Ο Βαγγέλης Αθανασόπουλος γεννήθηκε το 1946 στον Πειραιά. Σπούδασε στο Τμήμα Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και στο King's College του University of London. Η πρώτη του εμφάνιση στα Γράμματα έγινε το 1964 με κριτικό άρθρο που δημοσιεύθηκε στη Φιλολογική Βραδινή. Ακολούθησαν δύο διηγήματα, «Επαφή και αποστροφή» και «Οι τρόποι του κάλλους», ενώ για το πρώτο αυτοτελές λογοτεχνικό βιβλίο του, Εαυτόν τιμωρούμενος, που κυκλοφόρησε το 1976, πήρε το βραβείο του Υπουργείου Πολιτισμού για πρωτοεμφανιζόμενο συγγραφέα (1977). Τιμήθηκε επίσης με το Κρατικό Βραβείο Δοκιμίου-Κριτικής (1991), για το βιβλίο Ο λογοτέχνης ως πρότυπο δημιουργικής δράσης, και με το Βραβείο Δοκιμίου-Κριτικής της Ακαδημίας Αθηνών (1992), για το βιβλίο Οι μύθοι της ζωής και του έργου του Γ. Βιζυηνού. Το συγγραφικό του έργο περιλαμβάνει πεζογραφία, ποίηση, δοκίμιο, κριτική και μετάφραση λογοτεχνικών και κριτικών έργων. Το βιβλίο του Το ποιητικό τοπίο του ελληνικού 19ου και 20ού αιώνα αποτελεί έργο αναφοράς, καθοδηγώντας τον αναγνώστη στις διαδρομές της λυρικής έκφρασης. Μετέφρασε βιβλία όπως: Μύθος και νόημα, του Claude Lévi-Strauss, αλλά και τα Προφητικά του William Blake. Συνεργάστηκε ως κριτικός λογοτεχνίας με εφημερίδες και περιοδικά και δίδαξε για πολλά χρόνια στο Τμήμα Νεοελληνικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έφυγε από τη ζωή το Νοέμβριο του 2011.