«Το ποιητικό τοπίο του ελληνικού 19ου και 20ού αιώνα» | Εκδόσεις Καστανιώτη

Το ποιητικό τοπίο του ελληνικού 19ου και 20ού αιώνα

Κάλβος - Σολωμός - Παλαμάς

Τόμος Α΄

Στο εξώφυλλο: Ν. Λύτρας, «Το φίλημα» (λεπτομέρεια). Συλλογή Ε. Κουτλίδη.

Το ποιητικό τοπίο του ελληνικού 19ου και 20ού αιώνα
  • ISBN: 978-960-03-1307-9
  • eudoxus logo Εύδοξος: 16888
  • σελ. 520
  • 4 Μαΐου 1995
  • Εξαντλήθηκε

Περίληψη

Συνήθως πιστεύεται πως προσεγγίζοντας κριτικά ένα ποιητικό κείμενο έχουμε έναν ενιαίο σκοπό ή ένα σύνολο επιμέρους σκοπών που όλοι αποτελούν οργανικά μέρη ενός μόνο σκοπού. Αυτή η μιας κατεύθυνσης επιχείρηση, που την έχουμε νομιμοποιήσει κάτω από το όνομα «ερμηνεία», αποτελεί μια βασική κριτική αυταπάτη που μέσα από την ιστορία της κριτικής πράξης έχει αναπτυχθεί σε μια προκατάληψη εναντίον του λογοτεχνικού έργου και εις βάρος του αναγνώστη. Αυτό συμβαίνει επειδή η ενότητα ως προς τη σκοποθεσία, μεθοδολογία και γενικώς τη λογική που πρέπει να χαρακτηρίζει το κριτικό εγχείρημα αναζητείται τελικώς –και επιβάλλεται– και στο έργο που γίνεται αντικείμενο κριτικής, κάτι που αποτελεί μια μορφή επιβολής πάνω στο έργο ενός σχεδίου που δεν υπάρχει, και που ίσως είναι δυνατό να θεωρηθεί ως ερμηνεία, αλλά δεν είναι κριτική. Για τους λόγους αυτούς ο ερμηνευτής –δηλαδή αυτός που είναι αφοσιωμένος στην ερμηνεία– της λογοτεχνίας θα πρέπει κάθε τόσο να αποτοξινώνεται ερμηνευτικά και να αφήνεται σε ασκήσεις καταστρατήγησης της αρχής της ενότητας του λογοτεχνικού έργου – και όσο πιο ικανός είναι ή νομίζει πως γίνεται, τόσο πιο συχνά πρέπει να υποβάλλει τον εαυτό του (δηλαδή το έργο του) σε μια τέτοια άσκηση. Καρπό της παραπάνω συνειδητοποίησης αποτελούν τα μελετήματα του τόμου, τα οποία λειτουργούν ως δοκιμές ερμηνευτικής αποτοξίνωσης που κατορθώνουν –ή δεν αποφεύγουν– να καταλήγουν σε ένα ερμηνευτικό συμπέρασμα σχετικά με το έργο μερικών από τους πιο σημαντικούς εκπροσώπους της ποιητικής μας παράδοσης.

Βιογραφικά στοιχεία

Βαγγέλης Αθανασόπουλος

Ο Βαγγέλης Αθανασόπουλος γεννήθηκε το 1946 στον Πειραιά. Σπούδασε στο Τμήμα Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και στο King's College του University of London. Η πρώτη του εμφάνιση στα Γράμματα έγινε το 1964 με κριτικό άρθρο που δημοσιεύθηκε στη Φιλολογική Βραδινή. Ακολούθησαν δύο διηγήματα, «Επαφή και αποστροφή» και «Οι τρόποι του κάλλους», ενώ για το πρώτο αυτοτελές λογοτεχνικό βιβλίο του, Εαυτόν τιμωρούμενος, που κυκλοφόρησε το 1976, πήρε το βραβείο του Υπουργείου Πολιτισμού για πρωτοεμφανιζόμενο συγγραφέα (1977). Τιμήθηκε επίσης με το Κρατικό Βραβείο Δοκιμίου-Κριτικής (1991), για το βιβλίο Ο λογοτέχνης ως πρότυπο δημιουργικής δράσης, και με το Βραβείο Δοκιμίου-Κριτικής της Ακαδημίας Αθηνών (1992), για το βιβλίο Οι μύθοι της ζωής και του έργου του Γ. Βιζυηνού. Το συγγραφικό του έργο περιλαμβάνει πεζογραφία, ποίηση, δοκίμιο, κριτική και μετάφραση λογοτεχνικών και κριτικών έργων. Το βιβλίο του Το ποιητικό τοπίο του ελληνικού 19ου και 20ού αιώνα αποτελεί έργο αναφοράς, καθοδηγώντας τον αναγνώστη στις διαδρομές της λυρικής έκφρασης. Μετέφρασε βιβλία όπως: Μύθος και νόημα, του Claude Lévi-Strauss, αλλά και τα Προφητικά του William Blake. Συνεργάστηκε ως κριτικός λογοτεχνίας με εφημερίδες και περιοδικά και δίδαξε για πολλά χρόνια στο Τμήμα Νεοελληνικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έφυγε από τη ζωή το Νοέμβριο του 2011.




Βιβλιογραφία