«Οι μάσκες του ρεαλισμού» | Εκδόσεις Καστανιώτη

Οι μάσκες του ρεαλισμού

Εκδοχές του νεοελληνικού αφηγηματικού λόγου

Τόμος Γ'

Σύνθεση εξωφύλλου: Eye D Design Group

Οι μάσκες του ρεαλισμού
  • ISBN: 978-960-03-3597-2
  • eudoxus logo Εύδοξος: 16853
  • σελ. 560
  • Επανέκδοση
  • 23 Φεβρουαρίου 2009
  • € 26,50

Περίληψη

H κυριολεξία είναι το ζητούμενο κάθε λογοτεχνικής αφήγησης, ακόμη και όταν αυτή καταφεύγει στους τρόπους της μεταφοράς. Kαμιά αφήγηση δεν θέλει να μην είναι ρεαλιστική, ενώ όλοι οι μυθιστοριογράφοι πιστεύουν ότι είναι ρεαλιστές. Mέσα από την Ιστορία της μυθιστοριογραφίας, ο αφηγηματικός ρεαλισμός έχει αναδειχθεί σε μεγάλο δάσκαλο της αφήγησης, και ανάμεσα στους σημαντικούς μαθητές του περιλαμβάνονται και οι απείθαρχοι, οι αναθεωρητές, οι επικριτές ή και οι αρνητές. Σύμφωνα με αυτή τη διευρυμένη αντίληψή του, ο ρεαλισμός δεν αναγνωρίζεται μόνο στην ιστορική του άποψη (που τον ταυτίζει κυρίως με το ρεαλιστικό μυθιστόρημα του 19ου αιώνα), αλλά και στην αφηγηματολογική (που τον ταυτίζει με μια θεμελιώδη μιμητική σταθερά) και στην εννοιακή (που τον ταυτίζει με έναν τρόπο παρατήρησης, αντίληψης και αναλογικής εξήγησης της πραγματικότητας).

Στις Mάσκες του ρεαλισμού παρουσιάζονται εκδοχές του αφηγηματικού λόγου που ιχνηλατούν την περιπέτεια του ελληνικού ρεαλισμού, από την αυθόρμητη ροπή προς την πραγματιστική αναπαράσταση έως την απόλυτη κατάφαση του νατουραλισμού, και από την άρνηση του αισθητισμού, μέσω της επίκρισης του μοντερνισμού, έως την αναθεώρηση του μεταμοντερνισμού. Aυτές οι εκδοχές πρόσφεραν στη λογοτεχνία μας αρκετές ιδιότυπες και με προσωπικό τρόπο δουλεμένες μάσκες του ρεαλισμού, όπως η βουκολική, η ατμοσφαιρικά κοινωνιστική, η αστική, η ψυχαναλυτική, η πολιτική και η ιστοριογραφική.

Βιογραφικά στοιχεία

Βαγγέλης Αθανασόπουλος

Ο Βαγγέλης Αθανασόπουλος γεννήθηκε το 1946 στον Πειραιά. Σπούδασε στο Τμήμα Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και στο King's College του University of London. Η πρώτη του εμφάνιση στα Γράμματα έγινε το 1964 με κριτικό άρθρο που δημοσιεύθηκε στη Φιλολογική Βραδινή. Ακολούθησαν δύο διηγήματα, «Επαφή και αποστροφή» και «Οι τρόποι του κάλλους», ενώ για το πρώτο αυτοτελές λογοτεχνικό βιβλίο του, Εαυτόν τιμωρούμενος, που κυκλοφόρησε το 1976, πήρε το βραβείο του Υπουργείου Πολιτισμού για πρωτοεμφανιζόμενο συγγραφέα (1977). Τιμήθηκε επίσης με το Κρατικό Βραβείο Δοκιμίου-Κριτικής (1991), για το βιβλίο Ο λογοτέχνης ως πρότυπο δημιουργικής δράσης, και με το Βραβείο Δοκιμίου-Κριτικής της Ακαδημίας Αθηνών (1992), για το βιβλίο Οι μύθοι της ζωής και του έργου του Γ. Βιζυηνού. Το συγγραφικό του έργο περιλαμβάνει πεζογραφία, ποίηση, δοκίμιο, κριτική και μετάφραση λογοτεχνικών και κριτικών έργων. Το βιβλίο του Το ποιητικό τοπίο του ελληνικού 19ου και 20ού αιώνα αποτελεί έργο αναφοράς, καθοδηγώντας τον αναγνώστη στις διαδρομές της λυρικής έκφρασης. Μετέφρασε βιβλία όπως: Μύθος και νόημα, του Claude Lévi-Strauss, αλλά και τα Προφητικά του William Blake. Συνεργάστηκε ως κριτικός λογοτεχνίας με εφημερίδες και περιοδικά και δίδαξε για πολλά χρόνια στο Τμήμα Νεοελληνικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έφυγε από τη ζωή το Νοέμβριο του 2011.




Βιβλιογραφία