«Ευρώπη» | Εκδόσεις Καστανιώτη

Ευρώπη

Δύο δοκίμια και τρία σχόλια

Στο εξώφυλλο: Maître François, «La Cité de Dieu», Paris, ολοσέλιδη μινιατούρα στο ομώνυμο έργο του Αγίου Αυγουστίνου, BNF, m/s 18f. 3 Vo.

Ευρώπη
  • ISBN: 960-03-2869-2
  • eudoxus logo Εύδοξος: 12868189
  • σελ. 144
  • 1 Οκτωβρίου 2000
  • Εξαντλήθηκε

Περίληψη

Τι σημαίνει «Είμαι Ευρωπαίος»; Πώς διαμορφώθηκε η «ευρωπαϊκή ταυτότητα»; Πότε η έννοια της ευρωπαϊκότητας έπαψε να είναι μονάχα μια φαντασίωση λογίων και διανοητών, αριστοκρατών και αυτοκρατόρων, και άρχισε να γίνεται ιδέα μαζική; Για να διαμορφωθεί αυτή η ιδέα, πέρασαν δυόμισι χιλιάδες χρόνια μισαλλοδοξίας, πολέμων και αλληλοσφαγής. Μόλις πενήντα χρόνια μάς χωρίζουν από την τρέλα του Β´ Παγκοσμίου πολέμου· αρκούν πενήντα χρόνια; Το πρώτο κείμενο του βιβλίου είναι ένα ιστορικό δοκίμιο για τον χριστιανισμό και για τον πόλεμο, για την πολιτισμένη Ευρώπη και για τον κόσμο των αγρίων, για τον Ευρωπαίο, τον «ξένο» τον ευρωκεντρισμό.

Ποιες χώρες τοποθετούμε στην «περιφέρεια» και ποιες στο «κέντρο»; Η διάκριση βοηθεί ή δυσκολεύει την ιστορική ερμηνεία; Ένα δεύτερο δοκίμιο, για τις ανθρώπινες δικτυώσεις που συνδέουν το κέντρο με την περιφέρεια – οικονομικές, κοινωνικές, πολιτικές, πολιτισμικές.

Και τρία σχόλια, προ πολλού δηοσιευμένα και ακόμη επίκαιρα. Μετά την πτώση του Τείχους, «Η νέα αταξία πραγμάτων». Μετά την Βοσνία, «Bellum europaeum, pax americana». Και με το Πάσχα στο Κόσοβο, «Ο σχιζοφρενής πολιτισμός».

Γιατί η επικαιρότητα; Μα επειδή ο ιστορικός, εκτός επαγγελματίας, είνα και ζώον πολιτικόν.

Βιογραφικά στοιχεία

Γιώργος Β. Δερτιλής

Ο Γιώργος Δερτιλής σπούδασε Δημόσιο Δίκαιο και Οικονομικές Επιστήμες στην Νομική Σχολή στην Αθήνα, Πολιτική Θεωρία και Ιστορία στην Αγγλία. Από το 1978 διδάσκει στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Το 1980 εξελέγη υφηγητής της Οικονομικής Ιστορίας στην Νομική Σχολή και το 1983 καθηγητής στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών της ίδιας σχολής. Από το 1991 διευθύνει το Ιστορικό Αρχείο του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει εκλεγεί επισκέπτης καθηγητής στο Harvard, στην Οξφόρδη, στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο της Φλωρεντίας και στην Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociales στο Παρίσι. Διετέλεσε μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Μορφωτικού Ιδρύματος της Εθνικής Τραπέζης, του Εθνικού Γνωμοδοτικού Συμβουλίου Έρευνας και των επιστημονικών συμβουλίων του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών και του Ιδρύματος Schlumberger (Παρίσι). Το 1989 εξελέγη τακτικό μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Επιστημών. Έχει δημοσιεύσει επτά βιβλία και πολλά άρθρα.




Βιβλιογραφία