«Ιστορία της ελληνικής λογοτεχνίας και η πρόσληψή της στα χρόνια της επισφαλούς δημοκρατίας (1950-1956)» | Εκδόσεις Καστανιώτη "/>

Ιστορία της ελληνικής λογοτεχνίας και η πρόσληψή της στα χρόνια της επισφαλούς δημοκρατίας (1950-1956)

Τόμος Ε´

Ιστορία της ελληνικής λογοτεχνίας και η πρόσληψή της στα χρόνια της επισφαλούς δημοκρατίας (1950-1956)
  • ISBN: 978-960-03-4109-6
  • eudoxus logo Εύδοξος: 12866523
  • σελ. 342
  • 7 Νοεμβρίου 2005
  • € 26,50

Περίληψη

Η προκείμενη Ιστορία της ελληνικής λογοτεχνίας και η πρόσληψή της στα χρόνια της επισφαλούς δημοκρατίας (1950-1956), τόμος Ε´, συνεχίζει τη μεταγενέστερη χρονικά παρουσίαση της λογοτεχνικής ύλης, η οποία εξετέθη στους ήδη εκδοθέντες τόμους: Α´ και Β´ (1918-1940), Γ´ (1941-1944), Δ´ (1945-1949) στα αντίστοιχα έτη: 2001, 2003 και 2004. Με τον Ε´ τόμο βρισκόμαστε στη μετά τη λήξη του εμφυλίου πολέμου χρονική περίοδο, όπου η κοινοβουλευτική δημοκρατία, με το κλίμα του Eμφυλίου να υποβόσκει, λειτουργούσε με αμφισβητούμενη αξιοπιστία, με συνέπεια ο πολιτικός ορίζοντας να παρουσιάζει αρνητικά φαινόμενα.
Με την αλλαγή του πολιτικού τοπίου, η λογοτεχνία που παρουσιάζεται διακινείται με σχετική ελευθερία. Στις εφημερίδες, με επιφυλλίδες, άρθρα και βιβλιοκρισίες, κυριαρχούν οι συγγραφείς που έχουν αναδειχθεί από τον Μεσοπόλεμο: Άλκης Θρύλος, Β. Βαρίκας, Αιμ. Χουρμούζιος, Κλ. Παράσχος, Π. Χάρης, Ι. Μ. Παναγιωτόπουλος και Φ. Κόντογλου.
Σε βιβλία κριτικής κυκλοφορούν τα: Η ποίηση του Σεφέρη, Καβάφης - Έλιοτ του Τ. Μαλάνου, Ο στοχασμός και ο λόγος του Ι. Μ. Παναγιωτόπουλου, Έλληνες λυρικοί, Μορφές και ιδέες (τόμ. Β´) του Κλ. Παράσχου, Η νεώτερη ποίηση στην Ελλάδα του Π. Σπανδωνίδη, Η δοκιμασία του πνεύματος του Αιμ. Χουρμούζιου, Η σύγχρονη πεζογραφία μας του Απ. Σαχίνη. Από τα ποιητικά έργα των καθιερωμένων επισημαίνω τα: ... Κύπρον, ου μ' εθέσπισεν... του Γ. Σεφέρη, Ενδοχώρα (1934-1937) του Α. Εμπειρίκου, Η σονάτα του σεληνόφωτος του Γ. Ρίτσου, Το δάπεδο του Γ. Βαφόπουλου, Τα Ποιήματα (1929-1951) του Ν. Βρεττάκου, Δενδρόκηπος του Γ. Θέμελη και Της μοναξιάς και της έπαρσης της Ζωής Καρέλλη.
Στην πεζογραφία παρουσιάζει πέντε μυθιστορήματα ο Ν. Καζαντζάκης και επτά ο Μ. Καραγάτσης. Ο Άγγ. Τερζάκης εκδίδει το μυθιστόρημα Δίχως Θεό, ο Αλκ. Γιαννόπουλος τα διηγήματα Ο πίθος των Δαναΐδων, ο Παντελής Πρεβελάκης το τελευταίο μέρος της τριλογίας «Ο Κρητικός» με τίτλο Η πολιτεία και ο Τ. Αθανασιάδης το δεύτερο μέρος της τριλογίας «Οι Πανθέοι» με τίτλο Μάρμω Πανθέου. Ο Ν. Γ. Πεντζίκης δημοσιεύει σε περιοδικό το αφήγημα Πραγματογνωσία.
Ωστόσο από τα χρόνια αυτά παρατηρούμε ότι στη λογοτεχνική σκηνή αρχίζει να συμμετέχει μια νεότερη κατηγορία ποιητών, πεζογράφων, κριτικών, μια μεταπολεμική γενιά –να την πούμε συνοπτικά– που, άλλων λιγότερο άλλων περισσότερο, η οπτική γωνία παρατήρησης είναι αισθητά διάφορη από τη μεσοπολεμική οπτική, κυρίως όχι στο "αισθητικό" όσο στα πεδία των "αντιλήψεων" και "προσλήψεων". Τα δείγματα γραφής τους αποδίδονται στις σελίδες του παρόντος βιβλίου και τα έργα της ωριμότητάς τους θα τα συναντήσομε στον αμέσως επόμενο τόμο.

Βιογραφικά στοιχεία

Αλέξανδρος Αργυρίου

Ο Αλέξανδρος Αργυρίου, ψευδώνυμο του Αλέξανδρου Κουμπή, γεννήθηκε το 1921 στην Αλεξάνδρεια, και παρέμεινε εκεί μέχρι το 1927, οπότε εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα. Το 1930 μετακόμισε στην Αθήνα, όπου και περάτωσε τις εγκύκλιες σπουδές του. Αποφοίτησε από τη Σχολή Πολιτικών Μηχανικών του Ε.Μ. Πολυτεχνείου και εργάστηκε εκπονώντας μελέτες για το οπλισμένο και προεντεταμένο σκυρόδεμα (1947-1948 και 1950-1992).

Εμφανίστηκε ως κριτικός λογοτεχνίας το 1947. Συνεργάστηκε με τα περιοδικά: Ελεύθερα Γράμματα, Ποιητική Τέχνη, Αγγλοελληνική Επιθεώρηση, Καινούρια Εποχή, Επιθεώρηση Τέχνης, Εποχές, η λέξη, Το Δέντρο, Γράμματα και Τέχνες, Νέα Εστία, Εντευκτήριο, Πόρφυρας, Αντί και με τις εφημερίδες: Δημοκρατικός Τύπος, Δημοκρατική, Η Ημέρα, Μεσημβρινή, Η Καθημερινή, Ελευθεροτυπία. Δημοσίευε τακτικά επιφυλλίδες στην εφημερίδα Το Βήμα (1971-1973 και 1979-1985) και κριτική βιβλίου στην εφημερίδα Τα Νέα (1985).

Συμμετείχε στην επταμελή συντακτική επιτροπή των συμμείκτων τόμων Δεκαοχτώ Κείμενα (1970) και Νέα Κείμενα, 1 και 2 (1971), και στην τριμελή επιτροπή του περιοδικού η Συνέχεια (1973). Υπήρξε συνεργάτης της εγκυκλοπαίδειας Πάπυρος-Λαρούς-Μπριτάνικα και του Παγκόσμιου Βιογραφικού Λεξικού της Εκδοτικής Αθηνών. Επίσης στον ΙΣΤ΄ τόμο της Ιστορίας του Ελληνικού Έθνους έγραψε το λήμμα «Η ελληνική λογοτεχνία από το 1941 και έπειτα». Το 1993-1994 δίδαξε επί εξάμηνο, ως επισκέπτης καθηγητής, «Ιστορία της ελληνικής λογοτεχνίας του Μεσοπολέμου» στο Tμήμα Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης (Ρέθυμνο). Το 1984 βραβεύτηκε με το Α΄ Κρατικό Βραβείο Δοκιμίου για το βιβλίο του Διαδοχικές αναγνώσεις Ελλήνων υπερρεαλιστών και το 1998 έλαβε το Μεγάλο Κρατικό Βραβείο για το σύνολο του έργου του. Το 1999 αναγορεύθηκε, από τη Φιλοσοφική Σχολή (Τμήμα Φιλολογίας) του Α.Π. Θεσσαλονίκης, επίτιμος διδάκτορας, ως κριτικός και γραμματολόγος.

Έχουν εκδοθεί τα έργα του: Νεωτερικοί ποιητές του Μεσοπολέμου (1979), Διαδοχικές αναγνώσεις Ελλήνων υπερρεαλιστών (1983), Ποιητές της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς (Μελέτη και ανθολόγηση) (1983), Αναψηλαφήσεις σε δύσκολους καιρούς (1986), Δεκαεπτά κείμενα για τον Σεφέρη (1986), Εισαγωγή στη μεταπολεμική πεζογραφία (1988), Κείμενα περί κειμένων (1995), Οριακά και μεταβατικά έργα Ελλήνων πεζογράφων (1996), Ανοιχτοί λογαριασμοί στην ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη (1998), Μανόλης Αναγνωστάκης, Νοούμενα και υπονοούμενα της ποίησής του (2004), Κ.Γ. Καρυωτάκης, Τα ανοιχτά προβλήματα της ποίησης και της ζωής του (2007), Ιστορία της ελληνικής λογοτεχνίας και η πρόσληψή της στα χρόνια 1918-1974 / 2007, (τόμοι Α΄, Β΄, Γ΄, Δ΄, Ε΄, ΣΤ΄, Ζ΄, Η΄) (2001-2007).

Πέθανε το 2009.




Βιβλιογραφία

Βραβεία

  • 1998 ΜΕΓΑΛΟ ΒΡΑΒΕΙΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ