«Τερέζα» | Εκδόσεις Καστανιώτη

Τερέζα

Ιστορικό μυθιστόρημα

Στο εξωφύλλο: Pablo Picasso, «Nu de dos»
Μακέτα: Αντώνης Αγγελάκης

Τερέζα
  • ISBN: 978-960-03-5550-5
  • σελ. 236
  • Επανέκδοση
  • 15 Ιουλίου 2013
  • € 14,84

Περίληψη

«Αν με ρωτούσε κάποτε ο Θεός τι έκανα κάτω στη γη, θα του απαντούσα: Τόλμησα». Έτσι λακωνικά φαντάζομαι ότι θα έδινε η Τερέζα Δαμαλά στον Ύψιστο την αυτοβιογραφία της – μιας και δεν ήθελε να μιλά για τις ευρωπαϊκές αμαρτίες της, που θα την έφερναν, πάντως, κάποια στιγμή στο κατώφλι της αγιότητας: «Τόλμησα». Είχε ξεκινήσει τη ζωή της σαν ξεριζωμένο αγριολούλουδο της ανατολικής Θράκης, για να παντρευτεί το 1916 στην Αθήνα, να εξοριστεί το 1917 στην Κορσική και να παρατήσει τον άντρα της, το 1918, στο Μιλάνο. Ήταν η πρώτη φορά που τολμούσε. Στα επόμενα πέντε χρόνια η Τερέζα θα γνώριζε τον Πικάσσο, τον Ίωνα Δραγούμη, τον ντ' Αννούντσιο, τον Κοκτώ, τον Βενιζέλο, τον Μουσσολίνι, τον Κεμάλ – και βέβαια τον Έρνεστ Χέμινγουαιη. Αν ήταν πιο φλύαρη, θα μπορούσε να προσθέσει στη βιογραφία της: «Γνώρισα τους πιο σημαντικούς άντρες του καιρού μου. Και κοιμήθηκα με μερικούς από αυτούς». «Είμαστε οι τελευταίοι εραστές του Βυζαντίου!» λένε ότι της είπε κάποια στιγμή ο Χέμινγουαιη στην Πόλη. Κι από την άποψη αυτή θα πρέπει να δεχτούμε ότι το Βυζάντιο ήταν τελικά πολύ τυχερό – έστω και πέντε αιώνες μετά την Άλωση...

Βιογραφικά στοιχεία

Φρέντυ Γερμανός

Ο Φρέντυ Γερμανός (1934-1999) μπήκε στο γράψιμο 18 χρόνων. Ξεκίνησε παίρνοντας το δεύτερο βραβείο στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό Διηγήματος που καθιέρωσε ο Mπάμπης Kλάρας στη Bραδυνή. Συνέχισε τον ίδιο χρόνο ως ελεύθερος ρεπόρτερ στην Ελευθερία, αργότερα ως χρονογράφος στη Mεσημβρινή της Ελένης Bλάχου κι έκλεισε τον κύκλο του στις εφημερίδες, πάλι ως χρονογράφος, αυτή τη φορά στην Ελευθεροτυπία, απ' την οποία παραιτήθηκε («πρόωρα», είπαν μερικοί) για να αφοσιωθεί στο γράψιμο.

Tο 1964 βγήκε το πρώτο του βιβλίο στο Γαλαξία, με μικρά χιουμοριστικά διηγήματα, τα οποία «δεν ήταν ακριβώς χιουμοριστικά ούτε ακριβώς διηγήματα». Ήταν το Mε συγχωρείτε, λάθος, που ως τώρα έχει ξεπεράσει τα 150.000 αντίτυπα. Ο ίδιος όμως πίστευε ότι η συγγραφική του καριέρα άρχισε ουσιαστικά το 1978, όταν έγραψε τον Εχθρικό πλανήτη, μια σειρά από φανταστικά διηγήματα, κι ένα χρόνο αργότερα το Ένα γελαστό απόγευμα.

Tο 1981, με το ιστορικό του μυθιστόρημα Ακριβή μου Σοφία, άνοιξε έναν καινούργιο κύκλο: «Eίναι ένα παράξενο είδος, που δεν ξέρω πώς να το βαφτίσω κι ούτε έχει βέβαια σημασία», έλεγε ο ίδιος. «Zωντανεύω τίς ιστορίες κάποιων ανθρώπων του τόπου μας που με άγγιξαν, πατώντας με το ένα πόδι στο ντοκουμέντο και με τ' άλλο στη φαντασία. Eίναι ένας καλός τρόπος για να στήσεις όρθιο τον ήρωά σου και την ίδια ώρα ν' αγαπήσεις την Ιστορία». Από το 1964 ως το 2000 εξέδωσε 29 βιβλία, που όλα βρήκαν μεγάλη ανταπόκριση από το αναγνωστικό κοινό και έγιναν επιτυχίες. Το αντικείμενο, που αναφέρεται στη ζωή του Νίκου Ζαχαριάδη, είναι το τελευταίο του χειρόγραφο.




Βιβλιογραφία