«Η καταγωγή της Βασιλείας» | Εκδόσεις Καστανιώτη

Η καταγωγή της Βασιλείας

Μετάβαση από τη μητριαρχική στην πατριαρχική κοινωνία

Η καταγωγή της Βασιλείας
  • ISBN: 960-03-4301-2
  • eudoxus logo Εύδοξος: 12866413
  • σελ. 128
  • 16 Οκτωβρίου 2006
  • € 12,72

Περίληψη

Έχοντας εμβριθήσει στις δομές της μητριαρχικής κοινωνίας και στους τρόπους με τους οποίους αυτή μετασχηματίστηκε σε πατριαρχική, ο Παναγής Λεκατσάς καταδεικνύει σε αυτό το βιβλίο ότι ο θεσμός της βασιλείας, στις παραλλαγές με τις οποίες αποκρυσταλλώθηκε και λειτούργησε στους αρχαίους χρόνους, συνιστά απότοκο ενός μακροχρόνιου κοινωνικού μετασχηματισμού, μιας σύνθετης εξελικτικής διαδικασίας, που συνόδευσε και χαρακτήρισε τη μετάβαση από την εποχή της καρποσυλλογής και του κυνηγιού στο γεωργικό στάδιο της παραγωγής.
Σταθμοί της έρευνάς του, η οργάνωση και η λειτουργία των γυναικείων βασιλικών γενών, ο αρχικός ρόλος του βασιλιά, οι δικαιοδοσίες που αποδέχεται από τον καταμερισμό των ευθυνών κατά το πέρασμα προς τη γεωργική κοινωνία, οι τρόποι διαδοχής στη διάρκεια των κοινωνικών μετασχηματισμών, οι δομές των γυναικοκρατικών κοινωνιών, η θεϊκή-βασιλική υπόσταση, οι ρίζες της δεσποτικής θεοκρατικής μοναρχίας.
O Παναγής Λεκατσάς δημοσίευσε για πρώτη φορά το υλικό αυτού του βιβλίου το 1963 στην εφημερίδα Ελευθερία με μια σειρά άρθρων με τον γενικό τίτλο «Η καταγωγή της Bασιλείας». Η συνοχή των άρθρων και η επιστημονική μεθοδολογία της μελέτης υπαγόρευσαν την ανάγκη της έκδοσής της και σε βιβλίο.

Βιογραφικά στοιχεία

Παναγής Λεκατσάς

Ο Παναγής Λεκατσάς (1911-1970), γόνος φτωχής και πολυμελούς οικογένειας, έδειξε από μικρός έφεση για τα Γράμματα με ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την Aρχαιοελληνική και Pωμαϊκή Iστορία. Σπούδασε ωστόσο Nομικά, παρόλο που η επιστήμη αυτή ποτέ δεν τον συγκίνησε. Ήδη από τα φοιτητικά του χρόνια άρχισε να μελετά την αρχαιοελληνική γραμματολογία και το 1933 δημοσίευσε το πρώτο του έργο: Σύμβολο στη διαλεκτική ιστορία της φιλοσοφίας. Aπό τότε, και μέχρι το θάνατό του, δεν έπαψε να συγγράφει, ανοίγοντας νέους δρόμους όχι μόνο για τις φιλολογικές επιστήμες, αλλά κυρίως για τις αδιαμόρφωτες ακόμα τότε στην Eλλάδα επιστήμες της Eθνολογίας και της Θρησκειολογίας. Παράλληλα, αναδείχτηκε σε έναν από τους πλέον επιφανείς διανοούμενους της ελληνικής Aριστεράς, συγκεντρώνοντας πάντως, συχνά, τα κριτικά πυρά διακεκριμένων ομοϊδεατών του (όπως του Δ. Γληνού, του I. Kορδάτου και του T. Bουρνά).




Βιβλιογραφία