«Το Θείον Βρέφος» | Εκδόσεις Καστανιώτη

Το Θείον Βρέφος

Θρησκειολογική θεώρηση

Στο εξώφυλλο: Γέννηση Εριχθονίου. Στάμνος. Ζωγράφος του München 2413, 470/460 π.Χ., Μόναχο
Μακέτα: Αντώνης Αγγελάκης

Το Θείον Βρέφος
  • ISBN: 960-03-1576-0
  • eudoxus logo Εύδοξος: 12868177
  • σελ. 72
  • 27 Μαΐου 1996
  • € 9,54

Περίληψη

Το Θείον Βρέφος αποτελεί έναν ακόμη τίτλο στη σειρά από μικρές εκλαϊκευτικές μονογραφίες που ετοίμαζε ο Παναγής Λεκατσάς (1911-1970) τα τελευταία χρόνια της ζωής του. Έχουν ήδη εκδοθεί η Μητριαρχία, η Φαιακία, ο Λαβύρινθος και το Θείον Δράμα.

Στα δεκατέσσερα συνοπτικά κεφάλαια της μικρής θρησκειολογικής θεώρησης δίνονται τα θεματικά στοιχεία του μύθου του Θείου Βρέφος: η φεγγαρική του υπόσταση – πρώτη παράσταση του «θνήσκοντος» θεού, η Θεία Γέννησή του μέσα σε ένα Σπήλαιο, οι παραστάσεις της Θείας Γέννησης, η ιδέα της «σωτηρίας» του Κόσμου, η ανατροφή και η μυητική περιπέτεια του Θείου Βρέφους, το μεγάλωμά του, οι βασιλικοί χαρακτήρες του και οι θεοβρεφικοί χαρακτήρες των βασιλέων, και το καλωσόρισμα του Θείου Βρέφους. Η μελέτη κλείνει με τη μετάφραση από τον Παναγή Λεκατσά της IV Εκλογής του Βιργιλίου που «ανακεφαλαιώνει τα θεματικά στοιχεία του μύθου» και «αφήνει ν' ακούγεται η προχριστιανική προσδοκία του Θείου Βρέφους, που πραγματώνεται σε λίγο με το Βρέφος της Βηθλεέμ».

Βιογραφικά στοιχεία

Παναγής Λεκατσάς

Ο Παναγής Λεκατσάς (1911-1970), γόνος φτωχής και πολυμελούς οικογένειας, έδειξε από μικρός έφεση για τα Γράμματα με ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την Aρχαιοελληνική και Pωμαϊκή Iστορία. Σπούδασε ωστόσο Nομικά, παρόλο που η επιστήμη αυτή ποτέ δεν τον συγκίνησε. Ήδη από τα φοιτητικά του χρόνια άρχισε να μελετά την αρχαιοελληνική γραμματολογία και το 1933 δημοσίευσε το πρώτο του έργο: Σύμβολο στη διαλεκτική ιστορία της φιλοσοφίας. Aπό τότε, και μέχρι το θάνατό του, δεν έπαψε να συγγράφει, ανοίγοντας νέους δρόμους όχι μόνο για τις φιλολογικές επιστήμες, αλλά κυρίως για τις αδιαμόρφωτες ακόμα τότε στην Eλλάδα επιστήμες της Eθνολογίας και της Θρησκειολογίας. Παράλληλα, αναδείχτηκε σε έναν από τους πλέον επιφανείς διανοούμενους της ελληνικής Aριστεράς, συγκεντρώνοντας πάντως, συχνά, τα κριτικά πυρά διακεκριμένων ομοϊδεατών του (όπως του Δ. Γληνού, του I. Kορδάτου και του T. Bουρνά).




Βιβλιογραφία