«Η Πολιτεία του Ήλιου» | Εκδόσεις Καστανιώτη

Η Πολιτεία του Ήλιου

Η κοινοχτημονική επανάσταση των δούλων και προλεταρίων της Μικρασίας, 133-128 π.Χ.

Στο εξώφυλλο: Το περίφημο μυκηναϊκό «αγγείο των πολεμιστών» (περ. 1200 π.Χ.)

Η Πολιτεία του Ήλιου
  • ISBN: 978-960-03-1223-2
  • eudoxus logo Εύδοξος: 12866447
  • σελ. 128
  • Επανέκδοση
  • 27 Μαΐου 1994
  • Εξαντλήθηκε

Περίληψη

Η Πολιτεία του Ήλιου πρωτοεμφανίστηκε το 1946, στην περίοδο όπου το λαϊκό επαναστατικό κλίμα ήταν ακόμα έντονο στη χώρα μας. Αποτελεί άλλη μία προσπάθεια ιστορικοϋλιστικής ανάλυσης πάνω σε γεγονότα της αρχαιότητας, τα οποία η παραδοσιακή ιστοριογραφία αγνόησε εντελώς ή τους παραμόρφωσε τον κοινωνικό χαρακτήρα.

Θέμα της μελέτης είναι η συνδυασμένη και κοινή, γι' αυτό μοναδικό για την αρχαιότητα, επανάσταση των δούλων και των ακτημόνων της Μικρασίας κατά την περίοδο όπου το κράτος της Περγάμου περνούσε στη ρωμαϊκή εξάρτηση. Η επανάσταση διήρκεσε αρκετά χρόνια και σχημάτισε την Πολιτεία του Ήλιου. Κατά τον Λεκατσά, το κίνημα της Πολιτείας ήταν ουτοπικό, μια έκρηξη του κοινωνικού προβληματισμού ιστορικά καταδικασμένη. Αιτία του αδιέξοδου ήταν ο φαύλος κύκλος μεταξύ δουλείας και τεχνολογικής ανεπάρκειας, τον οποίο προσδιόριζαν οι όροι της εποχής. Ο ίδιος ο ηγέτης του κινήματος, ο Ανδρόνικος, απεικονίζεται σαν κάτι μεταξύ τυχοδιώκτη και κοινωνικού αναμορφωτή.

Πρόκειται για ένα παιχνίδι της διαλεκτικής σχολής μεταξύ δυνατότητας και πραγματικότητας; Πάντως η ουτοπία της Πολιτείας του Ήλιου δεν είναι εντελώς ξένη, ως προς το αποτέλεσμα, με το αδιέξοδο του λαϊκοεπαναστατικού κινήματος της εποχής όπου το δημοσίευσε ο Λεκατσάς.

Σ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

Βιογραφικά στοιχεία

Παναγής Λεκατσάς

Ο Παναγής Λεκατσάς (1911-1970), γόνος φτωχής και πολυμελούς οικογένειας, έδειξε από μικρός έφεση για τα Γράμματα με ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την Aρχαιοελληνική και Pωμαϊκή Iστορία. Σπούδασε ωστόσο Nομικά, παρόλο που η επιστήμη αυτή ποτέ δεν τον συγκίνησε. Ήδη από τα φοιτητικά του χρόνια άρχισε να μελετά την αρχαιοελληνική γραμματολογία και το 1933 δημοσίευσε το πρώτο του έργο: Σύμβολο στη διαλεκτική ιστορία της φιλοσοφίας. Aπό τότε, και μέχρι το θάνατό του, δεν έπαψε να συγγράφει, ανοίγοντας νέους δρόμους όχι μόνο για τις φιλολογικές επιστήμες, αλλά κυρίως για τις αδιαμόρφωτες ακόμα τότε στην Eλλάδα επιστήμες της Eθνολογίας και της Θρησκειολογίας. Παράλληλα, αναδείχτηκε σε έναν από τους πλέον επιφανείς διανοούμενους της ελληνικής Aριστεράς, συγκεντρώνοντας πάντως, συχνά, τα κριτικά πυρά διακεκριμένων ομοϊδεατών του (όπως του Δ. Γληνού, του I. Kορδάτου και του T. Bουρνά).




Βιβλιογραφία