«Η Μητριαρχία» | Εκδόσεις Καστανιώτη

Η Μητριαρχία

Και η σύγκρουσή της με την ελληνική Πατριαρχία

Στο εξώφυλλο: Η «Μυκηναία» (απόσπασμα τοιχογραφίας από οικία χτισμένη στο εσωτερικό του δυτικού τείχους της ακρόπολης των Μυκηνών, τέλη του 13ου αι. π.Χ.)

Η Μητριαρχία
  • ISBN: 978-960-03-1221-8
  • eudoxus logo Εύδοξος: 12866420
  • σελ. 86
  • Επανέκδοση
  • 27 Μαΐου 1994
  • Εξαντλήθηκε

Περίληψη

Η «μητριαρχία» είναι ένας από τους κύριους θεματικούς άξονες στο έργο του Παναγή Λεκατσά και επανέρχεται συχνά στα βιβλία του και στα άρθρα του.

Στο ομώνυμο βιβλίο παραθέτει τα επιχειρήματα για την ύπαρξη του αρχέγονου σταδίου της Κυριαρχίας των Μητέρων στην αρχαία Ελλάδα: τη μητρωνυμία, τις επιβιώσεις του ομαδικού γάμου, το γάμο της βασιλοκόρης, τη θέση της γυναίκας στη Μινωική Κρήτη κ.ά. Ταυτόχρονα εξετάζει το πέρασμα από τη μητριαρχία στην πατριαρχία, όπως αντανακλάται στην Ορέστεια του Αισχύλου.

Σήμερα η θεωρία του μητριαρχικού σταδίου της ανθρωπότητας έχει εκτοπιστεί από την Ανθρωπολογία και εμφανίζεται μόνο σε μερικά φεμινιστικά κείμενα. Εντούτοις έχει αναπτυχθεί ιδιαίτερος τομέας σχετικά με το πρόβλημα των δύο φύλων και με το μητρογραμμικό γένος. Παρ' όλα αυτά, το βιβλίο του Λεκατσά διατηρεί την αξία του. Πρώτον γιατί παρουσιάζει με πιστότητα τη μονογραμμική θεωρία του εξελικτικισμού και τα επιχειρήματα των θεωρητικών της μητριαρχίας Bahofen, Morgan, Briffault, τους οποίους γνώρισε στο ελληνικό κοινό. Δεύτερον από τη μεγάλη απήχηση που είχε, έμμεσα, στο κοινό αυτό.

Σ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

Βιογραφικά στοιχεία

Παναγής Λεκατσάς

Ο Παναγής Λεκατσάς (1911-1970), γόνος φτωχής και πολυμελούς οικογένειας, έδειξε από μικρός έφεση για τα Γράμματα με ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την Aρχαιοελληνική και Pωμαϊκή Iστορία. Σπούδασε ωστόσο Nομικά, παρόλο που η επιστήμη αυτή ποτέ δεν τον συγκίνησε. Ήδη από τα φοιτητικά του χρόνια άρχισε να μελετά την αρχαιοελληνική γραμματολογία και το 1933 δημοσίευσε το πρώτο του έργο: Σύμβολο στη διαλεκτική ιστορία της φιλοσοφίας. Aπό τότε, και μέχρι το θάνατό του, δεν έπαψε να συγγράφει, ανοίγοντας νέους δρόμους όχι μόνο για τις φιλολογικές επιστήμες, αλλά κυρίως για τις αδιαμόρφωτες ακόμα τότε στην Eλλάδα επιστήμες της Eθνολογίας και της Θρησκειολογίας. Παράλληλα, αναδείχτηκε σε έναν από τους πλέον επιφανείς διανοούμενους της ελληνικής Aριστεράς, συγκεντρώνοντας πάντως, συχνά, τα κριτικά πυρά διακεκριμένων ομοϊδεατών του (όπως του Δ. Γληνού, του I. Kορδάτου και του T. Bουρνά).




Βιβλιογραφία