mate, won't work any more.
Παρ’ όλο που ο Νίκος Καζαντζάκης είναι πασίγνωστος στο ευρύ κοινό, εντούτοις το έργο του διαβάστηκε αποσπασματικά και οι πολιτικές του ιδέες ενόχλησαν αρκετούς. Δεν δόθηκε η προσοχή που έπρεπε στην πολυπλοκότητα των βιβλίων του, στα οποία είναι έντονη η αλληλεπίδραση των ιστορικών γεγονότων με την ιστορία της σκέψης. Αυτήν την πρωτότυπη ανάγνωση πραγματοποιεί ο Λάμπρος Κουλουμπαρίτσης αναδεικνύοντας τούτο το παραγνωρισμένο στοιχείο στη ζωή και στο έργο του Καζαντζάκη, με πρώτο και χαρακτηριστικό παράδειγμα την Ασκητική, όπου Θεός και άνθρωπος συμπράττουν διαχρονικά στην ανατροπή της θεϊκής παντοδυναμίας. Ανατρέχοντας σε ιστορικά και μυθικά πρότυπα και σε άλλα πρόσωπα που ενσαρκώνουν πόνο και οδύνη, προβάλλει μια οδύνη ηθική που τη δοκίμασε και ο ίδιος όντας παιδί στην Κρήτη, έπειτα στους Βαλκανικούς Πολέμους, αργότερα ως υπεύθυνος για τον επαναπατρισμό των Ελλήνων του Καυκάσου, αλλά και στην ηττημένη Γερμανία τον καιρό της Μικρασιατικής Καταστροφής, όπως και στα ταξίδια του στη Ρωσία, πριν από την Κατοχή και τον Εμφύλιο. Όλα αυτά εξηγούν τις πολιτικές υπερβάσεις του, από τον εθνικισμό, τον κομμουνισμό και τον μετακομμουνισμό μέχρι τον φασισμό ακόμα, με σημαντική στροφή το ταξίδι του στην Αγγλία το 1939, όπου, θαυμάζοντας την πολιτική της ελευθερία, ασπάστηκε τον δημοκρατικό σοσιαλισμό, για να απομακρυνθεί όμως το 1946 ιδεολογικά από τη βρετανική κυβέρνηση. Έκτοτε, ο αγώνας του στράφηκε εναντίον της αποικιοκρατίας και υπέρ της ένωσης της Κύπρου με την Ελλάδα, με ορίζοντα την πολυπολιτισμικότητα και την ειρήνη.