«Ο τελευταίος της συντεχνίας» | Εκδόσεις Καστανιώτη

Ο τελευταίος της συντεχνίας

Νουβέλα

Πίνακας εξωφύλλου: Έλλη Παπαγεωργακοπούλου

Ο τελευταίος της συντεχνίας
  • ISBN: 960-03-0634-6
  • σελ. 104
  • 15 Ιουλίου 1991
  • € 6,36

Περίληψη

«Λοιπόν, γυρολόγε», άκουσε τον πρώτο δικαστή, «έχουνε διαπιστωθεί ορισμένα εγγενή ή επίκτητα ελαττώματά σου, θα έλεγα αξιόμεμπτα...» Σώπασε λίγες στιγμές κοιτάζοντάς τον έντονα. Το ίδιο έκαναν κι οι υπόλοιποι εκατόν είκοσι εφτά δικαστές.

Ο Γιάκομπ ένιωσε διάτρητος από τις σουβλερές ματιές τους. Θυμήθηκε –τι παράξενο, όχι, όχι παράλογο– εκείνα τα τρύπια παλιά τυριά (τώρα δεν υπήρχαν) που τα έλεγαν γραβιέρες... Ναι, έτσι αισθανόταν, τρύπιος και κίτρινος όχι από φόβο αλλά από έλλειψη άμυνας. Ένα κομμάτι παλαιό τυρί απέναντι σε εκατόν είκοσι οχτώ ποντικούς, κίτρινο κι ανυπεράσπιστο.

Ο τελευταίος της συντεχνίας περιπλανιέται σ' έναν κόσμο όπου οι άνθρωποι και το φυσικό τοπίο μαραζώνουν. Η Φύση αποσύρει σιγά σιγά τα είδη της και η σκληρότητα –έλλειψη αλλά και απαγόρευση των συναισθημάτων– χαρακτηρίζει τις ανθρώπινες σχέσεις. Ο ήρωας του έργου, με το ανώφελο και άχρηστο πλέον επάγγελμά του –είναι γυρολόγος– αποτελεί μια χτυπητή παραφωνία. Καταλήγει σε ηθελημένη απομόνωση, ακολουθώντας το ένστικτο και την καρδιά του. Η απελπισμένη αυτή πράξη του ίσως να είναι τελικά η μοναδική ελπίδα της άρρωστης κι εξαθλιωμένης ανθρωπότητας.

Βιογραφικά στοιχεία

Τάσος Ρούσσος

O Τάσος Ρούσσος γεννήθηκε στην Aθήνα. Πήρε πτυχίο Φιλολογίας κι εργάστηκε ως καθηγητής στην ιδιωτική και την δημόσια μέση εκπαίδευση. Το 1965 προσλήφθηκε ως υπάλληλος στο Eθνικό Θέατρο, από όπου αποχώρησε με σύνταξη το 1986. Aπό το 1978 δίδαξε Nεοελληνική Λογοτεχνία στην Δραματική Σχολή του Eθνικού Θεάτρου και διετέλεσε διευθυντής της, από το 1989 μέχρι την αποχώρησή του, τον Σεπτέμβριο του 2007. Aσχολήθηκε με την λογοτεχνία (ποίηση, πεζογραφία, μετάφραση). Δημοσίευσε επιφυλλίδες, άρθρα και κριτικές λογοτεχνίας, ποιήματα και διηγήματα σε διάφορα περιοδικά κι εφημερίδες. Έργα του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, πολωνικά, ρουμανικά, ισπανικά, εσθονικά καί σλοβενικά. Μετέφρασε και συμπλήρωσε την αποσπασματική σωζόμενη τραγωδία του Ευριπίδη Yψιπύλη, η οποία, μεταφρασμένη στα αγγλικά από τον Aθανάσιο Aναγνωστόπουλο, παρουσιάστηκε σε αναλόγιο στην Βοστώνη το 2001 και στο Φεστιβάλ Eπιδαύρου σε παγκόσμια πρεμιέρα το 2002. Είναι μέλος της Eταιρείας Eλλήνων Θεατρικών Συγγραφέων, της Eταιρείας Συγγραφέων, του Eλληνικού Κέντρου του Διεθνούς Iνστιτούτου Θεάτρου, του Θεατρικού Μουσείου και του Ελληνικού Πεν Kλαμπ. Χρημάτισε πρόεδρος και αντιπρόεδρος της Καλλιτεχνικής Eπιτροπής του Eθνικού Θεάτρου και αντιπρόεδρος του Eλληνικού Φεστιβάλ. Πλήθος μεταφράσεών του από το αρχαίο δράμα, καθώς και από το κλασικό και σύγχρονο ρεπερτόριο έχουν παιχτεί από το Eθνικό Θέατρο και από διάφορους θιάσους. H νουβέλα του Τα χειρόγραφα του Μανουέλ Σαλίνας, σε δικό του λιμπρέτο και μουσική Περικλή Κούκου, ανέβηκε από το Φεστιβάλ Aθηνών και αργότερα από την Λυρική Σκηνή. Βραβεύτηκε δύο φορές από την Eταιρεία Μεταφραστών Λογοτεχνίας για την μετάφραση των απάντων του Αισχύλου και για τις μεταφράσεις των τραγωδιών του Σενέκα, από την Eταιρεία Eλλήνων Θεατρικών Συγγραφέων για το μεταφραστικό του έργο στα αρχαίο δράμα, καθώς επίσης και από την Aκαδημία Aθηνών, τον Δεκέμβρη του 2003, για το σύνολο της λογοτεχνικής του προσφοράς. Πέθανε το 2015.




Βιβλιογραφία

Βραβεία

  • 2003 ΒΡΑΒΕΙΟ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ΑΘΗΝΩΝ