«Γυναίκα από βελούδο» | Εκδόσεις Καστανιώτη

Γυναίκα από βελούδο

Ιστορικό μυθιστόρημα

Στο εξώφυλλο: Νικόλαος Λύτρας, «Προσωπογραφία κυρίας Λύτρα»
Μακέτα: Αντώνης Αγγελάκης

Γυναίκα από βελούδο
  • ISBN: 978-960-03-2414-3
  • σελ. 272
  • 6 Μαΐου 1999
  • Εξαντλήθηκε

Περίληψη

Η ζωή της Σοφίας Τρικούπη, της «γυναίκας από βελούδο», μοιάζει με σενάριο – όπως άλλωστε συμβαίνει με τη ζωή κάθε μεγάλης ντίβας. Μεγαλωμένη στους ανθισμένους κήπους του Μπάκινγχαμ, κάτω απ' το στοργικό βλέμμα της βασίλισσας Βικτώριας, γνώρισε πολύ νωρίς όλα τα διάσημα ονόματα του αιώνα της, τον Βίσμαρκ, τον Ντισραέλι, τον Τέννυσον, τον Κάιζερ, τον τσάρο Νικόλαο – ακόμα και τον Ανδρέα Κάλβο, που ζούσε τότε στην Αγγλία. Αργότερα, στην Αθήνα του 1880, βρέθηκε ανάμεσα σε δύο αιχμηρές συμπληγάδες – την αφοσίωσή της για τον αδερφό της, τον Χαρίλαο Τρικούπη, και τον έρωτά της για τον ανελέητο αντίπαλό του, τον Θεόδωρο Δεληγιάννη. Το βελούδο όμως δεν ξέφτισε. Ήταν πάντα η περήφανη ντίβα. Την πολιορκούσαν όλοι οι διάσημοι εραστές της εποχής, από τον Γεώργιο τον Α´ μέχρι τον Αχιλλέα Παράσχο και τον Εμμανουήλ Ροΐδη. Όμως εκείνη έμεινε πιστή ως το τέλος της ζωής της στον μεγάλο έρωτα – «τον πικρό έρωτα», όπως συνήθιζε να λέει στα γεράματά της. Η Γυναίκα από βελούδο πέρασε το 1985 κι από την ελληνική τηλεόραση, με τη μορφή του δραματοποιημένου ντοκυμανταίρ. Το σκηνοθέτησε ο ίδιος ο Φρέντυ Γερμανός, επιλέγοντας τη Νίκη Τριανταφυλλίδη για το ρόλο της Σοφίας Τρικούπη και τον Αντώνη Αντωνίου γι' αυτόν του Δεληγιάννη.

Βιογραφικά στοιχεία

Φρέντυ Γερμανός

Ο Φρέντυ Γερμανός (1934-1999) μπήκε στο γράψιμο 18 χρόνων. Ξεκίνησε παίρνοντας το δεύτερο βραβείο στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό Διηγήματος που καθιέρωσε ο Mπάμπης Kλάρας στη Bραδυνή. Συνέχισε τον ίδιο χρόνο ως ελεύθερος ρεπόρτερ στην Ελευθερία, αργότερα ως χρονογράφος στη Mεσημβρινή της Ελένης Bλάχου κι έκλεισε τον κύκλο του στις εφημερίδες, πάλι ως χρονογράφος, αυτή τη φορά στην Ελευθεροτυπία, απ' την οποία παραιτήθηκε («πρόωρα», είπαν μερικοί) για να αφοσιωθεί στο γράψιμο.

Tο 1964 βγήκε το πρώτο του βιβλίο στο Γαλαξία, με μικρά χιουμοριστικά διηγήματα, τα οποία «δεν ήταν ακριβώς χιουμοριστικά ούτε ακριβώς διηγήματα». Ήταν το Mε συγχωρείτε, λάθος, που ως τώρα έχει ξεπεράσει τα 150.000 αντίτυπα. Ο ίδιος όμως πίστευε ότι η συγγραφική του καριέρα άρχισε ουσιαστικά το 1978, όταν έγραψε τον Εχθρικό πλανήτη, μια σειρά από φανταστικά διηγήματα, κι ένα χρόνο αργότερα το Ένα γελαστό απόγευμα.

Tο 1981, με το ιστορικό του μυθιστόρημα Ακριβή μου Σοφία, άνοιξε έναν καινούργιο κύκλο: «Eίναι ένα παράξενο είδος, που δεν ξέρω πώς να το βαφτίσω κι ούτε έχει βέβαια σημασία», έλεγε ο ίδιος. «Zωντανεύω τίς ιστορίες κάποιων ανθρώπων του τόπου μας που με άγγιξαν, πατώντας με το ένα πόδι στο ντοκουμέντο και με τ' άλλο στη φαντασία. Eίναι ένας καλός τρόπος για να στήσεις όρθιο τον ήρωά σου και την ίδια ώρα ν' αγαπήσεις την Ιστορία». Από το 1964 ως το 2000 εξέδωσε 29 βιβλία, που όλα βρήκαν μεγάλη ανταπόκριση από το αναγνωστικό κοινό και έγιναν επιτυχίες. Το αντικείμενο, που αναφέρεται στη ζωή του Νίκου Ζαχαριάδη, είναι το τελευταίο του χειρόγραφο.




Βιβλιογραφία