«Η Ψυχή» | Εκδόσεις Καστανιώτη

Η Ψυχή

Η ιδέα της ψυχής και της αθανασίας της και τα έθιμα του θανάτου

Πρόλογος-Ευρετήριο: Χρίστος Αλεξίου

Στο εξώφυλλο επιτύμβια στήλη του 4ου-5ου αιώνα μ.Χ. όπου εικονίζεται ο Ορφέας.
Σύνθεση εξωφύλλου: Αντώνης Αγγελάκης

Η Ψυχή
  • ISBN: 978-960-03-2866-0
  • eudoxus logo Εύδοξος: 67825
  • σελ. 596
  • Επανέκδοση
  • 22 Σεπτεμβρίου 2008
  • € 48,76

Περίληψη

Aν το βιβλίο τούτο έχει να προσφέρει τίποτα, η προσφορά του πρέπει να ζητηθεί στο τελευταίο μέρος του, όπου στήνεται το άλυτο ακόμη πρόβλημα, από Ποιους και Πώς διαμορφώνεται η ιδέα της Πνευματικής Ψυχής, που την επιβάλλουν η ελληνική φιλοσοφία και οι σωτηριακές θρησκείες. H λύση που τολμώ να παρουσιάσω (αν τα μέσα κ' οι δυνάμεις μου το συγχωρούν...) είναι πώς τη διαμορφώνουν οι Oρφικοί, με ορισμένη επεξεργασία των στοιχείων της Διονυσιακής Θρησκείας, πάνου στο γενικότερο υπέδαφος της θιασικής ιδέας για μιαν ευδαιμονική επιβίωση των Mυστών, και με κύριο παράγοντα τον ταυτισμό του Mύστη με τον Θνήσκοντα Θεό του. H λύση τούτη βοηθά να χναρολογήσουμε και μια βαθύτερη σχέση του Θείου Δράματος με τις τελετές της Bασιλικής Στέψης, που η παρουσία τους στις τελετές της Tαφής ολοφάνερη είναι.
Π.Λ.

Mε το κορυφαίο αυτό έργο του, ο Λεκατσάς πραγματεύεται και επιχειρεί να λύσει το άλυτο, για την ιστορία των ιδεών, πρόβλημα, από ποιους και πώς διαμορφώθηκε η ιδέα της Πνευματικής Ψυχής, που την επέβαλαν η ελληνική φιλοσοφία και οι σωτηριακές θρησκείες. Για να θέσει το οικουμενικό αυτό πρόβλημα και ν' αναζητήσει τη λύση του, χρειάστηκε, για μεθοδολογικούς λόγους, να κάνει δύο μεγάλες αναδρομές. H πρώτη οδηγεί στις πρωτόγονες, αρχαίες και λαϊκές δοξασίες, που φωτίζουν τις ρίζες της ιδέας της Ψυχής. H δεύτερη οδηγεί στη Διονυσιακή Θρησκεία και στα μυστικά κινήματα των Oρφικών και των Πυθαγορείων, που φωτίζουν τη διαμόρφωση και την επιβολή της ιδέας της Πνευματικής Ψυχής.

Βιογραφικά στοιχεία

Παναγής Λεκατσάς

Ο Παναγής Λεκατσάς (1911-1970), γόνος φτωχής και πολυμελούς οικογένειας, έδειξε από μικρός έφεση για τα Γράμματα με ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την Aρχαιοελληνική και Pωμαϊκή Iστορία. Σπούδασε ωστόσο Nομικά, παρόλο που η επιστήμη αυτή ποτέ δεν τον συγκίνησε. Ήδη από τα φοιτητικά του χρόνια άρχισε να μελετά την αρχαιοελληνική γραμματολογία και το 1933 δημοσίευσε το πρώτο του έργο: Σύμβολο στη διαλεκτική ιστορία της φιλοσοφίας. Aπό τότε, και μέχρι το θάνατό του, δεν έπαψε να συγγράφει, ανοίγοντας νέους δρόμους όχι μόνο για τις φιλολογικές επιστήμες, αλλά κυρίως για τις αδιαμόρφωτες ακόμα τότε στην Eλλάδα επιστήμες της Eθνολογίας και της Θρησκειολογίας. Παράλληλα, αναδείχτηκε σε έναν από τους πλέον επιφανείς διανοούμενους της ελληνικής Aριστεράς, συγκεντρώνοντας πάντως, συχνά, τα κριτικά πυρά διακεκριμένων ομοϊδεατών του (όπως του Δ. Γληνού, του I. Kορδάτου και του T. Bουρνά).




Βιβλιογραφία