«Πήτερ Κάμεντσιντ» | Εκδόσεις Καστανιώτη

Πήτερ Κάμεντσιντ

Μυθιστόρημα

Μετάφραση:
Μαρία Παξινού

Η μακέτα στο εξώφυλλο είναι του Γιάννη Λεκκού

Πήτερ Κάμεντσιντ
  • ISBN: 960-03-0641-9
  • σελ. 152
  • Επανέκδοση
  • 13 Μαΐου 1987
  • € 8,48

Περίληψη

Ο Έσσε κατόρθωσε, χάρη στην ιστορία του Πήτερ Κάμεντσιντ, του χωριατόπαιδου από το Νίμικον, να ξεπεράσει τη βαρυθυμία που κυριαρχούσε στη ζωή του την εποχή του Έρμαν Λάουσερ. Ο άνθρωπος που κρατάει την πένα στον Πήτερ Κάμεντσιντ είναι πιο υγιής, πιο δυνατός, πιο νέος. Παρά την κάπως κραυγαλέα υπογράμμιση της φυσικότητας και του πρωτογονισμού, παρά τις εμφανείς αδυναμίες που παρουσιάζει η προσπάθεια του συγγραφέα να δει με κριτικό βλέμμα την εποχή, την κοινωνία και τον πολιτισμό όπου ζει, η γνησιότητα και η γοητεία των περιγραφών της φύσης, των βουνών, των σύννεφων και της θάλασσας, ο ρυθμός της γλώσσας και το ήθος της όλης ιστορίας επέδρασαν έντονα πάνω σε μια ολόκληρη γενιά αναγνωστών και χάρισαν στο βιβλίο μια απήχηση και μια δημοτικότητα που κάθε άλλο παρά περίμενε ο συγγραφέας.

Βιογραφικά στοιχεία

Έρμαν Έσσε

Ο Έρμαν Έσσε γεννήθηκε στο Calw της Γερμανίας στα 1877. Βιβλιοπώλης στην αρχή, έγινε γρήγορα γνωστός με τα ποιήματα και τα μυθιστορήματά του. Στα 1904 δημοσιεύει το πρώτο του μυθιστόρημα, Πήτερ Κάμεντσιντ, και αποκεί και πέρα κερδίζει το ψωμί του απ' τα γραφτά του. Στη Ροσάλντε (1914) εξετάζει τα προβλήματα του καλλιτέχνη, ο Κνουλπ (1915) είναι μια προσφορά στην αλητεία, ο Ντέμιαν (1919) αποτελεί μια ψυχαναλυτική μελέτη της αιμομειξίας, ενώ στο Νάρκισσος και Χρυσόστομος (1930) σκιαγραφεί τις δυο πλευρές της ανθρώπινης φύσης, αντιπαραθέτοντας ένα μοναχό με έναν ηδονιστή. Ο Λύκος της Στέπας (1927) αντικαθρεπτίζει τη σύγχυση της σύγχρονης ύπαρξης, ενώ ο Μαγκίστερ Λούντι (1945) δεν είναι παρά μια ουτοπική φαντασία πάνω στο θέμα της απόσυρσης απ' τον κόσμο. Ιδιαίτερα σημαντικό είναι και το Ταξίδι στην Ανατολή (1932), ένα απ' τα πρώτα βιβλία που κίνησαν στον 20ό αι. το ενδιαφέρον της Δύσης για την ανατολική φιλοσοφία και στάση ζωής.

Οι βασικές επιρροές στο έργο του Έσσε είναι, όπως ο ίδιος λέει: «Το χριστιανικό και απόλυτα αντεθνικιστικό πνεύμα των γονιών μου, η μελέτη των μεγάλων Κινέζων δασκάλων και η φυσιογνωμία του ιστορικού Γιάκομπ Μπούρκχαρντ».

Ο χρόνος δεν κατάφερε να μειώσει την αξία του έργου του Έσσε, που βασικό του θέμα είναι η ολόψυχη και εναγώνια προσπάθεια του ατόμου να χτίσει έναν ακέριο και αρμονικό εαυτό.

Στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, διαμαρτυρόμενος ενάντια στο μιλιταριστικό καθεστώς, εγκατέλειψε τη Γερμανία κι εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Ελβετία, όπου και πέθανε το 1962. Πήρε το Βραβείο Γκαίτε το 1946 και το Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1947.




Βιβλιογραφία

Βραβεία

  • 1946 ΝΟΜΠΕΛ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ