Ο ποιητής, πεζογράφος, κριτικός και μεταφραστής Κώστας Βάρναλης (1884-1974) γεννήθηκε στο Μπουργκάς της Βουλγαρίας (στον Πύργο της τότε Ανατολικής Ρωμυλίας). Σπούδασε κλασική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και νεοελληνική φιλολογία και αισθητική στο Παρίσι. Εργάστηκε ως καθηγητής στη Μέση Εκπαίδευση σε διάφορα σχολεία της επαρχίας και της Αττικής, καθώς και στην Παιδαγωγική Ακαδημία που διηύθυνε ο Δημήτριος Γληνός. Εξαιτίας των αριστερών φρονημάτων του υπέστη διώξεις και το 1926 παύτηκε οριστικά από το λειτούργημα του εκπαιδευτικού. Το 1935 εξορίστηκε μαζί με τον Γληνό και άλλους αριστερούς διανοουμένους στη Μυτιλήνη και στον Άγιο Ευστράτιο, λίγο καιρό μετά τη συμμετοχή του στο Α΄ Συνέδριο Σοβιετικών Συγγραφέων που είχε πραγματοποιηθεί στη Μόσχα.
Μετά την απόλυσή του από την εκπαίδευση εργάστηκε κυρίως ως δημοσιογράφος, συνεργαζόμενος με εφημερίδες και περιοδικά (Πρόοδος, Ανεξάρτητος, Πρωία, Ριζοσπάστης, Αυγή κ.ά.).
Έγραψε ποίηση, διηγήματα, χρονογραφήματα, αισθητικά και κριτικά κείμενα, ένα θεατρικό, δοκίμια και μελέτες. Μετέφρασε Ευριπίδη, Σοφοκλή, Αριστοφάνη, Ξενοφώντα, Μολιέρο, Ρακίνα Φλωμπέρ κ.ά.
Το 1956 τιμήθηκε από την Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών για την πεντηκονταετία της λογοτεχνικής του διαδρομής, ενώ το 1959 του απονέμήθηκε στη Μόσχα το Βραβείο Λένιν για τη συμβολή του «στον παγκόσμιο αγώνα για την ειρήνη».